Diferencies ente revisiones de «Catón el Vieyu»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Iguo testu: -"Hestoria Naturalis" +"Historia Naturalis" |
m n'asturianu nun se "*empresta atención" sinon que se "pon atención" |
||
Llinia 139:
La so última actividá pública foi promover nos sos compatriotes la necesidá d'empecipiar la [[tercer guerra púnica]] y la destrucción de [[Cartago]]. Nel añu 157 e.C. foi unu de los diputaos unviaos a Cartago p'arbitrar ente los cartaxineses y [[Masinisa]], rei de [[Numidia]]. La misión foi infructuosa, y los comisionados volvieron a casa. Pero Catón volvía tan impresionáu poles evidencies de la prosperidá cartaxinesa que taba convencíu de que la seguridá de Roma dependía de l'aniquilación de Cartago. Naquellos tiempos, mientres y fora de les sesiones, repetidamente clamaba: «''Ceterum censeo Carthaginem esse delendam''» (lo que significa: «Otra manera, cunto que Cartago ten de ser destruyida»).<ref>Plutarco, ''Vides paraleles'', «Catón el Mayor». 26-27.</ref> Esta coletilla en tolos sos discursos fíxo-y tamién bien famosu en Roma.
Pa Catón, la vida privada foi una continua disciplina y la vida pública la disciplina de la mayoría. Consideraba al [[pater families|cabeza de familia]] como'l xerme de la familia mesma y a la familia como'l xerme del Estáu. Por aciu una estricta economía del tiempu realizó una cantidá inmensa de trabayu, esixendo la mesma actitú de los sos familiares, y amosándose como un maríu duru, un padre estrictu y un amu severo y cruel. Al paecer, había poca diferencia ente l'interés qu'emprestaba a la so familia y a los sos esclavos. Namá'l so arguyu inducía-y a
Nada había nel comportamientu de Catón que mereciera la censura de los sos compatriotes, que lu víen como un exemplu de la forma de vida romana tradicional. Nel pasaxe en que [[Pedrete Livio]] describe'l calter de Catón nun hai una sola pallabra de crítica pa la ríxida disciplina de la so casa.
| |||