Fiat Mefistofele
El Fiat Mefistofele o Fiat SB4 Eldridge ye un automóvil de carreres diseñáu y construyíu pa conquistar el récor mundial de velocidá en pista, oxetivu que llogró 12 de xunetu de 1924 en Arpajon,[2] Francia, al algamar los 234,97 km/h. Foi desenvueltu y construyíu por Ernest Eldridge sobre la base del Fiat SB4. La unidá caltener nel Centru Storico Fiat de la ciudá italiana de Turín.
[[Imaxe: |285px]] | |
| Fabricante | Fiat |
|---|---|
| Periodu | 1924 |
| Tipu | automóvil de competición |
| Configuración | motor delanteru central llonxitudinal, tracción trasera. |
| Llargu, anchu, altor, batalla | 5091 / 1850 / 1400 / 3450 mm.[1] |
| Pesu | 1780 kg[1] |
| Rellacionáu | Fiat SB4[1] |
| Paecíos | Delage V12 (350 CV) "La Torpille" |
| Diseñador | Ernest Eldridge[1] |
 | |
Historia
editarAntecedentes
editarEn 1922, el pilotu John Duff participó na carrera del circuitu de Brooklands nel condáu de Surrey, conduciendo un Fiat SB4 1908, un coche de carreres del fabricante italianu relativamente antigua.
El motor d'esplosión que s'utilizó na carrera mercar Ernest Eldridge, que quería construyir un coche de carreres pa romper récores. D'esta manera, podría dar llugar a les sos metes, perfectamente coherentes col pensamientu filosóficu de los pioneros d'aquella dómina, nel campu del automovilismu, imaxináu que los rexistros tienen de permanecer imbattus pa les edaes.
El desenvolvimientu
editarEldridge quería instalar nesti coche de carreres nada menos que un motor d'aviación, el más famosu de la dómina, el Fiat A.12 de 6 cilindros en llinia y un desplazamientu de 21 706 cm3, utilizáu nos aviones SIA 7B, Fiat R.2 y Caproni Ca 46. Otru problema yera que'l motor yera demasiáu llargu y avolumaos pa caber sol capot del Fiat SB4, polo que decidió allargar el xasis per partes a partir de los restos d'autobús antiguu de Londres, estropiáu nun accidente. El cuerpu ampliar con un resultáu bien harmónica en que tola parte mecánica del modelu básicu caltuviérase: la tresmisión final por doble cadena y frenos de tambor namái na exa trasera. El motor modificar pa tener cuatro válvules por cilindru y 24 buxíes suministraes por Magneti Marelli, desenvolviendo 350 CV a 1.800 rpm con una rellación de compresión de 5:1.
El récor
editarPa bater el récor mundial de velocidá en marcha dende'l km, realizóse una cita en xunetu de 1924 nel circuitu francés de Arpajon, ente l'equipu de René Thomas Delage V12 y 350 CV, y Ernest Eldridge, col so Fiat SB4 darréu renombráu Mefistófeles, pol ruiu ensordador producíu pol motor.
A pesar d'un comportamientu non siempres uniforme de los coches, pol escesivu poder del motor gracies al so xasis allargáu y heteroxéneu, Eldridge consiguió'l 5 de xunetu al llegar a 230,55 km/h,[3] batiendo'l récor anterior.
Arriendes de una reclamaco del equipu contrariu, el récor nun foi aprobáu porque'l coche nun tenía marcha tras. Amás, el día dempués de la competición, René Thomas fixo una marca de velocidá de 230,63 km/h, sicasí, ésta nun foi aprobada.
Esi rexistru namái duró seis díes, el tiempu necesariu por que Eldridge fixera dellos axustes nel coche y añadiera un dispositivu pa tener una marcha tras. Asina, el conductor apaeció na parte recta de la "Ruta d'Orleans" el 12 de xunetu de 1924. El Fiat Mefistofele rompió'l récor mundial de velocidá con 234,97 km/h y foi l'últimu récor de velocidá de quilómetru llanzáu aprobáu.
¿Cómo-y les iguar Eldridge pa diseñar ya implementar el sistema que-y dexó dar un paséu de vuelta al so coche ensin camudar la caxa de cambeos? La respuesta entá nun se sabe porque esta parte del coche sumió.
Redescubrimientu
editarDesque batió'l récor, l'automóvil pasó años nel campu inglés,[1] calteníu por Charles Y. Naylor, entusiasta del modelu.[4] En 1962, dempués de la guerra, Fiat adquirir entá n'estáu dafechu funcional.[1] En 1970, con motivu del Salón del Automóvil de Turín, ye espuestu nel stand de Fiat.[4] El Mefistofele caltiénse anguaño nel Centru Storico Fiat,[1] un muséu de la marca, que s'atopa allugáu nun vetusto edificiu modernista de Fiat Corso Dante, primer fábrica de Fiat. Curiosamente ta asitiáu nel so salón central, nel llugar precisu nel que s'atopaba enantes el taller onde se preparar los automóviles de carreres, incluyíu'l Mefistofele.[1]
Galería
editar-
Salón de Xinebra. -
Frente. -
El 5. -
El 7. -
Logo. -
Otru logo. -
Motor nel Muséu Nacional de la USAF.
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Bernabó, Ferruccio (23 de febreru de 1981). Quando Mefistofele faceva paura (n'italianu). Turín: Stampa Sera, páx. 13.
- ↑ (13 de xunetu de 1924) Tre records del mondo battutti ad Arpajon da una macchina italiana (n'italianu). Turín: La Stampa, páx. 4.
- ↑ Crooke, Jon. «the Cas Fiat Mefistofele 1923». Bigscalemodels.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2008-07-19. Consultáu'l 20 de setiembre de 2009.
- ↑ 4,0 4,1 (30 d'ochobre de 1970) La Fiat "Mefistofele, di sir Eldridge" (n'italianu). Turín: La Stampa, páx. 23.
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Fiat Mefistofele.- Información sobre'l Fiat Mefistofele en bigscalemodels.com Archiváu 2008-07-19 en Wayback Machine.
- Videu sobre'l Fiat Mefistofele n'autopista.es.
45°02′44″N 7°40′47″E / 45.045667°N 7.679855°E
Datos: Q1321930- Multimedia: Fiat Mefistofele
