Fuentes de León
Esti artículu o seición necesita correxise urxentemente. Tien fallos na redaición, la gramática o la ortografía que precisen meyorase. |
Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Fuentes de León ye un conceyu español, perteneciente a la provincia de Badayoz na comunidá autónoma d'Estremadura.
 Fuentes de León | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
| Alministración | |||
| País |  España | ||
| Autonomía |  Estremadura | ||
| Provincia |  provincia de Badayoz | ||
| Tipu d'entidá | conceyu d'España | ||
Alcalde de Fuentes de León (es)  | Fernando Triano Regalado | ||
| Nome oficial | Fuentes de León (es)[1] | ||
| Códigu postal |
06280 | ||
| Xeografía | |||
| Coordenaes | 38°04′07″N 6°32′19″W / 38.068611111111°N 6.5386111111111°O | ||
  Fuentes de León Fuentes de León (España)  | |||
| Superficie | 109.9 km² | ||
| Altitú | 741 m | ||
| Llenda con | |||
| Demografía | |||
| Población |
2198 hab. (2023) - 1136 homes (2019) - 1166 muyeres (2019) | ||
| Porcentaxe |
0.33% de provincia de Badayoz 0.21% de Estremadura 0% de España | ||
| Densidá | 20 hab/km² | ||
| Más información | |||
| Estaya horaria | UTC+01:00 | ||
| fuentesdeleon.es | |||
 | |||
Situación editar
Fuentes de León ye una población perteneciente a la contorna de Tentudía na provincia de Badayoz (España), estremera a tierres andaluces, bien cercanu a la llende provincial cola provincia d'Huelva. Pertenez al Partíu xudicial de Fregenal de la Sierra.
Tópase asitiada xunto a un cuetu conocíu d'antiguo como «La patada de Dios», nes últimes estribaciones de Sierra Morena, a 741 metros d'altitú sobre'l nivel del mar y ye unu de los pueblos más altos de la provincia, sobre un terrén accidentao y húmedo, plenu de deveses y vexetación, qu'ufierta al viaxeru panorámiques de gran curiosu. La superficie del so términu municipal ye de 109,9 km² .
Llenda con Cañaveral de León, Segura de León y Cumbres Mayores.
Historia editar
La presencia humana en Fontes de León ta constatada en diversos xacimientos.
Na Cueva de l'agua», apaeció apaeció en 1983 un enterramientu neolíticu datáu nel 3500 e.C. Trátase d'una muyer, de cerámica, y de diversos grabaos. Esistió tamién presencia celta en diversos asentamientos como la Sierra de Castro, la zona de Hoyos o la Sierra de la Madrona.
La dominación romana dexó la so buelga nestes tierres yá que s'afayaron mosaicos, inscripciones funeraries, columnes y cerámica lo que fai pensar nun pequeñu asentamientu ente los sieglos III y IV.
Queda tamién patente la presencia árabe nestes redolaes, onde s'atopa'l Castiellu del Cuernu». Esta presencia caltener hasta 1247-48 cuando foi conquistada por tropes cristianes y apurrida a la Orde de Santiago, momentu dende'l que s'asitió y fundó la población tal que la conoz na actualidá.
La historia de la villa permaneció amestada a la Encomienda Mayor de León a la que perteneció hasta 1873. Dende 1833 pertenez al Partíu Xudicial de Fregenal de la Sierra y dexó de pertenecer dende entós del Conceyu de Sevilla. Nel censu de 1842 cuntaba con 722 llares y 2920 vecinos.
Patrimoniu relixosu editar
Parroquia La nuesa Señora de los Ánxeles editar
La so obra empieza en metá del sieglu XV, destacar la so portada principal, de trazáu góticu mudéxar y la capiya mayor de planta poligonal cubierta con bóveda de crucería. La fachada principal consta d'un arcu apuntáu con arquivoltas decoraes con motivos xeométricos sobre baquetones cilíndricos, enmarcada nun alfiz. La última arquivolta da llugar a un arcu conopial rematáu con una Cruz de Santiago.
La fachada llateral este, de corte clasicista, presenta un senciellu vanu d'ingresu con arcu de mediu puntu flaqueado por columnes rematáu por un frontón triangular. La fachada llateral oeste presenta un arcu de mediu puntu construyíu de sillería.La torre pertenez al sieglu XVII. Tien planta cuadrada estremada en tres cuerpos, d'obra de mampostería con sillares nes esquines y recercado de vanos. El moblame ta formáu por orfebrería contemporánea. Tamién cunta con delles motes barroques y un órganu del sieglu XVIII. Destaca una llámpara de plata realizada en Méxicu.
