Joaquín Fernández Prida
Joaquín Fernández Prida (31 de marzu de 1863, Uviéu – 29 d'ochobre de 1942, Madrid) foi un abogáu y políticu asturanu. Aportó a ser ministru de Gracia y Xusticia, ministru de Gobernación, ministru de Marina y ministru d'Estáu mientres el reináu d'Alfonso XIII.
Biografía
editarLlicencióse en derechu na Universidá d'Uviéu en 1882, siguiendo los sos estudios en Madrid, onde se doctoró en 1884. En 1886 ganó la cátedra de Derechu Internacional na Universidá de Sevilla, pasando en 1893 a impartir esta disciplina a Santiago de Compostela y en 1898 a la Universidá Central de Madrid, a que'l so claustru perteneció hasta la so xubilación en 1933. Adquirió gran prestíu como iusinternacionalista, siendo autor d'una notable obra científica. Collaboró en numberoses revistes especializaes y periódicos. La so autoridá foi reconocida nel estranxeru, siendo riquíos los sos servicios como árbitru polos gobiernos d'Alemaña y Reinu Xuníu pa fallar sobre un pleitu que sosteníen sobre la frontera na badea de Walfisch, en África.
Foi miembru del Partíu Conservador, siguidor d'Antonio Maura. En 1903 ye escoyíu senador pola Universidá de Valladolid para, en 1919, ser nomáu senador vitaliciu.[3]
Foi ministru de Gracia y Xusticia ente'l 3 de payares de 1917 y el 22 de marzu de 1918 nun gabinete presidíu por Manuel García Prieto. Darréu ocuparía la cartera de ministru de Gobernación nel gobiernu qu'ente'l 12 d'avientu de 1919 y el 5 de mayu de 1920 presidiría Manuel Allendesalazar. Con este mesmu políticu sería titular del ministeriu de Marina ente'l 13 de marzu y el 4 d'agostu de 1921 y, finalmente desempeñaría la cartera d'Estáu con Sánchez Guerra ente'l 8 de marzu y el 4 d'avientu de 1922. Col advenimiento de la Dictadura de Primo de Rivera, negar a collaborar con esti réxime y, más tarde, como monárquicu, intervieno contra la República. Representó a España en diversos congresos internacionales y dirixó l'Institutu Diplomáticu y Consular y el Centru d'Estudios Marroquinos.
El so nome apaez na llista de los ventidós xuristes que, designaos pol Ministeriu de Gobernación franquista, ellaboraron el “dictame sobre la ilegitimidad de los poderes actuantes el 18 de xunetu de 1936”, documentu publicáu'l 21 d'avientu de 1938, que pretendía xustificar la sulevación militar que provocó la guerra civil española.[4][5]
Referencies
editar- ↑ 1,0 1,1 URL de la referencia: https://humanidadesdigitales.uc3m.es/s/catedraticos/item/14615. Data de consulta: 11 xineru 2024.
- ↑ URL de la referencia: http://www.racmyp.es/academicos/lista_historica.cfm. Data de consulta: 10 febreru 2019.
- ↑ Ficha nel Senáu
- ↑ «Dictame de la Comisión». wikisource.org (21 d'avientu de 1938). Consultáu'l 28 de xunetu de 2017.
- ↑ «Exemplar del BOE nel que s'anuncia la "comisión"». BOE (/1938). Consultáu'l 28 de xunetu de 2017.
Enllaces esternos
editar
Predecesor: Manuel de Burgos y Mazo |
Ministru de Gracia y Xusticia 1917 - 1918 |
Socesor: Álvaro de Figueroa y Torres |
Predecesor: Manuel de Burgos y Mazo |
Ministru de Gobernación 1919 - 1920 |
Socesor: Francisco Bergamín García |
Predecesor: Eduardo Dato Iradier |
Ministru de Marina 1921 |
Socesor: José Gómez-Acebo |
Predecesor: Manuel González Hontoria |
Ministru d'Estáu 1922 |
Socesor: Francisco Bergamín García |