José Antonio Rodríguez Martínez

José Antonio Rodríguez Martínez
Presidente de Cantabria
presidente de la Diputación Provincial de Santander (es)
diputáu del Parllamentu de Cantabria
Vida
Nacimientu	Santander, 27 de mayu de 1931 (93 años)
Nacionalidá	España
Estudios
Estudios	Universidá d'Uviéu
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	políticu, abogáu
Creencies
Partíu políticu	Unión de Centru Democráticu

José Antonio Rodríguez Martínez (27 de mayu de 1931, Santander) foi'l primer presidente de la comunidá autónoma de Cantabria, y el postreru de la Diputación Provincial de Santander.

Nació'l 27 de mayu de 1931 en Santander. Cursó la carrera de Derechu, en calidá d'alumnu llibre, na facultá d'Uviéu, y llogró'l títulu correspondiente nel añu 1953.^[1]

Nel añu 1979 ye llamáu por Unión de Centru Democráticu a participar nes eleiciones y llogra el segundu llugar nes llistes municipales. Darréu ye propuestu pal cargu de Presidente de la Diputación Provincial, resultando escoyíu'l 27 d'abril del añu 1979, col sofitu de 18 de los 27 diputaos provinciales.

Una vegada robláu'l Estatutu d'Autonomía pa Cantabria y nel procesu d'eleición de presidente de la Diputación Rexonal, José Antonio Rodríguez y siete diputaos más, pertenecientes al grupu parllamentariu d'Unión de Centru Democráticu disintieron de los sos restantes compañeros y, col sofitu del Partíu Socialista de Cantabria, Rodríguez foi escoyíu primer presiente de l'autonomía cántabra, el 15 de marzu de 1982.^[2]

Cola llegada de les primeres eleiciones autonómiques, en mayu de 1983, José Antonio Rodríguez encabezó la llista de la Coalición Popular en calidá d'independiente, non ensin soportar distintes presiones por que se afiliara a Alianza Popular. El 8 de mayu de 1983 los comicios confirmen a José Antonio Rodríguez como Presidente de Cantabria.

El 1 d'avientu de 1983 cesa al conseyeru d'Obres Públiques, Francisco Ignacio Cáceres, miembru d'AP. Esti fechu desencadenaría una enllargada crisis, estremada dende les eleiciones autonómiques.^[3]

El 10 de xineru de 1984, nuna sesión plenaria de l'Asamblea Rexonal, 30 de los 35 diputaos retiráron-y el so cofianza. Namái'l so propiu votu y el de los 4 diputaos rexonales del PDP sofitaríen la xestión presidencial. El conflictu siguió hasta'l 2 de marzu del añu 1984, fecha na que dimitió públicamente del so cargu. Tres la so dimisión afiliar al Partíu Demócrata Popular pero yá nun volvería adquirir protagonismu na vida política de Cantabria. Nel añu 1989 el PDP acabó integrándose nel acabante fundar Partíu Popular.

Ver tamién

Referencies

↑ Linares Argüelles, Mariano; Pindado Uslé, Jesús; Aedo Pérez, Carlos. (1985). «Tomo VII», Gran Enciclopedia de Cantabria. Santander: Editorial Cantabria, S.A.. ISBN 84-86420-07-5.
↑ Los protagonistes del conflictu, en ElPaís
↑ La inminente dimisión de Rodríguez como presidente de Cantabria va cerrar la primer crisis interna de la Coalición Popular, en ElPaís

Predecesor: Julio Cabrero	Presidente de la Diputación Provincial de Santander 1979-1982	Socesor: Cargu suprimíu
Predecesor: Nengún	Presidente de Cantabria 1982-1984	Socesor: Ángel Díaz de Entresotos

[1] Linares Argüelles, Mariano; Pindado Uslé, Jesús; Aedo Pérez, Carlos. (1985). «Tomo VII», Gran Enciclopedia de Cantabria. Santander: Editorial Cantabria, S.A.. ISBN 84-86420-07-5.

[2] Los protagonistes del conflictu, en ElPaís

[3] La inminente dimisión de Rodríguez como presidente de Cantabria va cerrar la primer crisis interna de la Coalición Popular, en ElPaís

[1]

[2]

[3]