Filípico
Philippikos Bardanes (Φιλιππικός Βαρδάνης), n'español Filípico Bardanes o Fílipico foi emperador de los romanos del 711 al 713.
Filípico | |||
|---|---|---|---|
 | |||
15 avientu 711 - 7 xunu 713 ← Xustinianu II - Anastasio II (es)  → | |||
| Vida | |||
| Nacimientu | Armenia, sieglu de VII | ||
| Nacionalidá |
 Imperiu Bizantín | ||
| Muerte | Dalmacia, 20 de xineru de 714 | ||
| Oficiu | soberanu | ||
 | |||
Biografía
editarFilípico foi orixinalmente llamáu Bardanes (griegu: Βαρδάνης, Vardanis; armeniu: Վարդան, Vardan'). Yera fíu del patriciu Nicéforo (Nikephoros), d'estracción armenia, procedente d'una colonia armenia en Pérgamo,[1]
Yera un distinguíu soldáu sol reináu de Xustinianu II y col sofitu de los monotelistas tuvo dalgún tipu de pretensión al tronu na primera gran revuelta que derrocó a Xustinianu; l'emperador Tiberiu III desterrar a Cefalonia y darréu Xustinianu, cuando recuperó'l poder, deportar a Querson, en Crimea. Equí foi onde Bardanes tomó'l nome de Filípico y afaló con ésitu a los habitantes d'esta colonia a la rebelión. Los rebeldes tomaron Constantinopla y Xustinianu II fuxó (namái pa ser asesináu pocu dempués, al ser incapaz de consiguir sofitu nes provincies); el so fíu y herederu Tiberiu tamién foi executáu. Filípico foi coronáu emperador de los romanos en 711.
El so curtiu reináu dio empiezu a una serie de curtios reinaos nos qu'unos xenerales fueron sustituyendo a otros al frente del Imperiu, unos reinaos que dieron llugar a tracamundiu políticu, a perda de territorios y a un desprestixu de la figura imperial.
Reináu
editarFilípico destacar nel campu relixoso como defensor del monotelismo, doctrina que predicaba que Cristu tenía una única voluntá y que dexaba de llau la cuestión de la so naturaleza y de la so enerxía. El monotelismo trataba de ser una solución de compromisu ente la ortodoxa cristiana y el monofisitismo. L'apueste de Filípico pol monotelismo entraba en contradicción cola política de los sos predecesores que s'alloñaren d'esta doctrina y apostara pola ortodoxa como forma de congraciarse col cristianismu occidental y el Papáu. Créese que l'apueste de Filípico pol monotelismo foi un intentu d'atraese a la población armenia, mayoritariamente monofisita, a la órbita del Imperiu, foi por esto qu'ente los sos primeros actos, atopóse'l de deponer a Ciro, el patriarca ortodoxu de Constantinopla, en favor de Juan, un miembru de la secta monotelista, amás de convocar un conceyu d'obispos orientales qu'abolió los cánones del sestu conceyu ecuménicu. En respuesta la Ilesia católica negar a reconocer al nuevu emperador y al so patriarca.
Nel planu militar Filípico túvose qu'enfrentar, per un sitiu, a la perda del control imperial sobre la rexón de Cilicia que cayó en manes de los árabes, ente que nos Balcanes, los búlgaros sol mandu de Tervel atacaron al Imperiu y llegaron cuasi hasta les puertes de Constantinopla. Mientres Filípico tresfería un exércitu dende Opsikion a patrullar los Balcanes, los omeyes baxu Al-Walid I faíen incursiones al traviés de les debilitaes defenses d'Asia menor. A finales de mayu de 713 les tropes de Opsikion remontar en Tracia, dellos de los sos oficiales entraron en Constantinopla, onde depunxeron y cegaron a Filípico.[2] Asocedió-y al mandu del estáu Artemio, un oficial del palaciu que tomó'l nome d'Anastasio II y que derogó tolos edictos favorecedores del monotelismo qu'aprobara'l so predecesor. Filípico morrió esi mesmu añu.
Referencies
editar- ↑ Charanis, Peter (1959). «Ethnic Changes in the Byzantine Empire in the Seventh Century». Dumbarton Oaks Papers (Dumbarton Oaks) 13: páxs. 23–44. doi:.
- ↑ Theophanes. The Chronicle of Theophanes (1982 ed.), p-79. University of Pennsylvania Press. ISBN 0-8122-1128-6.
| Predecesor: Xustinianu II |
Emperador del Imperiu bizantín 711 - 713 |
Socesor: Anastasio II |
Datos: Q44560
Multimedia: Philippicus
