Diferencies ente revisiones de «Bob Dylan»

Un discu nel que Dylan amuesa el so procesu formativu: [[Woody Guthrie]], la fondua del folk perfonduamericanu, el gran bluesman [[Robert Johnson..]]. Dellos temes son versiones clásiques ("Man of constant sorrow", "House of the rising sun"...).

El discu el l'entamu. Dellos temes perconocíos ("Blowin' in the wind", "A hard rain's a-gonna fall", "Don't think twice, it's all right") nelos que pue vese ya el xeitu lliterariu de Dylan.

Dylan caltién el xeitu el'l discu anterior. Nun s'atopen temes perconocíosfamosos (selesacante "The times they are a-changin") y amuésase un fondu camarzu pollíticu y social.

El discu decisoriu (nunna elhistoria meyor,musical perode perbuenu).Dylan: Dylanun camudacambéu pal formatu elétricu, ensín amurniase poles quexes del so públicu. Hai bonos temes perdayuri: "Subterranean homesick blues", "Love Minus Zero/No limit", "It's all over now, Baby Blue", "It's allright ma (I'm only bleeding)"...

Dylan pieslla la so triloxía con otruotra discuobra míticumítica, el primer discu doble nelana hestoria del rock. Nel atópase pela última vegada elesi "soníu de mercuriu llíquidu", (nomecomo colél quenomaba Dylana defínla elmúsica que sonaguaba estilupor suañáu)facer: "Pledging my time", "I want you", "Sad-eyed Lady of the Lowlands"...

Espublízase mientres Dylan vive alloriáu del mundu en Woodstock, tres el so acidente de moto, llueñe del "circu mediáticu" creyáu al rodiu de so. UnUna regresutorna al folk de los sos anicios y un canciucantar que naide nun pué escaecer pola so escuridá y fondura: "All along the watchtower". [[Jimi Hendrix]], que nel so discu ''Electric Ladyland'' (1968) fizo una versión d'esti tema, dixo que, tres ascuchalu la primera vegada, quedó tan alloriáu que tuvo que cantala él mesmu.

ElUn regresunuevu pasu allantre. Temes llargos, enllenos d'ironíes y feríes. Neles sos memories ("''Cróniques I"''), Dylan fala "d'un discu fechu con dellos cuentiquinos de Chéjov" que naide nun tenía entendío: "Simple twist of fate", "You're a big girl now", "Shelter from the storm"...

Un bon discu, col raigón nela so xira "Rolling Thunder Revue". El [[violín]] de Scarlett Rivera ensámase cola vieya armónica de Dylan nun soníu únicu, enllenu xeitos que nun s'atopen nel restu los discos de Dylan: "Isis", "Oh Sister", "One more cup of coffee", "Hurricane" (canciu perllargu onde Dylan amuesa la so solidaridá col boseador prietu Rubim 'Hurricane' Carter, xulgáu inxustamente)...

Un bon discu n'unnuna tiempu,dómina losque ochenta,quiciabes queseya la menos valatible de Dylan, puesomerxíu escaeceseen ensínduldes problemesrelixoses.

Otru regresu. Tres años d'escaezu y la muerte la so má, Dylan fae un discu de blues escuru, fondu, enllenu camarzu y llercia. Dellos temes perbonos: "Love Sick", "Not dark yet", "Standing in the doorway", "Cold irons bound"...

El conciertu más conocíu de Dylan, anque nun fora nel Albert Hall, si non ensino'n Manchester. Tres la parte acústica, Dylan amuesa el so cambiucambéu eléctricu y toca dellos temes del futuru "''Bringing it all back home"''. Enantes que toque "Like a rolling stone", dalquiéndaquién glayiaglayía-y: "¡Xudes!". Dylan dizrespónde-y: "Nun te creyo. Yes un mentirosu..." y pide-y a la banda (la futura [[The Band]]): "play fucking loud" ("tocái al alto la lleva").