Diferencies ente revisiones de «Faru»

{{Editándose}}

 

Un '''faru''' ye, según el diccionariu de l'[[Academia de la Llingua Asturiana|ALLA]], una "torre con lluz no cimero pa guiar a los navegantes". El nome deriva etimolóxicamente de la pallabra griega "pharos", que facía referencia a la islla homónima. Ésta, asitiada na desembocadura del [[ríu Nilu]], foi asientu d'un faru perfamosu, el d'[[faru d'Alexandría|Alexandría]]. Neto qu'aquelli, estes estructures, que s'asitien bien na costa bien nuna islla mui averada a ella, tienen trés partes d'abaxu enriba: la base, la torre y el torruxón, nel que ta la llinterna.

 

== Historia ==

Primero de que surdieran estructures nes zones de costa p'aidar a los navegantes yá hebo un sistema de señalización costeru basáu en fogueres, que se prendíen nes zones de costa bien p'aidar a los barcos bien pa engañalos pa poder robalos dempués. Col tiempu, el desarrollu del comerciu marítimu fizo conveniente construyir estructures fixes que ficieren esa mesma función.

 

 

Yera tamién importante'l faru nomáu el [[Colosu de Rodas]]. Esti yera una estatua xigante (32 m d'altor) del dios griegu [[Helios]] que facía les veces de faru nel puertu de Rodas. Fue construyíu alredor del [[278 edC]], anque duró pocu tiempu; valtólu un terremotu 56 años dempués. Yera consideráu, como l'anterior, una de les les [[siete maraviyes del mundu antiguu|siete maraviyes del mundu vieyu]].

 

Más modernamente la construcción de faros espardiose per ende. Asina, Jia Dan, un escritor chinu de la dinastía Tang, mos cuenta nun llibru datáu alredor del añu [[800]] cómo los iraníes teníen llevantao, na entrada del [[golfu Pérsicu]], minaretes que facíen la función de faros. El so testimoniu foi confirmáu, un sieglu dempués, por dos escritores árabes: al-Mas'udi y al-Muqaddasi. Otramiente, la mezquita medieval de la ciudá china de [[Guanghzhou|Cantón]] tenía tamién un minarete que servía de faru; y tamién aidaba a los navegantes a movese pel ríu Quiantag la torre d'una pagoda llevantada en [[Hangzhou]] en [[1165]], la ''pagoda Liuhe''.

 

N'[[Europa]], na [[Alta Edá Media]], munchos de los faros romanos dexaron d'usase. Namái caltenieron la so función dellos de los del [[mar Mediterráneu|Mediterráneu]] y la torre [[d'Hércules]], en [[La Coruña]] ([[España]]). Esti, construyíu nel [[sieglu II]], ye l'únicu d'aquella dómina que queda anguaño na [[Península Ibérica]]. Dellos sieglos dempués, col espardimientu otra vuelta de la navegación, entamaron a construyise pela Europa occidental y septentrional. Ún de los más vieyos del continente ye'l que ta na ensenada de Hook (condáu de Wexford, [[Irlanda]]), que foi construyíu alredor de [[1180]].

N'[[España]] l'espoxigue de la rede de faros tuvo qu'esperar al [[sieglu XIX]]. Ha ser na época de la rexencia del xeneral [[Baldomero Espartero|Espartero]] ([[1840]]-[[1843|43]]) cuando se forme la ''Comisión de Faros''. Nes décades vinientes, a la solombra'l ''Plan de Alumbrado Marítimo de las Costas Españolas'' de [[1847]], que proyectó la construcción de 116, crece grandemente'l númberu de faros. Amás, van a quedar de magar entós al cargu del Serviciu de Señales Marítimes d'España. En [[Asturies]] nun había, primero d'esa fecha, dengún faru; va ser a resultes del mentáu plan que se construyan la mayoría d'ellos.

 

== Estructura d'un faru ==

 

=== L'edificiu ===

Los faros tienen trés partes: base, torre y torruxón.

 

 

Pegáu al faru atopamos, nos antiguos, la casa'l fareru. Nos más modernos, que tán totalmente automatizaos, yá nun suele habeles.