Gertrudis de Nivelles
Pa consultar sobre otres santes del mesmu nome, ver Santa Gertrudis
Gertrudis de Nivelles | |||
|---|---|---|---|
 | |||
644 - 659 - Vulfetrude (es)  → | |||
| Vida | |||
| Nacimientu |
Landen (es) , 626 (greg.)[1] | ||
| Muerte |
Nivelles (es) [2], 17 de marzu de 659 (greg.)[3] (32/33 años) | ||
| Familia | |||
| Padre | Pipino de Landen | ||
| Madre | Itta | ||
| Hermanos/es | |||
| Pueblu |
Pipínidas (es) | ||
| Oficiu | monxa | ||
| Santoral | |||
| 30 de setiembre y 17 de marzu | |||
| Creencies | |||
| Relixón | Ilesia Católica | ||
| Orde relixosa | Orde de San Benitu | ||
 | |||
Gertrudis de Nivelles (626 (greg.), Landen (es) – 17 de marzu de 659 (greg.), Nivelles (es) ) foi una relixosa y santa del territoriu francu, fundadora y primer abadesa de Nivelles (Bélxica); ye la santa patrona de la ciudá de Nivelles. La so fiesta llitúrxica celébrase'l 17 de marzu.
Biografía editar
Nacida en 626, yera fía de Pipino de Landen (580-640) y d'Itta Idoberge (592 - 8 de mayu de 652), y los sos hermanos fueron Bega de Cumberland y Grimoaldo I el Viejo. El so padre yera'l mayordomu de palaciu de Dagoberto I, rei d'Austrasia. Ye l'ancestru de Carlos Martel, Pipino el Curtiu y Carlomagno.
Santa Gertrudis procede, pos, d'una familia tan renombrada qu'ocupaba'l castiellu de Nivelles. Dende la so adolescencia, atestigua una disposición d'espíritu fondamente relixosu que-y faía refugar a los pretendientes que-y yeren presentaos.[4] A la muerte del so padre, la so madre, santa Itta, sol conseyu de san Amand, tresforma'l castiellu familiar nun monesteriu mistu, onde ella apuerta a la primer abadesa.
L'aristocracia austrasiática oponer a la fundación, pa evitar que los dominios importantes cayan nel control de la Ilesia, o pa evitar qu'aumentara'l prestíu de la familia de los Pipinos por esta fundación. Pa evitar que Gertrudis fuera raptada y casada a encomalo, Itta corta la melota de la so fía, con cuenta d'amosar a toos la determinación de la so fía d'arrenunciar al matrimoniu y d'entrar en relixón.[5]
Poco dempués de la fundación del monesteriu, Itta dexa'l so llugar a la so fía, quien se convierte n'abadesa. Gertrudis envolúbrase más na vida relixosa. Faise amiga de los santos irlandeses Feuillien y Ultan. Animada por una insaciable sei de conocencia, busca un saber fondo de les Santes Escritures, siéndo-y el santu monxu Feuillien d'una gran ayuda. Ye de Gertrudis que San Feuillien recibe'l terrén de Fosses, onde él s'establez.
Los numberosos ayunos que prauticó debilitar físicamente, entá cuando a la edá de 30 años dexa la direición de l'abadía a la so sobrina Santa Vulfetrude. Muerre trés años dempués, el 17 de marzu de 659.
Cultu a Santa Gertrudis editar
Escontra 670, una relixosa de Nivelles escribe una Vita Garitrudis abbatissae Nivialencis. Del añu 691 daten les Virtutes sanctae Geretrudis cuntando los milagros que se producen alredor de la so tumba, principalmente de sanamientos, pero tamién la resurrección d'un neñu pequeñu afogáu y el fin d'una quema que se dio nel monesteriu.
Los sos restos fueron soterraos na entós ilesia abacial de San Pedro, que foi renombrada como ilesia Santa Gertrudis nel sieglu X. El cultu de Santa Gertrudis estender dende Nivelles por toa Europa. Ye patrona de viaxeros, delles ilesies, capiyes y hospitales.
Nel sieglu XV ye invocada contra les invasiones de mures nos Países Baxos, Alsacia y Cataluña, polo que lo conoz tamién como la santa patrona de los gatos, pos estos felinos ayuden a controlar felicidaes plagues.
Represéntase-y con una cruz abacial y/o con una corona de princesa, o como una relixosa.
Referencies editar
- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Identificador GND: 118691015. Data de consulta: 17 ochobre 2015. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Charles Cawley. «Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020» (inglés). Consultáu'l 6 marzu 2016.
- ↑ Charles Cawley. «Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020» (inglés). Consultáu'l 7 marzu 2016.
- ↑ McNamara et al 223
- ↑ McNamara et al. 224
Ver tamién editar
Bibliografía editar
- McNamara, Jo Ann and John Y. Halbord with Y. Gordon Whatley. Sainted Women of the Dark Ages. Durham, N.C.: Duke University Press, 1992.
- Pierre Riché, Les Carolingiens, une famille qui fit l'Europe, Hachette, coll. « Pluriel», Paris, 1983 (réimpr. 1997), 490 p. (ISBN 2-01-278851-3), p. 31-3.
- Christian Settipani, Les Ancêtres de Charlemagne, Paris, 1989, 170 p. (ISBN 2-906483-28-1)
- M.J.H. Madou, « Gertrude de Nivelle (sainte)» dans Dictionnaire d'Histoire et de Géographie Écclésiastique, vol. XX. (Gatianensis - Giry), Librairie Letouzey et Ané, Paris, 1984 (ISBN 2-7063-0157-0), col. 1065-8
- Jean-Charles Volkmann, Bien connaître les généalogies des rois de France, Éditions Gisserot, 1999 (ISBN 2-87747-208-6)
- Michel Mourre, Le Petit Mourre. Dictionnaire d'Histoire universelle, Éditions Bordes, avril 2007 (ISBN 978-2-04-732194-2)
- Régine -y Jan, « Monastères de femmes, violence et compétition pour le pouvoir dans la Francie du VIIe siècle» dans Femmes, pouvoir et société dans le haut Moyen Age, Picard, 2001 (ISBN 2-7084-0620-5), p. 89-107.
Enllaces esternos editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Gertrudis de Nivelles.
Datos: Q235619- Multimedia: Saint Gertrude of Nivelles
