José María Guerrero

José María Guerrero
Presidente d'Hondures
Presidente de Nicaragua
Vida
Nacimientu	León, 1799
Nacionalidá	Nicaragua
Muerte	Nicaragua, 1852 (52/53 años)
Oficiu	políticu, abogáu

José María Guerrero de Arcos y Molina (1799, León – 1852, Nicaragua) foi un abogáu y políticu centroamericanu d'enclín conservadora republicana. Exerció como Presidente provisional del Estáu d'Hondures ente 27 d'abril al 10 d'agostu de 1839, nun Conseyu de Ministros.^[1] Tamién foi Supremu Direutor del Estáu de Nicaragua dende'l 6 d'abril de 1847 hasta'l 1 de xineru de 1849.

Biografía

José María Guerrero de Arcos y Molina nació en 1799, na ciudá de León, Nicaragua, siendo fíu del matrimoniu compuestu pol señor Pastor Guerrero y Arco Ángulo y la señora Dionicia Molina y Poveda,^[2] los sos hermanos fueron: José de la Cruz, Bernabela y Justo Pastor Guerrero de Arcos y Molina.

José María, en primeres nupcias foi casáu con Juana Casco con quien procreo a José Leocadio, Paula y Manuela del Carmen Guerrero de Arcos y Cascu; en segundes nupcias foi casáu con Esmeralda Guerrero de Arcos, fía de Maximino Guerrero de Arcos y Joaquina Guerrero, con quien procreo a Máximino, Esmeralda, Valeria, José de la Luz, José Valentín, Miguel Gerónimo Guerrero de Arcos.

Cargos

1847-1849 Supremu Direutor del Estáu de Nicaragua.
1839 Miembru del Conseyu de Ministros de 1839.
1839 Ministru nel Gabinete del presidente interín Juan Francisco de Molina.
1838 Ministru nel Gabinete del presidente José Lino Matute.

Conseyeru encargáu del Poder Executivu

Les tropes xuníes de Nicaragua y Hondures xunir pa invadir a El Salvador, qu'entá ye territoriu d'idealistes que defenden la unión centroamericana, el 5 d'abril de 1839 les tropes invasores fueron ganaes poles salvadoreñes al mandu del xeneral Francisco Morazán; darréu, instrúyese-y qu'avancen escontra Hondures y derrocar al gobiernu de Juan Francisco de Molina, ésti presenta'l so arrenunciu al ver que les tropes avancen escontra Comayagua, el 13 d'abril el Ministru Felipe Neri Medina Valderas y Fernández de Córdova asume la presidencia interina,^[3] nun Conseyu de Ministros.^[4]

Por cuenta de la insurxencia entamada designar al políticu abogáu Justo Vicente José de Herrera y Díaz del Valle por que se persone como representante diplomáticu d'Hondures, ante'l gobiernu salvadoreñu del presidente Antonio José Cañes y asina sostener platigues pa evitar una inminente guerra qu'acabaría con desastroses perdíes pa dambos gobiernos, el tratáu de Paz roblaríase un 5 de xunu de 1839, polos representantes de dambos estaos, Abogáu y Ministru José Miguel Montoya d'El Salvador y Justo Vicente José de Herrera y Díaz del Valle per Hondures. Ente los alcuerdos taben el de comprometese a pagar les indemnizaciones y allegar a la Dieta Centroamericana de Santa Ana, col fin d'afitar la paz en fecha 15 d'agostu del mesmu añu, anque nun se llevara a cabu; pa esi entós José María Guerrero'l 10 d'agostu de 1839 apurriera la vez de la presidencia nel Ministru Mariano Garrigó.

Supremu Direutor de Nicaragua

El 6 d'abril de 1847, el llicenciáu José María Guerrero ye declaráu ganador nes eleiciones bipartidistas y per ende Supremu Direutor del Estáu de Nicaragua.^[5]

Nel mes de payares yá na alministración del estáu, José María Guerrero, solicita a los Estaos Xuníos de Norteamérica la mediación ente'l conflictu Nicaragua-Inglaterra; darréu, el 20 de xineru de 1848, buques ingleses desembarquen tropes nel ríu San Juan y avancen sobre'l Llagu de Nicaragua, col propósitu de controlar la totalidá del territoriu nicaragüense. Ante esto, José María Guerrero y l'Asamblea Llexislativa maniobren con habilidá política y aprueben la ratificación d'un Conveniu anglu-nicaragüense en Cuba calteniendo la soberanía nicaragüense sobre del Gran Llagu de Nicaragua, pero los ingleses algamen a establecer nel territoriu de la mariña oriental (caribeña o atlántica) del país un protectoráu al sofitar a los misquitos, quien lleguen a constituyir la llamada Mosquitia, que sería reincorporada de manera definitiva a la soberanía de Nicaragua en 1894 mientres el gobiernu de José Santos Zelaya.

En 1 de xineru de 1849, Guerrero por razones d'enfermedá deposita la suprema direición del estáu nel senador Bernardo Toribio Terán Prau, a ésti tiempu dempués asocedería-y el senador Benito Rosal, quien convocaría a eleiciones de les cualos saldría vencedor el Norberto Ramírez Arias, quien toma posesión el 1 d'abril del mesmu añu.

Referencies

↑ Llistáu de Xefes d'Estáu y Presidentes d'Hondures[1]
↑ Xenealoxía del llinaxe Guerrero de Arcos y Molina [2]
↑ Zúñiga Huete 1987:“Abril de 1839 foi mes fecundu en presidentes pa la historia de la República d'Hondures. Cuatro distintos gobernantes pasaron pol poder nesi ralu; Juan Francisco de Molina, Felipe Neri Molina Valderas Córdoba, Juan José Alvarado y José María Guerrero” (volume 1 page 131)
↑ Cronoloxía Histórica de los gobiernos d'Hondures «Copia archivada». Archiváu dende l'orixinal, el 14 d'agostu de 2011. Consultáu'l 22 d'agostu de 2011.
↑ Cronoloxía Histórica de los gobiernos de Nicaragua [3]

Predecesor: Juan José Alvarado Conseyu de Ministros de 1839	Presidente d'Hondures 1839	Socesor: Mariano Garrigó Conseyu de Ministros de 1839
Predecesor: Miguel Ramón Morales	Supremu Direutor del Estáu 1847-1849	Socesor: Bernardo Toribio Terán Prau

[1] Llistáu de Xefes d'Estáu y Presidentes d'Hondures[1]

[2] Xenealoxía del llinaxe Guerrero de Arcos y Molina [2]

[3] Zúñiga Huete 1987:“Abril de 1839 foi mes fecundu en presidentes pa la historia de la República d'Hondures. Cuatro distintos gobernantes pasaron pol poder nesi ralu; Juan Francisco de Molina, Felipe Neri Molina Valderas Córdoba, Juan José Alvarado y José María Guerrero” (volume 1 page 131)

[4] Cronoloxía Histórica de los gobiernos d'Hondures «Copia archivada». Archiváu dende l'orixinal, el 14 d'agostu de 2011. Consultáu'l 22 d'agostu de 2011.

[5] Cronoloxía Histórica de los gobiernos de Nicaragua [3]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]