Froilán Díaz

Froilán Díaz de Llanos (sieglu de XVII, Lleón – 1709) foi un relixosu dominicu español, confesor de Carlos II, que foi escorríu pola Inquisición por dirixir los esconxuros destinaos a lliberar al rei de los conxuros so los que supuestamente se topaba.

Froilán Díaz
Vida
Nacimientu	Lleón, sieglu de XVII
Nacionalidá	España
Muerte	1709
Estudios
Llingües falaes	llatín castellanu
Oficiu	escritor
Creencies
Orde relixosa	Orde de Predicadores

Biografía

Confesor y exorcista del rei

Siendo caderalgu de prima na Universidá d'Alcalá de Henares, en 1698 foi nomáu confesor del rei Carlos II, en sustitución de Pedro Matilla, y miembru del Conseyu de la Suprema Inquisición. Convencíu de que'l fráxil estáu de salú del rei yera por cuenta de un conxuru, Díaz dirixó los esconxuros que sobre la so persona llevar a cabu ente 1698-99 so la supervisión del inquisidor xeneral Juan Tomás de Rocabertí: al traviés de la correspondencia caltenida con Antonio Álvarez Argüelles, antiguu compañeru de Díaz residente n'Asturies que nesos tiempos llevaba a cabu un esconxuru sobre trés monxes supuestamente endemoniadas, Díaz y Rocabertí entrugaron a los demonios, que declararon que Carlos II yera efeutivamente víctima d'un maleficio del cual yeren responsables importantes personalidaes de la corte, ente elles la reina Mariana de Neoburgu y el valíu Manuel Joaquín Álvarez de Toledo-Portugal y Pimentel. Tamién tuvo presente nos rituales que'l capuchín alemán Mauro Tenda ofició sobre'l rei.

Procesáu pola Inquisición

Habiendo llegáu a oyíos de la reina les acusaciones que sobre ella faíen, esixó'l relevu de Díaz. Ésti foi designáu por Carlos II pa ocupar la diócesis d'Ávila, pero tres la muerte de Rocabertí en xunu de 1699, el socesor d'ésti Baltasar de Mendoza y Sandoval atrabancó tomar de posesión de Díaz nel obispáu y ordenó el so arrestu pola Inquisición sol cargu de herexía; el Tribunal de la Suprema dictaminó que nun esistíen motivos pa la so detención.

Descontentu col veredictu y dispuestu a imponer la so voluntá, l'inquisidor Mendoza dispunxo arbitrariamente la xubilación de los conseyeros Juan de Arzamendi, Antonio Zambrana y Juan Miguélez y el destierru del secretariu Domingo de la Cantolla y ordenó que Díaz fora recluyíu en Valladolid. Ésti, sicasí, fuxó a Roma, pero los oficios de Mendoza consiguieron la so detención n'Italia y posterior treslláu a Cartaxena, onde nun nuevu procesu foi nuevamente absueltu pol tribunal inquisitorial de Murcia. A pesar d'esto, l'aportunante persecución de Mendoza llevólu a ser prindáu pol Santu Oficiu y zarráu nel colexu de Santu Tomás de Madrid.

Lliberación

Muertu'l rei Carlos II en 1700, desamarrar n'España la guerra de socesión, na que les fuercies borbóniques partidaries de Felipe V enfrentar a los austracistas del archiduque Carlos. En 1704 el nuevu rei Felipe V dispunxo'l relevu de Mendoza del so puestu de gran inquisidor, roceanu de les sos simpatíes escontra la facción austracista, y Díaz foi lliberáu de la so cautiverio y rehabilitáu nel Conseyu de la Inquisición.

Obres

Dexó escritos dos trataos de temática eclesiástica:

• Philosophia naturalis: per quaestiones et articulos diuisa iuxta mentem (1692) y

• De generatione et corruptione tractatus: per quaestiones et articulos diuisa iuxta mentem (Valladolid, 1699).

En 1837, el dramaturgu Antonio Gil de Zárate estrenó la so obra teatral "Carlos II l'abruxáu", onde Díaz apaez representáu como un personaxe hedonista, libidinoso y tiránicu, lo que provocaría la reacción d'unu de los sos descendientes en defensa de la memoria de Froilán Díaz.

Predecesor: Pedro Matilla

Confesor del rei Carlos II 1698 - 1699

Socesor: Nicolás Torres Palmota

Referencies

• Datos: Q5869733