Joy Laville
Helene Joy Laville Perren (8 de setiembre de 1923, Ryde – 13 d'abril de 2018, Cuernavaca)[4] foi una pintora y escultora inglesa nacionalizada mexicana.[5] Especializar n'escultures de bronce, serigrafía, oleu, pintura acrílica y grabaos d'aguafuerte.
Joy Laville | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Ryde, 8 de setiembre de 1923[1] |
Nacionalidá |
Reinu Xuníu Reinu Xuníu de Gran Bretaña ya Irlanda 12 abril 1927) Méxicu (1986 - |
Muerte | Cuernavaca, 13 d'abril de 2018[2] (94 años) |
Causa de la muerte | infartu de miocardiu |
Familia | |
Casada con | Jorge Ibargüengoitia (1973 – ) |
Estudios | |
Estudios | Instituto Allende (es) |
Llingües falaes | castellanu |
Oficiu | escultora, pintora |
Premios |
ver
|
Biografía
editarEl so infancia pasar na isla de Wight, na canal de la Mancha, Inglaterra, lo cual vese reflexáu nel so arte gracies a la so paleta de colores y a la referencia frecuente al mar. Dende moza demostró interés pol arte y la pintura, pero atayó los sos estudios debíu al españíu de la Segunda Guerra Mundial.[6] A los 21 años casóse con Kenneth Rowe, un artilleru de la Fuercia Aérea Canadiense, con quien se foi a vivir a Canadá por nueve años y con quien tuvo al so fíu Trevor Rowe.[7] Ella afirmaba qu'esti matrimoniu foi la so manera d'abandonar Inglaterra, qu'entá se recuperaba de la guerra.[7]
En viviendo en Canadá mientres nueve años, en 1956 treslladar a Méxicu xunto col so fíu, quien entós tenía cinco años.[8] Establecer en San Miguel de Allende, Guanajuato y ende la so amiga Carmen Mancip y el so maríu James Hawkins fundaron la llibrería 'El colibrí' en 1959, na cual solíense axuntar dellos intelectuales y na que Laville trabayaba. Hasta esa llibrería llegó Jorge Ibargüengoitia a buscar unos llibros pa dar un cursu na Universidá Americana y ellí conociéronse.[9]
Dempués de dalgún tiempu de vivir en pareya, casar en 1973 y vivieron en llugares como Inglaterra, Grecia y España.[10] Tres casi venti años xuntos, Ibargüengoitia morrió nun accidente aereu cerca de Madrid, España en 1983.[8] Nesi momentu moraben en París y Laville decidió tornar a Méxicu, estableciéndose en Juitepec, cerca de Cuernavaca, Morelos, onde habitó hasta'l día de la so muerte.[8] Llogró la nacionalidá mexicana en 1986.
Trayeutoria artística
editarJoy Laville nun cuntó con una preparación artística formal, namái con diversos cursos, ente'l que s'atopa'l del Institutu Allende en San Miguel de Allende, Guanajuato;[8] llugar onde nun principiu llaborió como secretaria pa pagar los sos estudios.[6] Na so pintura ella afirmaba que la so primer influencia foi James Pinto y el suizu nacionalizáu mexicanu Roger von Gunten, con quien tamién compartió mientres la so estancia nesti pueblu guanajuatense.[8]
Realizó les ilustraciones pa les portaes de los llibros de Jorge Ibargüengoitia.[11] Realizó esposiciones individuales en Nueva York, Dallas, Washington D. C., Toronto, París, Barcelona y Londres.[12]
Xunto con Rufino Tamayo, José Luis Cueves, Pedro Coronel y Francisco Toledo considérase-y parte del grupu llamáu la Xeneración de la Rotura, anque ella nun s'identificaba como tal.[6] Dalgunes de les sos obres atopar nel Muséu d'Arte de Dallas, National Museum of Women in the Arts en Washington D. C., na Esso Oil de Canadá, nel Bancu Nacional de Méxicu, nel Bancu Nacional de Comerciu, nel Muséu d'Arte Moderno, nel Museo José Luis Cueves y nel Muséu del Arzobispáu de la Secretaría de Facienda y Creitu Públicu.[13]
Una de les sos últimes esposiciones, de nome homónimu, llevar a cabu nel Centru Cultural Jardín Borda nel añu 2017. Nella amosó 130 obres, ente pintures, grabáu, cerámica y escultura.[14]
Premios y distinciones
editar- Premiu d'Alquisición pol Palaciu de Belles Artes dau por Institutu Nacional de Belles Artes (INBA), en 1966.
