Gutierre de Hevia
Gutierre de Hevia y Valdés marín español, miembru d'una familia de la fidalguía asturiana. Teniente xeneral de la Real Armada Española y primer Marqués del Real Tresporte y primer Vizconde del Bon Viaxe, títulos que-y fueron concedíos por ser l'encargáu de traer al Rei Carlos III dende Nápoles a España. Foi, amás, Xefe de la Real Armada española y comandante principal de los batallones de marina.
Gutierre de Hevia | |
|---|---|
| Vida | |
| Nacimientu |
Tortona (es)  , 1704 |
| Nacionalidá |
 España |
| Muerte | 2 d'avientu de 1772 (67/68 años) |
| Estudios | |
| Llingües falaes | castellanu |
| Oficiu | militar |
| Serviciu militar | |
| Cuerpu militar | Armada Española |
| Graduación | almirante |
| Lluchó en |
Guerra de los Siete Años Toma de La Habana (es) |
 | |
Esti artículu necesita wikificase. |
Biografía editar
Nació n'Italia, en Tortona, y dende bien nueva empezó a dedicase al mar. Sentó plaza de guardiamarina el 20 de xunetu de 1720 na compañía del departamentu de Cádiz.
El so primer destín nel mar foi nel navío Catalán, nel añu 1722, onde en realizando una misión tornó a la so compañía. Tien problemes cola xusticia por culpa d'un duelu nel que mata a otru guardiamarina polo que por un tiempu tiense qu'abelugar en sagráu pa fuxir de la xusticia.
En 1740 ye xubíu a capitán de fragata, y col so nuevu rangu crucia l'océanu camín d'América na escuadra de Rodrigo de Torres. En Cartagena de Indias ye transbordado a unu de los navíos que se pon al mandu del xeneral Blas de Lezo. Al pie de esti Xeneral, participa na célebre batalla de Cartagena de Indias onde ye mancáu.
En 1747, al mandu del navío Nueva España col que se caltién hasta 1751 cuando pasa al puertu de L'Habana, pa realizar el corsu contra'l comerciu ilícitu, tando a los sos órdenes una división compuesta polos navíos Castiella y Europa y les fragates Aurora y Bizarra y el paquebote Acuciosu, realizando esti meritoriu llabor hasta l'añu de 1755. Al añu siguiente llogra'l mandu del navío Tigre y ye nomáu comandante interín de los batallones d'infantería de marina.
El día diecinueve d'agostu del añu de 1759, dióse-y el mandu del navío Fénix, nel que arboló la so insinia'l capitán xeneral de l'armada don Xuan Xosé Navarro, Marqués de la Victoria, y traxéronse a España al so nuevu rei Carlos III, dende Nápoles, d'onde yera rei, y a tola familia Real. Por esti viaxe'l rei concedió munchos ascensos y títulos, siendo unu d'ellos pa Hevia quien nel añu de 1760, concediéronse-y los títulos de Marqués del Real Tresporte y Vizconde del Bon Viaxe.
En 1759 foi xubíu a xefe d'escuadra y, amás, concedióse-y en propiedá'l de comandante principal de los batallones d'infantería de marina qu'hasta entós fuera interín. En 1760, al mandu d'una división, compuesta por dos navíos el Aquilón y el Firme, treslladar a Cartagena por que se-y xunieren otros dos navíos y una fragata, cruciaron entós el mar de Alborán, pa poner en fuga dellos jabeques arxelinos que fuxeron a mar abiertu ensin que fueren prindaos.
Ataque inglés a L'Habana editar
El 14 d'abril de 1761 salió con destín a L'Habana con escuadra compuesta de los navíos Tigre, Asia y Vencedor, tando nesti puertu, la escuadra quedó reforzada polos qu'ellí habíen, llegando a tener en total dolce navíos, cuatro fragates y dellos buques menores. El puertu foi atacáu pela escuadra del almirante Pocock, y del xeneral Albemarle, producióse una batalla na que los ingleses tomaron el Castiellu de los Trés Reyes Magos del Morru de L'Habana.
Prisioneru del enemigu, ye tresportáu a España xunto al restu de los soldaos españoles del combate. Formóse-yos un conseyu de guerra presidíu pol conde de Aranda, onde los oficiales sobrevivientes reciben distintos castigos, Hevia y el gobernador Xuan de Prau y Portocarrero son quitaos de los sos emplegos militares pa tola vida lo mesmo que de un destierru por diez años.
Últimos díes editar
Gracies al sofitu del so suegru Xuan Xosé Navarro, Marqués de la Victoria ye indultáu pol rei por cuenta de la boda del príncipe d'Asturies y en 1765 recupera'l so emplegu. Amás, recibe'l mandu de los batallones d'infantería de marina como comandante principal. En 1772 recibe'l cargu interín de direutor de l'armada y el mandu del departamentu de Cádiz. Morrió esi mesmu añu na Isla de León.
Referencies editar
Enllaces esternos editar
Datos: Q3121418
