Sabela de Francia (1292-1358)

Sabela de Francia
rexenta	;
rexenta
Vida
Nacimientu	París, 1295
Nacionalidá	Francia
Muerte	Castle Rising (en) , 22 d'agostu de 1358 (62/63 años)
Sepultura	Christ Church Greyfriars (es)
Familia
Padre	Felipe IV de Francia
Madre	Xuana I de Navarra
Casada con	Eduardo II de Inglaterra (es)
Fíos/es	Eduardo III de Inglaterra (es) ; Juan de Eltham (es) ; Eleanor of Woodstock (es) ; Juana de la Torre (es)
Hermanos/es	Luis X (es) ; Felipe V de Francia (es) ; Carlos IV de Francia (es)
Pueblu	Dinastía de los Capetos
Estudios
Llingües falaes	Francés antiguu
Oficiu	rexenta
Creencies
Relixón	Ilesia Católica
Orde relixosa	Orden de Santa Clara (es)

Isabel de Francia (1295, París – 22 d'agostu de 1358, Castle Rising ^(en) ) foi la tercera y postrera de les fíes del Rei Felipe IV de Francia y de la Reina Xuana I de Navarra. Amás, foi hermana de los reis Lluis X, Felipe V y Carlos IV. Los sos contemporáneos ingleses llamábenla la Lloba de Francia (Louve de France).

Biografía

Dende la so llegada a la corte inglesa Isabel foi celebrada pola so guapura. El cronista Geoffrey de Paris #describir como "la bella ente les belles...nel reinu sinón acasu en toa Europa". Isabel tenía'l mesmu pelo rubiu y gruesu amás de los mesmos güeyos grandes, imperturbables y azules pálidos que'l so padre Felipe IV, qu'entós daquella tenía fama de ser l'home más formosu n'Europa.^[4] A pesar d'ello, la so fermosura nun llogró atraer lo suficiente al so home, que prefería la compañía del so favoritu d'entós, Piers Gaveston.

Magar tou, la pareya pudo niciar cuatro fíos (sábese que la reina sufrió, a lo menos, un albuertu).

Colos años, el rei inclinábase cada vez más escontra los sos favoritos, los -y Despenser (padre y fíu) y Piers Gaveston, apostrando a la reina. Nuna ocasión, llegó a abandonala a la so suerte na peligrosa llocalidá escocesa de Tynemouth. Milagrosamente, Isabel llogró escapar de les huestes de Roberto Bruce y llegar a les mariñes ingleses.

La reina despreciaba sobremanera a Hugo -y Despenser el Mozu ente tolos favoritos del so home. En 1321, embarazada del so fíu menor, Isabel rogólu dramáticamente al so maríu que desterrara pa siempres del reinu a -y Despenser. El rei exilió a -y Despenser, pero esi mesmu añu lo reintegró a la corte. Esto acabó per volver a la reina totalmente na so contra. Isabel ayudó a Sir Roger Mortimer, barón de Wigmore, a escapar de la Torre de Londres, onde los so home #haber encarceláu por oponer #se a los -y Despenser (1323).

Ansiosa d'escapar del so maríu, Isabel atopó la oportunidá ideal cuando'l rei Carlos IV de Francia -el terceru de los sos hermanos en xubir al tronu francés- venció-y a los so #cuñado Eduardo II les sos posesiones franceses -los ducaos de Aquitania y Guyena- en 1325. La reina #ufiertar pa dir a Francia a garantizar la paz ente dambes naciones. Ellí realcontróse con Mortimer, convirtiéndose nel so amante. Enteráu d'esto, el rei inglés esixó la torna de la so esposa. Pero'l rei Carlos IV #negar a espulsar a la so hermana de Francia.

Isabel y Roger Mortimer abandonaron la corte francesa nel branu de 1326. Colaron escontra la corte del conde Guillermo I de Henao -que la so esposa yera prima d'Isabel-. Henao dio-yos l'ayuda armada que precisaben, a cambéu del compromisu matrimonial de la so fía Felipa col futuru rei Eduardo III.

