Adela de Normandía

aristócrata francesa (1065–1137)

Adela de Normandía (circa 1067Rouen – 8 de marzu de 1137Marcigny) foi una noble inglesa, la sesta de les fíes de Guillermo'l Conquistador y de Matilde de Flandes. Foi la hermana favorita del rei Enrique I, siendo conocida como una muyer bien educada —sabía falar llatín— y d'espíritu eleváu.

Adela de Normandía
priora (es) Traducir

1120 -
rexenta Condado de Blois (es) Traducir

1102 - 1120
rexenta Condado de Blois (es) Traducir

1101 - 1102
rexenta Condado de Blois (es) Traducir

1095 - 1098
Vida
Nacimientu Rouencirca 1067
Muerte Marcigny8 de marzu de 1137 (69/70 años)
Familia
Padre Guillermo I d'Inglaterra
Madre Matilde de Flandes
Casada con Esteban II de Blois (es) Traducir (1080 (Gregorianu) – )[1]
Fíos/es
Hermanos/es
Pueblu Casa de Normandía (es) Traducir
Oficiu aristócrata
Santoral
24 de febreru
Cambiar los datos en Wikidata

Familia

editar

Adela casar nel añu 1080 con Esteban II de Blois, conde de Blois, de Chartres, de Châteaudun, de Sancerre y de Meaux, col que tuvo 10 fíos:

  • Guillermo de Blois (1081-1150), quien presentaba una discapacidá mental, foi desheredáu en favor del so siguiente hermanu, siendo creáu señor de Sully pol so matrimoniu; casáu con Inés, heredera del señoríu de Sully.
  • Inés de Blois (1086 - ?), casada con Hugo -y Pusiet (n.1088-m.1150).
  • Lleonor de Blois (1090-1147), casada con Ralf I de Vermandois (1085-1152) (el matrimoniu foi anuláu en 1141).
  • Lithuise (Adela) de Blois (1092-1118), casada con Milón de Montlhéry, vizconde de Troyes (?-1118) (el matrimoniu foi anuláu en 1141)..
  • Teobaldo IV de Blois (1093-1152), moteyáu "el Grande", foi'l socesor del so padre nos condaos de Blois, Chartres, Châteaudun, Sancerre y de Meaux; casáu con Matilde de Carintia (n.1108-m.1160), ente'l so descendientes atopen los reis de Xipre, Xerusalén, Navarra, y Francia.
  • Enrique de Blois (1099-1 de xunetu de 1171), obispu de Winchester.
  • Alicia de Blois (1100-1145), casada con Renaud de Joigny.
  • Eudes de Blois (1102-1107).

Esteban yera un home bien saludable, embravecíu y bien pocu relixosu; foi por causa del pidimientu de Adela polo que decide partir a la Primer Cruzada, acompañando al so cuñáu Roberto II de Normandía, hermanu de Adela.

Adela foi rexente de Blois mientres la llarga ausencia del so home (1096-1098), quien fixo'l so regresu en desgracia por abandonar el sitiu de Antioquía, polo que fizo votu de volver a Tierra Santa, tres tomar de Xerusalén, partiendo en 1100. Adela volvió quedar como rexente (1101) y nun volvería ver -y nunca más.

Muertu Esteban, cayíu na batalla de Ramla, el 19 de mayu de 1102, y siendo los sos fíos entá menores d'edá, siguió como rexente de los condaos de Blois, Chartres, Châteaudun, Sancerre y de Meaux, hasta que'l so fíu Teobaldo foi mayor y pudo gobernar pola so cuenta. En 1111 el so fíu Esteban partió a Inglaterra a la corte del so tíu Enrique I d'Inglaterra.

En 1120, una vegada seguros los condaos nes manes del so fíu, retirar a la llocalidá de Marcigny-sur-Loire, en Marsella, onde morrió'l 3 de marzu de 1137, a los 74 años d'edá.

Referencies

editar
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Afirmao en: Kindred Britain.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 Afirmao en: The Peerage. Llingua de la obra o nome: inglés. Autor: Darryl Lundy.

Enllaces esternos

editar