Juan Bautista de Lavalle
Juan Bautista de Lavalle y Zugasti, conde de San Antonio de Vista Allegre (1782, Lima – 1851, Lima) foi un militar y políticu peruanu, encargáu interinamente del Poder Executivu en dos causes: mientres la dictadura del xeneral Felipe Santiago Salaverry (ochobre a avientu de 1835), y sol gobiernu de facto del xeneral Juan Crisóstomo Torrico (agostu a ochobre de 1842).
Juan Bautista de Lavalle | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | Lima, 1782 |
| Nacionalidá |
 Perú |
| Muerte | Lima, 1851 (68/69 años) |
| Familia | |
| Padre | José Antonio de Lavalle y Cortés |
| Fíos/es | José Antonio de Lavalle |
| Hermanos/es | |
| Estudios | |
| Llingües falaes | castellanu |
| Oficiu | Militar |
| Premios | |
| Graduación | xeneral |
 | |
Biografía
editarNació nel senu de l'aristocracia colonial como fíu de José Antonio de Lavalle y Cortés, 1ᵉʳ conde de Premiu Real, y de Mariana Zugasti y Ortiz de Foronda. Incorporáu al batallón d'infantería de les milicies españoles de Lima en calidá de cadete (1789), foi socesivamente xubíu a subteniente (1793), teniente (1796), capitán (1800), coronel (1815) y brigadier (1823).
Foi coles mesmes designáu caballeru de la Orde d'Alcántara (1802), alcalde ordinariu de Lima (1814) y rexidor perpetuu de la mesma (1816). Nomáu gobernador intendente d'Arequipa (22 de marzu de 1816), foi ellí la última autoridá virreinal, pos por efeutu de la capitulación d'Ayacucho cesó en xineru de 1825. Nesi ralu instaló l'Academia Lauretana de Ciencies y Artes, de la que foi'l so primer presidente; foi amás reconocíu como coronel efectivu (1821), xubíu a brigadier (1823) y honráu col títulu de comendador de la Orde d'Isabel la Católica.
En 1816, la so tía Josefa de Zugasti, condesa viuda de San Antonio de Vista Allegre, con autorización real venció-y el títulu qu'ostentara'l so maríu; sicasí, la carta de socesión roblada pol rei nunca llegó al Perú.
Tresmitió la gobernación d'Arequipa al xeneral Francisco de Paula Otero, quien foi asina'l primer prefeutu del departamentu. Y dende entós prefirió caltenese nel retiru y estremase de toa participación nes lluches republicanes. Pero'l so yá reconocíu prestíu como home d'Estáu fizo que se riquir los sos servicios ante situaciones crítiques que vivió'l país, so la dictadura del xeneral Felipe Santiago Salaverry: en (1835) foi nomáu prefeutu de Lima y depués miembru del Conseyu de Gobiernu, a que la so presidencia foi alzáu por cuenta de la negativa del mariscal Agustín Gamarra, orixinalmente designáu. En tal calidá Lavalle encargar del Poder Executivu'l 10 d'ochobre de 1835 cuando Salaverry abandonó la capital pa entamar la guerra contra la invasión boliviana.
El Conseyu de Gobiernu, presidíu por Lavalle ya integráu por personalidaes civiles como Manuel Ferreyros, José M. Lizarzaburu y Joaquín Arrese, resultó ser un organismu inocuo, faltu d'entereza y dinamismu. Al habese lleváu Salaverry de Lima hasta a los homes encargaos de la policía, la capital y la so contorna foi afarada polos bandíos y montoneros. El Conseyu de Gobiernu, acotando que Salaverry faía usu de la so autoridá nel sur, que'l norte fuera ocupáu por fuercies enemigues qu'avanzaben a Lima, y que per ende nun tenía yá espaciu onde exercer la so autoridá, suspendió l'exerciciu de les sos funciones (27 d'avientu de 1835). Un bandíu, el célebre negru León Escobar, aprovechó la situación y cometió fechorías na capital, anque ye falsa aquella versión qu'asegura que se sentó nel sillón presidencial, tal como se cunta nuna de les tradiciones de don Ricardo Palma. El xeneral orbegosista Francisco de Vidal ingresó a la capital ya impunxo l'orde, ordenando'l fusilamiento de Escobar. Depués asumió provisionalmente el poder en nome d'Orbegoso (30 d'avientu de 1835).
Lavalle volvió encargase del Poder Executivu del 20 d'agostu al 20 d'ochobre de 1842 cuando'l xeneral Juan Crisóstomo Torrico (autoproclamado Xefe Supremu) hubo de colar escontra'l sur pa enfrentase a les fuercies que sofitaben l'autoridá del xeneral Francisco de Vidal. Ésti trunfó y asumió'l poder en Lima, moviendo a Lavalle.
Matrimoniu y descendencia
editarCasóse con María Narcisa Arias de Saavedra y Bravo de Castiella, fía menor de Francisco Arias de Saavedra, 1ᵉʳ conde de Casa Saavedra y Petronila Bravo de Castiella y Bravo de Llagunes. Tendríen dos fíos: el diplomáticu José Antonio de Lavalle y Arias de Saavedra, casáu con Mariana Pardo, hermana del presidente Manuel Pardo y Lavalle, y María de Lavalle y Arias de Saavedra.
| Predecesor: José Cabero y Salazar |
Alcalde ordinariu de Lima Primer votu  1814 |
Socesor: José Antonio de Errea |
| Predecesor: Juan José Salas Pdte. del Conseyu de Gobiernu |
Encargáu del Poder Executivu de Perú 10 d'ochobre de 1835 a 27 d'avientu de 1835
|
Socesor: Juan Francisco de Vidal Encargáu del gobiernu |
| Predecesor: Juan Crisóstomo Torrico Xefe Supremu |
Encargáu del Poder Executivu de Perú 20 d'agostu de 1842 a 20 d'ochobre de 1842
|
Socesor: Juan Francisco de Vidal 2º Pdte. del Conseyu d'Estáu |
Ver tamién
editarBibliografía
editar- Basadre, Jorge: Historia de la República de Perú. 1822 - 1933, Octava Edición, correxida y aumentada. Tomu 2. Editada pol Diariu "La República" de Lima y la Universidá "Ricardo Palma". Impresu en Santiago de Chile, 1998.
- Tauro del Pino, Alberto: Enciclopedia Ilustrada de Perú. Tercer Edición. Tomu 9. JAB/LLO. Lima, PEISA, 2001. ISBN 9972-40-158-8
- Vargas Ugarte, Rubén: Historia General del Perú. Octavu Tomu. Primer Edición. Editor Carlos Milla Batres. Lima, Perú, 1971.
Referencies
editarEnllaces esternos
editar
Datos: Q5947877