Conventu Franciscanu San Diego de Alcalá editar
Asítiase pela rodiada del pueblu. Esti conventu empezar a edificar nel añu 1598 ya inauguróse en 1603. Púdose costear gracies a les llimosnes de los vecinos del pueblu. Los flaires permanecieron nel conventu hasta l'añu 1822. La Ilesia ye d'una sola nave cubierta con una bóveda d'arestes. Tien adosáu un pequeñu claustru con pilastres cuadraes y arcos de mediu puntu de cantería.
Ermita de San Onofre editar
Ta asitiada nel paséu de San Onofre, esti nome n'honor al patrón de la villa. La so fachada en d'estilu barrocu. El so interior ye una nave de cinco tramos cubiertos con bóveda de cañón con lunetos reforzada por arcos fajones sobre les pilastres. El retablu fecháu en 1940, ye obra d'Enrique Orce Mármol, d'estilu rexonalista. Nel so interior tien un frontal d'azulexos pintaos, del sieglu XVIII con motivos geométricosy florales, obra de Don Ramón Rejano.
Capillita o Ermita de la Virxe de Tudía editar
Asítiase a un km. del nucleu urbanu. Construyir a finales del sieglu XVIII. La so construcción ye bien senciella yá que tien una sola planta rectangular rematada por un pequeñu campanil con un solu vanu. L'interior tien una bóveda de cañón y construyíu con mampostería encalada y enlucida.
Ermita de Santa Ana editar
Asítiase na cai que lleva'l so nome, bien cercana a la plaza del pueblu. Fundar nel añu 1480 y formó parte d'un antiguu conventu de relixoses Mínimes. Cuenta con una fachada principal formada pola superposición de dos arcos, sobre esta portada apaez una fornica central na que s'alluga una cruz de fierro forxáu. Nel interior la bóveda ye de cañón, la capiya mayor de planta cuadrada cerrar con senciella bóveda d'aresta y ye d'amenorgaes proporciones, del llau de la epístola atopa una imaxe de San Antonio del sieglu XVI.
Patrimoniu Civil editar
Castiellu del Cuernu editar
Ta asitiáu nel Cuetu del Cuernu o Santa Marina a 731 msnm. El so datación más antigua correspuende a los sieglos X y XI, el so momentu culminante correspuende a los sieglos XII y XIII, coincidiendo cola dominación árabe. Nel sieglu XIII la tierra ye ganada al Islam y donada al Temple y nel 1312 esti castiellu ye donáu a la Orde de Santiago. Anguaño solo queden los murios perimetrales de gran espesura, d'obra de mampostería y tapial. Anguaño esiste un proyeutu de restauración y realización d'un proyeutu nes proximidaes d'esti castiellu, dende'l cuál podrá esfrutase de maraviyoses vistes.
Conceyu editar
Asitiáu na Plaza d'España, construyir nel sieglu XIX y reformóse en 1993.
Plaza de Toros editar
Pertenez al sieglu XIX, fecha que figura nel arcu de la puerta grande. Tien una capacidá pa 2500 llocalidaes, cuenta con graes de mampostería sacante los cuatro primeres que tán forraes de cayuela. El graderíu ye de diseñu anular, asitiáu nuna bóveda de cañón. Inaugurar en 1885 con toros d'Álvaro Montero d'Espinosa y con Manuel García Cuesta, El Espartero, como únicu espada.
Cine-Teatru «San Vicente» editar
Llamáu «Cine San Vicente», por pertenecer en primer llugar a la cofradería de San Vicente, anque darréu foi adquiríu pol que foi alcalde d'esta villa Don Ezequiel Navarro, y darréu pasó a ser propiedá municipal. Pertenez al sieglu XIX o empiezos del XX, el so estilu ye Neomudéxar, con tribunes y palcos, d'especial interés son los platones de tipu modernista. Consta de platees, gallineru, butaques y escenariu.Tien capacidá p'acoyer a 375 persones.
Fuentes editar
Esisten numberoses fontes distribuyíes pol cascu urbanu y redoma.Destaquen la de la Pandiella, la del Paséu San Onofre, la fonte del Xudíu, la fonte Cañaveral, la del Pilarito, la Fontanilla, la del Valdegallina, ente otres.
