Gonzalo Peláez
El Conde Gonzalo Peláez (sieglu de XI, Teberga – 1138), fíu de Pelayo Pelaéz (un de los Infantes de Carrión) y de Mayor González (Munia Dona). Casó cola fía de Pedro González, Señor de Cisneros. El fíu foi Don Rodrigo González.
Gonzalo Peláez | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Teberga, sieglu de XI |
Nacionalidá | Reinu de Lleón |
Muerte | 1138 |
Sepultura | Uviéu |
Familia | |
Padre | Pelayo Peláez |
Estudios | |
Llingües falaes | castellanu |
Oficiu | aristócrata |
Según la Chronica Adefonsi Imperatoris, dempués de ser na primer metada del sieglu XII el señor más poderosu d'Asturies, rebelóse delles veces contra'l rei Alfonsu VII.
Vida
editarDemientres el reináu d'Alfonsu VII foi nomáu con grandes títulos y honores pa caltener la so llealtá. Los dominios de Gonzalo Peláez comprendíen Astorga, El Bierzu, Ḷḷaciana, Babia, Ḷḷuna, Gauzón y del ríu Eo hasta Cabruñana. Foi Señor de Cisneros y de los castiellos de Buenga, Bozón, Payares y Alba de Quirós.
La crónica d'Alfonsu VII cunta qu'en 1132 Gonzalo Peláez y otros nobles poderosos intentaron llevantase contra'l rei. Al conocer Alfonsu VII la conspiración, consigue prender a estos nobles, menos al propiu Gonzalo Peláez que s'abelluga nos sos dominios d'Asturies. Ya capturáu cuando s'afayaba nel Castiellu de Gauzón. El Rei, ocupáu na guerra contra los almorávides, pauta col conde una tregua de dos años y la entrega por parte de Gonzalo Peláez del estratéxicu Castiellu de Tudela.
Tres estos dos años Alfonsu VII viaxa en persona a Asturies col exércitu pa tratar de reducilu. El rei esixe la rendición, pero Gonzalo Peláez allúgase nel castiellu de Proaza. Alfonsu VII al internar tomar esti castiellu tuvo a piques de morrer na batalla. Alfonsu VII dexa a dos de los condes, Don Suero y Don Pedro Alfonso, al cargu de la llucha contra Gonzalo Peláez mientres qu'él torna a Lleón.
Tres dos años de llucha y una dura represión contra los rebeldes por parte de los condes, l'Obispu de Lleón, Don Arias, consigue mediar en 1135 ente Alfonsu VII y Gonzalo Peláez. Gonzalo Peláez consigue'l perdón del rei a cambiu de que nun tornare p'Asturies y de la entrega de los castiellos d'Alba, Quirós, Proaza y Buango.
Gonzalo Pelaez frañe'l pactu y entama otra rebelión. Cuando taba fortificando los castiellos n'Asturies príndalu Pedro Alfonso, que lu presenta énte Alfonsu VII encadenáu. El rei manda enzarralu nel Castiellu d'Aguilar dende onde, depués d'unos díes, marcha esllarigáu pa Portugal a la corte d'Alfonso Enríquez.
Morrió en Portugal, hacia marzu de 1138 por unes fiebres, cuando preparaba un nuevu exércitu pa retomar la llucha. Los restos foron llevaos polos sos caballeros a Uviéu.