Henri-Lambert de Thibouville
Henri-Lambert d'Herbigny, marqués de Thibouville (14 d'avientu de 1710, París – 16 de xunu de 1784, Rouen) foi un escritor ya intelectual francés.
Henri-Lambert de Thibouville | |
|---|---|
| Vida | |
| Nacimientu | París, 14 d'avientu de 1710[1] |
| Nacionalidá |
 Francia |
| Llingua materna | francés |
| Muerte | Rouen, 16 de xunu de 1784[1] (73 años) |
| Estudios | |
| Llingües falaes | francés[1] |
| Oficiu | escritor, novelista, dramaturgu |
| Graduación |
mestre de camp (en)  |
 | |
Biografía
editarNacíu en París, yera fíu d'un conseyeru d'Estáu. Siguió la vía de les armes, onde llogró'l grau de maestre de campu nel reximientu de dragones de la reina. Abandonó la carrera pola de lletres y entabló amistá con Voltaire, col que caltuvo una asidua correspondencia: caltuviéronse más de cincuenta cartes empobinaes por Voltaire a Thibouville. El so gustu pol teatru y la declamación lleváronlu a sirvir a Voltaire como intermediariu colos actores qu'actuaben nes obres del maestru y, dacuando, tamién colos editores de les sos publicaciones.
Obra
editarLa reputación de Thibouville basábase más sobre la so intelixencia que sobre'l so talentu y les sos obres fueron pocu envaloraes. De toes formes dexó:
- Thélamine, traxedia, 1739;
- L'École de l'Amitié («La escuela de l'amistá»), novela, 1757;
- Le Danger des passions, ou anectodotes syriennes et égyptiennes («El peligru de les pasiones o anécdotes siries y exipcies»), 1758;
- Réponses d'Abeilard à Héloïse («Respuestes d'Abelardo a Eloisa»), 1758;
- Namir, traxedia, 1759;[2]
- Qui ne risque rien n'a rien («Quien nada arriesga nada tien»), 1772;
- Plus heureux («Más feliz»), 1772.
Homosexualidá
editarLa so bultable homosexualidá[3] nun-y torgó casar se en 1731 con Louise-Élisabeth de Rochechouart, ya inclusive tomar una amiga, Mélanie de Laballe,[4] lo que nun convenció a los chanciosos qu'estendieron l'epigrama,
Agnès, débutant
dans le monde, Prétendait
avoir des amants;
Mais d'avoir la panse un peu ronde Lui
déplaisait, à quatorze ans.
« Ah! ménagez du moins ma taille, Disait-elle à
certain marquis. —
le propos, dit-il, est exquis!
Suis-je né parmi la canaille!
Sur moi vous pouvez faire fond:
Vous connaîtrez, jeune merveille, Que jamais
enfants ne se font
Nin parle c.. nin par l'oreille.Agnès, debutando nel mundu, pretendía tener
amigos;
Pero tener el banduyu un tanto redondu, Disgustába-y, a los
catorce años.
«¡Ah! curiái a lo menos de la mio talla, Dicía a ciertu marqués.
—
¡El propósitu, dixo él, ye esquisitu!
¡Nací ente los canalles!
Podeis confiar en mi:
Vais Saber, nueva maravía, Qu'enxamás
se fixeron neños
Nin pol c.. nin pela oreya.
El mesmu Voltaire, nes sos primeres ediciones de La Pucelle d'Orléans (La doncella d'Orleans), xuniera'l so nome al del duque de Villars, acusáu tamién de ser homosexual nos versos siguientes:
Tels on a vu Thibouville et Villars, Imitateurs
du premier des Césars, Tout
enflammés du feu qui les possède, Tête
baissée attendre un Nicomède;
Et seconder, par de fréquents écarts, les
vaillants coups de leurs laquais picards.Estos fueron vistos, Thibouville y Villars, Imitatadores
del primeru de los Césares, Totalmente
engafaos pol fueu que-yos tener, Musgu esperar
un Nicomedes;
Y de segundes, poles frecuentes fiendes, Los
golpes poderosos de los sos llacayos pícaros.
Voltaire negó nuna carta empobinada a Thibouville ser l'autor real d'esos versos,[5] pero Voltaire tenía costume de faer esi tipu de negaciones obligaes.
Referencies
editar- ↑ 1,0 1,1 1,2 Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 145475950. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ Esta obra foi representada'l 12 de payares de 1759. Grimm, que la calificó de insípida, cunta que la representación nun llegó a la fin: nel cuartu actu, Le Kain, que yera'l protagonista, viose obligáu a averase al públicu y dicir «Señores, si paez-yos bien, vamos tener l'honor de davos la versión curtia», y que'l patiu de butaques nun se fixo de rogar. Fréron indicó nel Année littéraire que viera obres peores acoyíes con más indulxencia.
- ↑ Grimm describir como más apegáu entá que M. de Villette al cultu qu'esi amor que los nuesos sabios han proscritu tan rudamente, pero qu'aquellos na Antigua Grecia» escusaben con tanta indulxencia.
- ↑ Debutó na Comédie Française en 1746 nel papel de Agnès de École des femmes y morrió de viruela en 1748, a los dieciséis años.
- ↑ «La mio probe doncella convertir nuna p... infame, a quien se-y fixo dicir groseríes insoportables. Inclusive se-y entemez la sátira; bisbisar por comodidá na rima, versos escandalosos contra les persones a les que me siento más apegáu.» (Voltaire, Lettre à M. Le marquis de Thibouville fechada'l 21 de mayu de 1755).
Fuentes
editar- « Henri Lambert d'Erbigny, marquis de Thibouville », en Louis-Gabriel Michaud, Biographie universelle ancienne et moderne : histoire par ordre alphabétique de la vie publique et privée de tous les hommes avec la collaboration de plus de 300 savants et littérateurs français ou étrangers, 2y édition, 1843-1865 detalles de la edición
Datos: Q3131416