Patrimoniu Natural editar
Monumentu Natural "Cueves de Fontes de León" editar
Ta formáu por cinco cuévanos y dos sima: Cueva de l'Agua, Cueva de Masero, Cueva de los Postes, Cueva del Caballu, Cueva de la Llamparuca, Torca 1 y Torca 2.
Cueva de l'Agua editar
Ta asitiada na Sierra del Puertu. Ye la más grande atopada hasta la fecha y conocida dende antiguu pola lliteratura científica. Ta declarada LIC al allugar una nutrida colonia d'esperteyos. Tien un llagu interior de 250 m² de superficie. Nes sos sales interior y menos accesibles hai gran variedá de espeleotemas d'interés y bien calteníos como colaes, tours, estalactites, estalagmites, sombreros-fungos, etc. Atopáronse restos arqueolóxicos como un grabáu d'ángulos entecruzaos a manera de dientes de sierra.
Cueva de Masero editar
Ta asitiada na Sierra del Castiellu del Cuernu. Ye un cuévanu formáu por una dolina de desprendimientu, a la cual apuértase por una torca de 6 m de fondura. Tien un percorríu d'unos 80 metros lliniales, con seis sales, llegando a tener nel so conxuntu 1000 m². La so importancia anicia nel mapa y variedá de too tipu de espeleotemas: estalagmites, estalactites de toles formes (escéntriques, helicoidales, curves, con forma de punta de llanza, de filu d'hachu, d'ales de caparina, coraliformes, etc), cristales de aragonito, velos de mediu metro,columnes, sifones, lenares, etc. Ye ensin dulda la cueva más espectacular dende'l puntu de vista xeolóxicu. Ye una cueva de formación continua, un viveru dekarst, con espeleotemas vivos y en plenu desenvolvimientu, únicos a nivel rexonal y cuasi nacional.
Cueva de los Postes editar
Alcontrar na Sierra del Cuernu, nes cercaníes de la del Caballu y al Masero, el so accesu ye complicáu. Tien delles sales, a la primera apuértase al traviés d'un pequeñu arcu formáu por columnes de cerca d'un metro d'alto que son el motivu pol que se-y denomina cueva de los postes. Una de les sales denominar tabayón de piedra, pos consta d'una tendalada de nidia pendiente queda la sensación de tar reparando una cascada de piedra. El principal interés d'esta cueva nun mora solo nel so valor xeolóxicu, yá que tien un importante xacimientu arqueolóxicu; atopáronse hasta la fecha restos que daten dende'l Neolíticu a la Edá del Fierro. Los más antiguos, 4000 años A.C suponen la ocupación d'esta cortil como llugar d'enterramientu. Darréu apaez una etapa d'abandonu, (entá por confirmar mientres la Edá del Cobre yal del Bronce), na Edá del Fierro (300 AC gasta cambéu d'era). Mientres la transición a la ocupación romana paez que s'usa como santuariu onde se depositen ufriendes (lucernas, vasíes de cerámica y monedes) a los sos dioses.
Cueva del Caballu editar
Atópase na Sierra del Cuernu. Ye xunto cola de la Llamparuca la más amenorgada de tamañu,pero con una sala de gran altor algamando los diez metros en delles zones.Anque s'atopa deteriorada pola so bona accesibilidá, inda conserva magnífiques tendalaes y tours. El so nome deber al aspeutu d'una tendalada parietal que s'alluga cuasi a la fin de la cueva y que, dende la entrada l'efectu ópticu fai que s'asemeye a la cabeza d'un caballu.
Cueva de la Llamparuca editar
Esta na Sierra del Puertu, a cien metros de la Cueva de l'Agua. Ye una de les más pequeñes, consta de 3 a 4 sales qu'anque tienen accesibilidá complicada sufrieron gran deterioru. Sicasí, caltién bona variedá de espeleotemas, gours, colaes, columnes,estalactites, estalagmites.
Galería d'imáxenes de los Danzantes de Fontes de León» editar
Referencies editar
- ↑ Afirmao en: Llista de Conceyos y los sos Códigos por Provincies a 1 de xineru de 2019. Data d'espublización: 8 febreru 2019. Editorial: Institutu Nacional d'Estadística.
Enllaces esternos editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Fuentes de León.- Web oficial de la llocalidá de Fontes de León
- Web (non oficial) con tola actualidá sobre Fuentes de León. Antigua web de Radio Fuentes de León.
Datos: Q1098694- Multimedia: Fuentes de León
