Fuenlabrada de los Montes

Fuenlabrada de los Montes
Alministración
País	España
Autonomía	Estremadura
Provincia	provincia de Badayoz
Tipu d'entidá	conceyu d'España
Alcalde de Fuenlabrada de los Montes (es)	Ismael Higuera Clemente
Nome oficial	Fuenlabrada de los Montes (es)
Códigu postal	06660
Xeografía
Coordenaes	39°07′54″N 4°56′08″W / 39.131666666667°N 4.9355555555556°O
	Fuenlabrada de los Montes Fuenlabrada de los Montes (España)
Superficie	191 km²
Altitú	539 m
Llenda con	Agudo, Garbayuela, Puebla de Alcocer, Herrera del Duque, Villarta de los Montes y Puebla de Don Rodrigo
Demografía
Población	1736 hab. (2023); - 908 homes (2019); - 937 muyeres (2019)
Porcentaxe	0.26% de provincia de Badayoz
Densidá	9,09 hab/km²
Más información
Estaya horaria	UTC+01:00
	fuenlabradadelosmontes.com

Fuenlabrada de los Montes ye un conceyu español, perteneciente a la provincia de Badayoz (comunidá autónoma d'Estremadura).

Situación

Atópase na contorna de La Siberia, al nordeste de la provincia de Badayoz. Pertenez al partíu xudicial d'Herrera del Duque.

Población

Cuenta con 2.103 habitantes (MAYU 2017). El xentiliciu ye calabrés.

Historia

En 1594^[2] formaba parte de la Tierra de Belalcázar na provincia de Trujillo.

A la cayida del Antiguu Réxime la llocalidá constituyir en conceyu constitucional na rexón d'Estremadura. Dende 1834 quedó integráu nel partíu xudicial d'Herrera del Duque.^[3] Nel censu de 1842 cuntaba con 270 llares y 1029 vecinos.^[4]

Actividá económica

La llocalidá resulta afamada pola so producción artesanal d'esquisitu miel, ocupando'l primer puestu, en rellación al númberu d'habitantes, en producción de miel d'España.

Construcciones

Sobre'l calce del ríu Guadalemar, n'unu de les paraxes más belles del términu construyó una gran balsa pa suministrar agua a Fuenlabrada y Garbayuela. El llargor de la presa averar a los 60 metros de llargu y 14 d'altor. A los pies del banzáu atopa un importante complexu en redol a la Piscina Natural. Ta dotada d'amplios servicios pal turismu más esixente: llume nocherniego, aseos, barbacoes de piedra, merenderos de madera y gran cantidá d'arboláu.

L'oxetivu principal del Muséu del miel Mirador ye dar a conocer el papel polinizador y conservador del mediu ambiente de les abeyes. Trátase d'un llocal de 150m2 asitiaos nun altu y con una terraza que va ufiertar vistes a tola contorna.

Monumentos

El Rollu de Santa Ana ye un monumentu medieval (del 1200. aproximao), asitiáu a la entrada del pueblu pa dar a conocer a tolos sos visitantes que s'atopaba nuna Villa con Derechos y Xusticia propia. Ye una columna de granitu compuesta por dellos tambores, y un remate piramidal. Tol cuerpu ta alzáu sobre graes. En 1973 fáense arreglos nel terrén, bien desaniveláu, dexándose mas llanu y asegurando la base. Poco dempués asítiense les graes sobre la que s'alza, siendo de piedra y cementu. Na llocalidá conozse comúnmente como “El Pingote". Xusto al llau ta la ermita de Santa Ana, del añu 1534 y construyida en piedra y lladriyu

Xunto al Rollu de Santa Ana, atopamos la ermita, de mesmu nome y que data de 1534. Consta d'una planta en forma de cruz y ye d'estilu mudéxar. La nave delantera, práuticamente en ruines foi restaurada a finales de los años 60, siendo inaugurada pol cardenal Tarancón. El cuerpu delanteru componer d'una nave suxeta por grandes contrafuertes. La cabecera ye un edículo de planta cuadrada y cubierta a cuatro agües.

Na Plaza d'España, mui cerca de la ilesia, atópase La fonte de la Neña, llamada asina por tener a lo cimero una ninfa de bronce con un cisne.(Tamién ye conocida col nome de "Morita"). Ye de bronce y consta de dos cuerpos: el cuerpu inferior, xeométricu, d'onde salen los caños y el cuerpu cimeru, qu'amuesa a la ninfa llevando na so cabeza un cisne. La figura amuésase estilizada, con ropajes llenos de plegues que se cinxen al cuerpu.

Tamién, hai dos monumentos nel pueblu rellacionaos cola Apicultura, al ser la principal actividá económica de la llocalidá. Unu d'ellos tópase xunto al Parque de la Constitución, tamién dedicáu a esto y que Javier Martínez Ventes con mosaicos de piedres de ríu y qu'esbardien imaxinación ya inxeniu en caúna de les escenes retrataes. El Monumentu a los Apicultores remata un espaciu dedicáu a los homes y el trabayu de l'Apicultura. Data aproximao d'ente los años 1978-1980. El segundu monumentu ta dedicáu al Trabayu de l'Apicultura y atópase xunto al Rollu de Santa Ana, mentáu enantes. Nél reparar como un apicultor llimpia los cuadros de les abeyes pa dempués estrayer el miel d'este.

Dientro del Parque de Santa Ana, ta'l Pilón, construyíu a mediaos de sieglu con grandes piedres procedentes de “La Fonte Vieya”, asitiada cerca de la plaza. L'agua de la fonte llegaba de la devesa y según los rumores de la población tenía propiedaes curatibles. De la fonte abastecía los pueblu; del pilón el ganáu. En 1975 construyir nel llugar d'esti pilón, colo qu'a unos metros más embaxo reconstrúyese.

N'honor a los apicultores de Fuenlabrada de los Montes na Avenida Camino Vecinal, asitiar nun parque que lleva'l nome del santu, San Ambrosio, patronu de los apicultores.

Pero ensin dulda el monumentu más importante ye la Ilesia de La nuesa Señora de l'Asunción, na archidiócesis de Toledo, que s'alza sobre'l restu d'edificios, polo que ye visible dende múltiples sitios del pueblu. Componer d'una torre senciello y elegante, de cuatro cuerpos separaos per llinia de impostas. Les sos esquines son de lladriyu, ente que'l centru de los sos murios ye de piedra. Nel so últimu pisu, amuesa vanos de mediu puntu enmarcaos en pilastres. La portada del Evanxeliu ye la puerta principal d'accesu al templu; presenta arcu carpanel enmarcáu nun alfiz, jambas, arquivoltas y cornisa. Sobre esto, hai una fornica de mediu puntu con esgrafiado de la Virxe col Neñu, bandes xeométriques y terrajoz restauráu. El so interior ta estremáu en tres compartimientos: capiya con bóveda de cañón, sacristía y capiya mayor con bóveda estrellada. Guarda una pila bautismal que data del sieglu XIV, con tres escudos que representen los apellíos de tres families nobles (Aspas, Sotomayor y Zúñigas).