Fuercia magnetomotriz

La fuercia magnetomotriz (FMM, representada col símbolu F) ye aquella que ye a producir un fluxu magnéticu ente dos puntos d'un circuitu magnéticu. Ye una de les variables usaes pa describir un campu magnéticu.

La fuercia magnetomotriz pue entendese de manera análoga al voltaxe llétricu de la llei d'Ohm. Esto ta espresao na llei de Hopkinson.

Llei de Hopkinson

Nun circuitu magnéticu simple, el solenoide xenera una fuercia magnetomotriz proporcional a la corriente pol númberu de vueltes del solenoide

El potencial magnéticu o fuercia magnetomotriz, ye la fonte que produz el fluxu magnéticu nun circuitu magnéticu.

La Fuercia magnetomotriz d'un circuitu magnéticu pue espresase en términos del fluxu magnéticu Φ y la reluctancia magnética R_m

$F=R_{m}\cdot \Phi$

Esta ecuación pue entendese como una analoxía a la llei d'Ohm ( V = R I ). El fluxu magnéticu ye direutamente proporcional a la fuercia magnetomotriz que lu anicia ya inversamente proporcional a la reluctancia del circuitu magnéticu que depende del llargor del circuitu, l'área tresversal del circuitu y la permeabilidá magnética del material del que ta fechu. Les variables magnétiques pórtense como les sos análogues llétriques na llei d'Ohm.

El fluxu magnéticu sigue les llinies de fluxu per onde atopa menor reluctancia. Por esto les llinies de fluxu tán dientro del cuerpu d'alta permeabilidá, yá qu'esto ufierta muncha menor reluctancia que l'aire. Sicasí'l cuerpu d'alta permeabilidá entá tien cierta reluctancia que ye l'equivalente a la resistencia nesta analoxía de Hopkinson. El fluxu magnéticu sería l'equivalente a la corriente llétrica.

Usualmente nos circuitos llétricos simples (como na Figura) la fuercia magnetomotriz xenérase emplegando un solenoide. Esto ye un alambre aislláu endolcáu en forma d'héliz.