Jacobus Arminius
Jacobo Arminio o Jacobus Arminius (1560–1609) (versión llatinizada de Jacob Harmenszoon) foi un teólogu protestante neerlandés, escritor y profesor de la Universidá de Leiden.
Jacobus Arminius | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
| Vida | |||
| Nacimientu | Oudewater[1], 10 d'ochobre de 1560[1] | ||
| Nacionalidá | Provincies Xuníes de los Países Baxos | ||
| Muerte | Leiden[1], 19 d'ochobre de 1609[2] (49 años) | ||
| Sepultura | ilesia de San Pedru | ||
| Estudios | |||
| Estudios | Universidá de Leiden | ||
| Direutor de tesis |
Rudolph Snellius (Snel van Royen) (es)  | ||
| Direutor de tesis de | Gilbert Jack | ||
| Llingües falaes | llatín[3] | ||
| Oficiu | teólogu, profesor, profesor universitariu | ||
| Emplegadores | Universidá de Leiden (8 mayu 1603 – 1609) | ||
 | |||
Vida
editarArminius nació en Oudewater, provincia d'Utrecht, el 10 d'ochobre de 1560. El so padre morrió cuando yera neñu, quedando namái cola so madre. El clérigu Theodorus Aemilius adoptar y matricular nuna escuela na ciudá d'Utrecht. La so madre morrió víctima de la insurrección asocedida en Oudewater contra l'alministración española, en 1575. Daquella Arminius foi unviáu a estudiar Teoloxía na Universidá de Leiden col patrociniu d'amigos.
Arminius permaneció en Leiden dende 1576 hasta 1582. Ente los sos profesores tuvieron Lambertus Danaeus, Johannes Drusius, Guillaume Feuguereius y Johann Kolmann. Kolmann creía que'l calvinismu presenta a Dios como un tiranu y un verdugu. So esta influencia, Arminius llantó la grana de lo que sería'l discutiniu coles tesis de los siguidores de Xuan Calvino. Arminius llegó a estudiar, sicasí, so la direición de Teodoro de Beza en Xinebra en 1582. Foi ordenáu en 1588 y nomáu pastor n'Ámsterdam, adquiriendo bien bona reputación nel exerciciu del so ministeriu. En 1590 cásase con Lijsbet Reael. En 1603 foi nomáu profesor de Teoloxía en Leiden, onde morrió'l 19 d'ochobre de 1609.
Teoloxía
editarArminius ye meyor conocíu como'l fundador de la escuela protestante anticalvinista. Dizse qu'en 1589 Arminius tenía de defender la doctrina calvinista de la predestinación contra'l puntu de vista de Dirck Volckertszoon Coornhert, pero Arminius concluyó que'l puntu de vista calvinista yera insostenible ya introdució cambeos al mesmu.
Los alderiques que s'amenaron en Leiden ente Arminius y Franciscus Gomarus terminaron per producir un enfrentamientu con repercusiones sociales y polítiques de valumbu, tantu n'Holanda como nel restu de la Europa protestante.
La teoloxía arminiana foi dafechu desenvuelta dempués de la so muerte, en 1610, polos primeros siguidores holandeses de Arminius (los "arminianos"), nun documentu de cinco puntos de diverxencia col calvinismu clásicu, tituláu Remonstrants (memorial o pliegu de protesta), polo que tamién se fala de remonstrantes. Estos puntos fueron tomaos y estudiaos polos siguidores de Calvino (los "gomaristas"), que los refutaron con 5 puntos que llegaron a llamase "los cinco puntos del calvinismu", base pa les denominaciones reformaes que s'estremen de les arminianas.
Como reacción contra'l nomamientu del teólogu arminiano Simón Episcopius, principal discípulu de Arminius, como profesor de Leiden, foi convocáu'l Sínodu de Dort o de Dordrecht (1618–1619), nuna nueva coxuntura política que favorecía a los gomaristas, pol sofitu del estatúder Mauricio de Nassau. El sínodu, lideráu por Gomarus, nin siquier dexó intervenir a Episcopius, y condergó la teoloxía arminiana y a los sos siguidores col anatema. Episcopius foi condergáu al destierru mientres ocho años. El destacáu políticu arminiano Johan van Oldenbarnevelt foi executáu, y otros, como Grotius, exiliáronse.
Los bautistes ingleses John Smyth y Thomas Helwys, exiliaos n'Ámsterdam ente 1606 y 1612, fueron influyíos pol arminianismo y los sos siguidores fueron conocíos como Bautistes Xenerales, pola so convencimiento de que Jesús morrió pa salvar a tolos homes que crean n'Él. Sicasí, en 1891 los bautistes xenerales xunir a los bautistes particulares na Unión Bautista de Gran Bretaña ya Irlanda. Pela so parte, los menonites holandeses atoparon afinidaes colos arminianos tantu nel so refugu a la persecución relixosa, como na oposición a la concepción calvinista de la predestinación.
Les obres de Arminius (en llatín) fueron publicaes en Leiden en 1629 y en Frankfurt en 1631 y 1635.
John Wesley (1703-1791), fundador del Metodismu, xuntar a la teoloxía arminiana, de la que se fixo propagador destacáu. Tamién foi adoptada la teoloxía arminiana nel sieglu XIX pol movimientu restauracionista de los Discípulos de Cristu y Ilesies de Cristu. Anguaño les tesis arminianas llegaron a tener aceptación ente cristianos de distintes denominaciones de dellos países.
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ 1,0 1,1 1,2 Afirmao en: Biografisch Portaal. Identificador BPN: 71465388. Data de consulta: 20 mayu 2021.
- ↑ «Jacobus Arminius». Biografisch Portaal.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Jacobus Arminius.- «Jacobus Arminius». en Find a Grave. (n'inglés)
Datos: Q313070- Multimedia: Jacobus Arminius
