Diferencies ente revisiones de «Enrique García Rendueles»

'''Enrique García-Rendueles Gutiérrez''' ([[Cimavilla]], [[Xixón]], [[24 d'avientu]] de [[1880]] - [[Xixón]], [[22 d'avientu]] de [[1955]]){{nym}} foi un [[poeta]], [[sacerdote]], investigador, antoloxista y [[escritor]] [[Principáu d'Asturies|asturianu]] qu’escribióqu'escribió les sos obres tanto en castellán como n’asturianun'[[asturianu]]. Foi militante del [[Partíu Carlista d'Asturies]]

Ñaz en [[Xixón]]. Sos padres fueron don [[Ricardo García-Rendueles y Muñiz]], nacíu en [[Xixón]], procurador de los tribunales, y doña [[Florentina Gutiérrez Lamuño Vivansán]], de Santa María de la Corte, [[Uviéu]]. Tuvo tres hermanos, Luis, José ''Pepín,'' y Ricardo. El tamién escritor [[Ricardo García-Rendueles y González]] yera primu suyu. Fizo los sos primeros estudios nel Colexu de La Inmaculada, de los padres xesuítes, finándolos nel añu [[1898]]. Con vocación relixosa, ingresó nel Seminariu de Valdediós del que pasó, al añu siguiente al Seminariu Conciliar d’Uviéud'Uviéu, onde finó la so carrera eclesiástica en [[1903]].

En [[1921]] ye nomáu profesor de Relixón nel [[Institutu Xovellanos]], y en 1952 caderalgu de l’asignatural'asignatura, tres d’und'un llargu pleitu col obispáu. El so trabayu como investigador fue reconocíu ingresando nel [[Real Institutu d'Estudios Asturianos|Institutu d’Estudiosd'Estudios Asturianos (IDEA)]] nel añu [[1949]] con un discursu tituláu ''Liturgia popular'', onde se recueyen costumes y fiestes relixoses con un riquísimu aneudotariu etnolóxicu.

Morrió’lMorrió'l 22 de febreru de [[1955]] na so casa de la cai Gregorio García Jove, en [[Cimavilla]], de resultes d’unad'una pulmonía.

== Los nuevos bablistas ==

Posiblemente’lPosiblement'’l trabayu más importante de Rendueles seya ''Los nuevos bablistas,'' una antoloxía d’escritoresd'escritores en llingua asturiana, publicada en [[1925]], onde se recueye la obra de treinta poetes, con un total de noventa y un poesíes, acompañaes d’unad'una presentación bio-bibliográfica de caún. Pero, con ser esto interesante, lo que fizo del llibru obra d’estudiud'estudiu obligáu ye la so “Introducción”, un verdaderu estudiu críticu sobre la situación de la [[Asturianu|llingua]] y de la lliteratura asturianes, con una visión moderna, na qu’afirmaqu'afirma la validez del asturianu pa tratar cualquier tema: “…asuntos nobles y elevados, de hondos sentimientos, de verdades científicas e ideas abstractas…”<ref>García-Rendueles, Enrique (1987). “Introducción”, ''Los nuevos bablistas''. Uviéu: Academia de la Llingua Asturiana. p. XIV</ref> , criticando, al tiempu a los poetes pola so incuria o apatía, pa tratar namás asuntos triviales y ligeros. Ente les poesíes recoyíes nel llibru, inclúyense diecinueve del propiu García-Rendueles.

== Otros trabayos ==

La primer obra, n’orden'orde cronolóxicu, d’Enrique García-Rendueles fue un trabayu sobre’lsobre'l so almiráu [[Gaspar Melchor de Xovellanos]], publicáu en [[1913]], y que lleva por títulu ''Jovellanos y las Ciencias Morales y Políticas''. Algamó un Accesit nel concursu entamáu pola [[Real Academia de Ciencias Morales y Políticas]]. Nella, Rendueles repasa’lrepasa'l pensamientu xovellanista nes sos distintes estayes: la del Derechu, la Economía, la Política, la Educación, les Costumes… con un capítulu especial al Xovellanos patriota.

''L’Himno'’Himno de Covadonga. XII Centenario de la batalla (718-1918)'', ye de [[1918]] y nun tien que ver col famosu Himno Oficial a la Virgen de Covadonga, de [[Restituto Valle]] (lletra) y [[Busca de Sagastizábal]] (música), de la mesma fecha, que comienza con: “Bendita la Reina de nuestra montaña…”

''Vocabulariu de 1924''. Esti vocabulariu permaneció inéditu hasta l’añul'añu [[2012]] en que se publicó dientro les obres completes de García-Rendueles<ref>García-Rendueles, Enrique (2012). ''Obres (in)completes de don Enrique García-Rendueles.'' Edición, introducción y notes de Vicente García Oliva. Uviéu: Academia de la Llingua Asturiana, </ref> . Nun tien que ver col Diccionariu nel que trabayó Rendueles hasta’lhasta'l día de la so muerte que, xunto cola Gramática, tamién de la so autoría, esapaeció misteriosamente de la biblioteca del [[Real Institutu d'Estudios Asturianos|RIDEA]]<ref>Los datos d’esta esapaición  en ''Obres (in)completes…'' op. cit. p. 34 y ss</ref>.

''Antiguos apodos de Gijón (1850-1890) anotados por don Enrique García-Rendueles, Pbro. Con la colaboración de su padre don Ricardo (1853-1928) y doña Rufina Morán La Bandera (1848-1936), r''ecopilación de nomatos del barriu Cimavilla. Trabayu que tuvo inéditu hasta l’añul'añu 1994 nel que se publicó na revista ''[[Lletres Asturianes.Obres|Lletres Asturianes]]''[[Lletres Asturianes.Obres|.]]

*García Oliva, Vicente ([[2005|(2005]]). “La influencia de la tradición na narrativa del Surdimientu”''. [[Cultures]]. Revista Asturiana de Cultura.'' '''14''': 99-116 Uviéu, ALLA.

*Grossi, Rodrigo ([[2005),]]) “Enrique García Rendueles, 50 años de su muerte”'','' Diario ''[[La Nueva España|La Nueva]]'' [[La Nueva España|''España'']]. Cartas al Director. Oviedo, 20-12-2005 

*Muñiz, María Elvira ([[1989)]]) ''Escritores de Gijón.'' p. 73-83 Xixón. Ed. [[Atenéu Obreru de Xixón|Ateneo Obrero de Gijón]].

*Salanova, Ernesto ([[1993)]]), “Personalidades gijonesas: Enrique García-Rendueles”''.'' Diario ''[[El Comercio]]'' de Gijón. 24-10-1993.