- Medaya Belles Artes en reconocencia a la so trayeutoria artística, pol INBA en 2012.
- Premiu Nacional de Ciencies y Artes nel área de Belles Artes pola Secretaría de Eduación Pública en 2012.
Referencies
editar- ↑ «Joy Laville» (inglés). Art UK painters database.
- ↑ URL de la referencia: http://www.milenio.com/cultura/joy-laville-ibarguengoitia-jorge_f_hernandez_0_1156684560.html.
- ↑ «Premio Nacional de Ciencias y Artes» (castellanu). Consultáu'l 28 ochobre 2024.
- ↑ Grimberg, 1989, p. 3.
- ↑ Cherem, Silvia Trazos y revelaciones: Entevistes a diez artistes mexicanos, Méxicu, FCE, 2004, p. 259.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 «mio-madre-trevor-rowe Una entrevista a dos voces JOY LAVILLE, LA MIO MADRE: TREVOR ROWE». Consultáu'l 14 d'agostu de 2016.
- ↑ 7,0 7,1 «Mujer Pintores: Joy Laville - Trianarts» (castellanu) (8 de setiembre de 2015). Consultáu'l 14 d'agostu de 2016.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 «Joy Laville, una artista namorada de Méxicu». Méxicu Desconocíu. Consultáu'l 26 de xineru de 2013.
- ↑ (2004). Joy Laville: retrospectiva (en Castellanu). CONACULTA/INBA.
- ↑ C.V., DEAMOS, Desenvolvimientu de Medios, S.A. de. «La Xornada: Emponderen colores y conceutos de Joy Laville». Consultáu'l 14 d'agostu de 2016.
- ↑ (2004) Joy Laville. Retrospectiva. Méxicu: CONACULTA, INBA, MAM, páx. 114 p..
- ↑ «Joy Laville y Federico Osorio van recibir la Medaya BA». El Universal (12 d'ochobre de 2012). Archiváu dende l'orixinal, el 2014-07-29. Consultáu'l 26 de xineru de 2013.
- ↑ Secretaría d'Educación Pública. «Helene Joy Laville Perren. Premiu Nacional de Belles Artes». Premiu Nacional de Ciencies y Artes. Archiváu dende l'orixinal, el 2 d'avientu de 2014. Consultáu'l 26 de xineru de 2013.
- ↑ (en castellanu) Fina l'artista inglesa Joy Laville, vilba de Jorge Ibargüengoitia • Sitiu web oficial de Paola Rojas. Sitiu web oficial de Paola Rojas. 13 d'abril de 2018. https://paolarojas.com.mx/fina-la-artista-inglesa-joy-laville-vilba-de-jorge-ibarguengoitia/. Consultáu'l 13 d'abril de 2018.
Bibliografía
editar- Grimberg, Salomon (1989). «Landfalls and Departures: Images of Mourning in Joy Laville's Art» (n'inglés). Woman's Art Journal 10 (2): páxs. 3–6. doi:. http://www.jstor.org/stable/1358204.
- Joy Laville. Retrospectiva. Catálogu de la so esposición del mesmu nome nel Muséu d'Arte Moderno de la Ciudá de Méxicu. Testos de Luis Martín Lozano, Santiago Espinosa de los Monteros y Alberto Blanco. CONACULTA / INBA ISBN 970-9703-00-5 Méxicu 2004.
Enllaces esternos
editar- Driben, Lelia (2003). «llevedá Joy Laville: pintora de la llevedá». Letras Libres. Consultáu'l 26 de xineru de 2013.