Lupus Servatus

Loup de Ferrières, llamáu Loup Servat, Lupus Servatus, Servatus Lupus o Lope de Ferrières, (Ferrières, h. 805 - 862), eclesiásticu francu, abá de l'Abadía de San Pedro y San Pablo en Ferrières-en-Gâtinais, nel departamentu francés de Loiret.

Lupus Servatus
abá
Vida
Nacimientu	Arquidiócesis de Sens (es) , 805
Nacionalidá	Imperiu carolinxu
Muerte	Ferrières-en-Gâtinais, 862 (56/57 años)
Estudios
Llingües falaes	llatín llatín medieval
Alumnu de	Rabano Mauro (es)
Profesor de	Erico de Auxerre
Oficiu	teólogu, filósofu, escritor
Creencies
Relixón	Ilesia Católica
Orde relixosa	Orde de San Benitu

Biografía

Nacíu escontra 805 en Ferrières, diócesis de Sens, foi alumnu de l'Abadía de Saint-Pierre de Ferrières. A la edá de 25 años, l'abá Alderico de Le Mans unviar a estudiar teoloxía más allá del Rin, a l'Abadía de Fulda, onde amás impartió cursos de lletres que-y dieron gran celebridá. Conoció ellí amás a Rabano Mauro y a Eginardo, sabios de gran sonadía.

La so bona reputación, que lo precedió a la so vuelta a Ferrières, valió-y el favor de la emperatriz Judith de Baviera, quien lo nomó preceptor del fíu de Luis el Piadosu, futuru Carlos el Calvo, pal cual representó siempres una cierta autoridá. Tres la so designación como abá de Ferrières, el monesteriu aportó unu de los faros de la ciencia y la civilización europea. Desenvolvió la copia de testos antiguos de los principales autores llatinos y griegos, fixo correxir un Pliniu'l Mozu mal trescritu y unvió a Roma unos testos traducíos de Suetonio y de Quintu Curcio. Atropó una biblioteca importante na so abadía adquiriendo numberosos manuscritos orixinales y copiando (de cutiu correxíos) manuscritos tomaos d'otros monesterios de Tours, Fulda y Prüm y d'amigos como Eginardo, Wenilon de Sens, Reginbert de Reichenau y Marcward de Prüm), y tamién d'espíritos brillosos como l'abá Altsigus de York o'l papa Benedicto III.

Foi fechu prisioneru el 14 de xunu de 844 nel cursu d'una batalla cerca d'Angoulême ente Pipino II d'Aquitania y un exércitu unviáu en refuerzu de Carlos el Calvo, que asediaba Toulouse. L'abá de Ferrières tuvo enforma tiempu aislláu hasta que pudo trate llibre. N'avientu de 844 los sos resoluciones contra los nobles qu'arrampuñaben los bienes de la ilesia nel sínodu d'obispos de Francia occidental en Ver-sur-Launette nun fueron aceptaes pol rei Carlos el Calvo, quien les atopó demasiao radicales.

Tuvo un papel preponderante como teólogu agustiniano y organizador de la Ilesia de Francia, y asistió en 853 al Conceyu de Soissons. Gran lletráu y namoráu de l'antigüedá grecollatina clásica, ye de cutiu consideráu un precursor del Humanismu del Renacimientu o cenciellamente un prehumanista. Contribuyó descomanadamente a la copia y espardimientu de los testos antiguos de los principales autores grecollatinos, lo que dexó faer alicar les lletres antigües. Tuvo como alumnu a Heiric d'Auxerre, unu de los cuatro grandes maestros de la escuela monástica de l'Abadía de Saint-Germain d'Auxerre.

Obres

• Epistulae
• Vita S. Wigberti
• Liber de tribus quaestionibus
• Vita Maximini episcopi Trevirensis
• Hymni

Bibliografía

• Correspondance (2 vol., 1927, rééd. 1935, 1964), trad. de L. Levillain, ed. Les Belles Lettres, col. Classiques français du Moyen Âge.
• Lettres de Servat Loup abbé de Ferrières. Testu, notes ya introducción de Georges Desdevises du Dézert. Paris, Vieweg, 1888.
• Vie de saint Maximin de Trèves
• Livre sur les trois questions
• Epistolarum liber, nunc primùm in lucem aeditus Papirij Massoni beneficiu atque opera por Marc Ory, Paris, 1588.
• Jeanine Pingot Bonnefoy, Jean Vezin, Loup de Ferrières, personnage énigmatique, éditions Paradigme
• Oliver Münsch, Der Liber legum des Lupus von Ferrières, Peter Lang, Francfort, 2001.

Enllaces esternos

• Obres en Documeta Catholica Omnia

Notes y referencies

• Datos: Q675928