Diferencies ente revisiones de «Tabarka»

'''Tabarka''' (en [[idioma árabe|árabe]] طبرقة ''Ṭabarqah'') ye una ciudá de [[Túnez]] sol [[Jendouba (gobernación)|gobiernu de Jendouba]], onde forma la única delegación de la mariña, a unos 58 km al norte de [[Jendouba]], y a 17 km de la frontera arxelina. El conceyu tien 15 354 {{persones|unidá=habitantes}} y ta al mandu de d'una delegación con 45 540 habitantes.

La zona correspuende a los montes de [[Khumayr]] (''Khroumirie'' en francés). La ciudá ye un puertu pesqueru (onde pueden atracar grandes barcos) destacáu na pesca de la llagosta y otros crustáceos, y corales (usaos en xoyería). Amás hai un puertu deportivu o recreativu. La ciudá recibió un fuerte impulsu turísticu y sírvese del [[Aeropuertu Internacional de Tabarka]] ([[Tabarka 7 de payares]]). La vía de ferrocarril llega hasta la ciudá, pero ta destinada solamente a mercancíes.

La ciudá ye conocida pol castru de Tabarka (40 hectárees), a unos 400 metros de la mariña y xuníu a ésta por una calzada, reconvertida en sablera y puertu pesqueru.

== HestoriaHistoria ==

La rexón foi poblada polos bereberes (númides). Tamién s'atoparon inscripciones púniques en delles ''gorgas'', destacando la de Keff Blida. Foi l'antigua ''Thabraca'' de los romanos, vándalos y bizantinos. En dómina romana, mientres el sieglu II, embarcábase'l mármol colorao y mariellu de ''Simitthu'' ([[Chemtou]]) a la que taba xunida per una vía construyida por orde de d'[[Adriano]]. Les modernes escavaciones afayaron necrópolis cristianes, con dellos sarcófagos con mosaicos (los más destacaos tán anguaño nel [[Muséu del Bardu]]). Tamién s'atoparon cisternes antigües, una d'elles llamada basílica yá que paez ser que sirvió d'ilesia modernamente (actual see del festival de Tabarka).

Nel [[sieglu X]] nomar [[Ibn Hawkal]] (fináu en [[977]]); nel [[sieglu XII]] llamar Puertu d'el l'Andaluces. Nel [[sieglu XV]] había nel puertu galeres pa faer el corsu contra barcos cristianos y yá se nomó'l coral ([[Ibn Abd al-Mumin]], fináu en [[1495]]).

[[Archivu:Tarbarka 17th century.jpg|thumb|left|200px|La isla de Tabarka nel sieglu XVII.]]

Nel [[sieglu XVII]] el castru, como centru de la esplotación del coral, yera famosu perdayuri; los Lomellini teníen el monopoliu comercial al traviés de la Compañía d'África y afitaben los precios de los productos locales que podía esportar ensin pagar derechos al bey (tratáu de [[1676]]); primíos por diversu potencies, los Lomellini aportaron a vender los sos derechos o dexar la isla al bey; ésti ocupar de secute en xunu de [[1741]] y fixo prisioneros a los habitantes amenorgándolos a esclavos. Fueron lliberaos dáu l'interés de dellos nobles europeos, del Papáu, de [[Carlo Emanuele III]] y de [[Carlos III d'España|Carlos III]]. Dalgunos de los esclavos lliberaos fueron a [[Carloforte]] mientres otros, tres delles vicisitúes, dieron orixe a otros dos comunidaes: [[Calasetta]] na isla de San Pietro en [[Cerdeña]] y [[Nueva Tabarca]], nes mariñes de d'[[Alicante]]. Otros emigraron a [[Túnez]]; dos mujer de la isla, Sofia Bosso y Salvatora Paona, establecíes en Túnez y convertíes al islam, fueron muyeres de dos beys, la primera de Sidi Muhámmad y la segunda de Sidi Mustafá ([[1835]]-[[1837]]). Un intentu de recuperar la isla pol oficial de marina francés Saurins en [[1742]], fracasó.