El 21 de setiembre de 1326, Isabel y Mortimer, al mandu del so exércitu mercenariu, aportaron a les mariñes de Suffolk. Eduardo II ufiertó pagu peles cabeces de dambos, pero yá tou taba perdíu pa él. #El so aliaos #abandonar, los -y Despenser fueron asesinaos y finalmente'l rei inglés foi prindáu y obligáu a abdicar a favor del so fíu en xineru de 1327. En setiembre d'esi mesmu añu, el depuestu monarca foi asesináu nel castiellu de Berkeley, por órdenes de la reina y Mortimer.

El mozu Eduardo III foi coronáu'l 25 de xineru de 1327. A partir d'esi momentu, Isabel gobernó como rexente d'Inglaterra, conxuntamente col so amante, Mortimer.

Pero'l nuevu monarca nun lu perdonó a Mortimer faese amigu de la so madre. Asina que tomó'l control del gobiernu y #prindar en 1330. Magar los ruegos y llárimes d'Isabel pola vida del so amante, Mortimer foi enxuiciáu por #traición y aforcáu en Tyburn, el 29 de payares de 1330. Desdichada al perder al so amor y al fíu qu'esperaba d'él, Isabel, agora reina madre, #retirar de la corte pa vivir nun autodestierro.

Isabel foi confinada nel castiellu de Rising (Norfolk), onde morrió, depués de tomar l'hábitu de clarisa, el 22 d'agostu de 1358, a los 67 años d'edá. Foi soterrada na ilesia franciscana de Newgate en Londres col vistíu de nupcias con Eduardo II.

Ye unu de los personaxes principales de la epopeya histórica de Maurice Druon, Los Reis Malditos.

Matrimoniu y descendencia

#Casar col Rei Eduardo II d'Inglaterra -depués d'una trabayosa negociación que duró cerca de 10 años- na ciudá de Boulogne-sur-Mer, el 25 de xineru de 1308.

Eduardo III d'Inglaterra 1312-1377 #casar con Felipa de Hainaut y Francia 1314-69 (fía de Guillermo I d'Hainaut)

Juan de Eltham, primer conde de Cornwall 1316-36 tuvo prometíu a Xuana condesa de Ponthièvre 1319-84
Leonor Woodstock d'Inglaterra 1318-1355 casada col duque Reinould III de Guelders y Flandes conocíu como "El Negru" 1295-1343
Xuana "de la Torre de Londres" d'Inglaterra 1321-62 casada col rei David II d'Escocia

Predecesor:
Margarita de Francia

Reina Consorte d'Inglaterra
1308-1327

Socesor:

Filmografía

Cine

Añu	Película	Direutor	Actriz
1991	Eduardo II	Derek Jarman	Tilda Swinton
1995	Braveheart	Mel Gibson	Sophie Marceau

Series de televisión

Añu	Serie	Canal	Actriz
2017	Knightfall	History Channel	Sabrina Bartlett

Referencies

↑ Agnes Strickland, (28 ochobre 2010). «Lives of the Queens of England from the Norman Conquest» páxs. 472. Cambridge University Press.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 Afirmao en: Kindred Britain.
↑ Afirmao en: idRef. Identificador de referencia de idRef SUDOC: 110017242. Data de consulta: 5 marzu 2020. Editorial: Agencia Bibliográfica de Enseñanza Superior. Llingua de la obra o nome: francés.
↑ Desmond Seward, "The Demon's Brood" p.128

[5c7015ad9c2f217d3f33ba40ff11aec39c1b0696-1] Agnes Strickland, (28 ochobre 2010). «Lives of the Queens of England from the Norman Conquest» páxs. 472. Cambridge University Press.

[e6596ed0d2b81634d4a2b94f1bd23a5d26a198cf-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 Afirmao en: Kindred Britain.

[848d5f091ce5ffaf0135e594815fcccb09305eb9-3] Afirmao en: idRef. Identificador de referencia de idRef SUDOC: 110017242. Data de consulta: 5 marzu 2020. Editorial: Agencia Bibliográfica de Enseñanza Superior. Llingua de la obra o nome: francés.

[4] Desmond Seward, "The Demon's Brood" p.128

[1]

[2]

[3]

[4]