François Villon
François de Montcorbier o de Loges, llamáu François Villon (1431, París – 1463, Francia) foi un poeta francés del Sieglu XV.
François Villon | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | París[1], 1431[2] |
| Nacionalidá |
 Reinu de Francia |
| Llingua materna |
francés medio (es)  |
| Muerte | Francia, 1463[3] (31/32 años) |
| Estudios | |
| Estudios | Universidá de París |
| Llingües falaes |
francés medio (es) [4] francés[5] |
| Oficiu | poeta, lletrista, escritor |
| Llugares de trabayu | París |
| Trabayos destacaos |
Balada de los ahorcados (es) Le Testament (en) Épître à Marie d'Orléans (en) |
| IMDb | nm0898400 |
 | |
La so creación más celebrada ye Ballade des pendus (Balada de los aforcaos n'asturianu), escrita cuando esperaba la so execución na forca.
Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Los datos alrodiu de la vida de François Villon son inciertos. Dizse siempres d'él que yera un marxinal. Quien s'empunxeron a siguir el so itinerariu y a estudiar el so obra pintar como'l más pernomáu y xenuinu precursor de la poesía maldita. Foi encarceláu en dalguna ocasión.
La so vida
editarNacíu n'abril de 1431 o 1432, saber según los rexistros de la Universidá de la Sorbona y polos archivos xudiciales, que'l so verdaderu nome foi François de Montcorbier. El so padre, probablemente orixinariu d'una aldehuela de la Borgoña, dexó la provincia pa establecese na capital. La madre, nacida en Berry o en Anjou, enviudó cuando François yera entá bien pequeñu. Por motivos desconocíos la madre confió-y el neñu al maestru Guillaume de Villon, canónigu y capellán de Saint-Benoît-le-Bétourné, que'l so apellíu adoptó en prueba de gratitud. Estudió na facultá d'Arte, pero en llogrando una llicenciatura, desdexa l'estudiu pa correr detrás de l'aventura. A partir d'esta dómina, la so vida va tener por telón de fondu la guerra de los Cien Años y el so cortexu de brutalidaes, fame y epidemies. Acusáu d'asesinar al relixosu Philippe Sermoise, el so rival n'amores, ye obligáu a fuxir de París, pero llogra'l perdón en xineru de 1456. Poco dempués participa nel robu del Colexu de Navarra. Ente 1456 y 1461, prosigue les sos andances pol Valle del Loira, ye encarceláu nel branu de 1461, pero lliberáu dellos meses más tarde con ocasión d'una visita de Lluis XI. De vuelta a París, escribe Le Testament y ye arrestáu una vegada más en 1462. Ye torturado y condergáu a la forca, pero'l xuiciu va ser casáu n'apelación en xineru de 1463. La pena ye conmutada por diez años de destierru de París. Piérdese'l so rastru dempués d'esti últimu episodiu.
La so obra
editar
Villon nun anovó la poesía del so tiempu, sinón que dio una nueva vida a motivos heredaos de la cultura medieval qu'él conocía a la perfeición y animar cola so propia y orixinal personalidá. Asina, toma a contrapié l'ideal cortés, invierte los valores almitíos celebrando a les xentes destinaes al patíbulu, apúrrese d'acordies a la descripción burlesca o a les chancies xubíes de tonu, y multiplica les innovaciones nel llinguaxe. Pero la estrecha rellación que Villon establez ente los eventos de la so propia vida y el so poesía llevar a dexar igualmente que la murnia y la murria apoderar de los sos versos. Le Testament (1461), que ye considerada como la so obra capital, inscríbese como un allongamientu del "Legáu" (1456), al que se-y llama comúnmente, el "pequeñu testamentu". Esi llargu poema de 2023 versos ta marcáu pola congoxa de la muerte a la que'l mesmu Villon acababa de ser condergáu y recurre, con una singular ambigüedá, a un amiestu de reflexones sobre'l tiempu, amargoses chances, invectivas y fervor relixosu. Esta combinación de tonos contribúi a dar a la obra de Villon una sinceridá patética que la singulariza al respective de la de los sos predecesores.
Villon, ignoráu pol so tiempu, ye redescubierto nel sieglu XVI primero que Marot publicar. Les sos balaes fueron readaptadas pol poeta húngaru György Faludy nos años 1930, con muncho ésitu.
Obres principales
editarVer tamién
editarReferencies
editar- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 10 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 9 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ Identificador CONOR.SI: 25847139. Afirmao en: CONOR.SI.
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a François Villon.
- Balada de los aforcaos o "Epitafiu de Villon" en Descontexto
- Esbozu biográficu sobre'l poeta páxina web en francés
- Estudio sobre la obra de Villon (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
Datos: Q849- Multimedia: François Villon
Cites famoses: François Villon
