Julio Cobos

Julio César Cleto Cobos (30 d'abril de 1955, Mendoza) ye un inxenieru y políticu arxentín. En 2007 resultó escoyíu como vicepresidente de la Nación Arxentina como candidatu del Frente pa la Victoria, acompañando a Cristina Fernández de Kirchner como presidente. El 10 d'avientu de 2015 asumió como senador nacional en representación de la mayoría de la so provincia, con mandatu hasta 2021.

Julio Cobos
diputáu d'Arxentina 10 avientu 2021 - Distritu: provincia de Mendoza senador d'Arxentina 10 avientu 2015 - 9 avientu 2021 Distritu: provincia de Mendoza diputáu d'Arxentina 10 avientu 2013 - 9 avientu 2015 Vicepresidente d'Arxentina 10 avientu 2007 - 10 avientu 2011 ← Daniel Scioli - Amáu Boudou → Gobernador de Mendoza (es) 10 avientu 2003 - 10 avientu 2007
Vida
Nacimientu	Mendoza, 30 d'abril de 1955 (69 años)
Nacionalidá	Arxentina
Estudios
Estudios	Universidá Teunolóxica Nacional
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	inxenieru, políticu
Creencies
Relixón	catolicismu
Partíu políticu	Unión Cívica Radical (es)

Pertenez a la Unión Cívica Radical, partíu del cual foi espulsáu en 2007, por presentase como candidatu a vicepresidente pol Frente pa la Victoria, anque depués dicha espulsión sería darréu revocada y alcordaría volver al partíu una vegada rematáu'l so periodu nel cargu como vicepresidente.

De cara a les eleiciones llexislatives del 28 de xunu de 2009, rebautizó el partíu políticu nucleado en redol a la so figura, denominándolo Consensu Federal (ConFe), el que pasaría a ser parte del Alcuerdu Cívicu y Social (ACyS). Sicasí, el partíu sería disueltu antes de les eleiciones por una decisión xudicial basada na solicitú del partíu autonomista de retirase del ConFe. Manifestó'l so deséu de ser candidatu presidencial nes eleiciones presidenciales de 2011, anque finalmente arrenunció de la so candidatura.

A fines del añu 2012, anunció la so candidatura a diputáu nacional de Mendoza pola Unión Cívica Radical pa les eleiciones llexislatives d'Arxentina de 2013 nes que resultó vencedor, n'alcuerdu col Frente Progresista, Cívicu y Social (FPCyS).

El 8 d'agostu de 2018 votó en contra del proyeutu d'interrupción voluntaria del embaranzu, aprobáu na Cámara de Diputaos, formando parte del votu mayoritariu que torgó que se tresformara en llei.

Biografía

Infancia y mocedá

Julio César Cleto Cobos nació na ciudá de Godoy Cruz y vivió la so infancia nel Barriu Bancariu, al pie del so padre Fermín, la so madre Asunción y los sos dos hermanos, Analia y Alicia. El so padre trabayaba en Rentes de la provincia de Mendoza y la so madre yera modista. Él cursó los sos estudios secundarios nel Llicéu Militar Xeneral Espejo.

Carrera académica

Cobos estudió Inxeniería en construcciones graduándose na Facultá Rexonal Mendoza de la Universidá Teunolóxica Nacional en 1979. Depués decidió siguir cola carrera d'Inxeniería civil, de la cual graduóse nel añu 1988.

Foi profesor en dicha universidá, según tamién na Universidá Nacional de Que'l so (Facultá d'Inxeniería) y la Universidá de Mendoza (Facultá d'Arquiteutura y Urbanismu). Dictáu Cursos de posgráu de Nivel Universitariu na Maestría de Riego y Drenaxe na Universidá Nacional de Que'l so, Facultá de Ciencies Agraries.^{[ensin referencies]}

Desempeñar nuna empresa privada de construcciones civiles y pa la Direición Provincial de Vialidad de la Provincia de Mendoza, Arxentina.

Tamién se desempeñó nel cargu de Decanu electu de la Facultá Rexonal Mendoza de la Universidá Teunolóxica Nacional dende'l 6 d'avientu de 1997 y hasta'l 6 d'avientu de 2001 (solicitó llicencia dende 10 d'avientu de 1999 y hasta'l 10 d'avientu de 2000 pa desenvolver xeres na función pública). Foi reelecto nel máximu cargu de la Facultá Rexonal Mendoza na Universidá Teunolóxica Nacional el día 9 d'avientu de 2001 pol periodu de 2001-2005.

Carrera política

Afiliar a la UCR en 1991 ya ingresó na función pública como subsecretariu d'Urbanismu y Vivienda de la Ciudá de Mendoza dende'l 2 de payares de 1994 y hasta'l 6 d'avientu de 1997, na Xestión de Roberto Iglesias.

Depués foi secretariu d'Obres Públiques de la Ciudá de Mendoza. Dende'l 10 d'avientu de 1999 y hasta'l 10 d'avientu de 2000, desempeñóse como Ministru d'Ambiente y Obres Públiques nel Gobiernu de la Provincia de Mendoza.

Gobernación de Mendoza

Foi Decanu de la Facultá Rexonal Mendoza de la Universidá Teunolóxica Nacional ente los años 1997 y 2003, añu en que foi escoyíu gobernador, liderando una coalición ente la Unión Cívica Radical de Mendoza, Recrear y Federal. Asumió'l so cargu'l 11 d'avientu de 2003, recibiendo'l mandu del Gobernador Inxenieru Roberto Iglesias, quien foi electu pola Alianza pa la Producción, el Trabayu y l'Educación, qu'axuntaba a la Unión Cívica Radical y al frente pa un País Solidariu (FREPASO).

Esta posición costó-y una disputa nel interior de la Unión Cívica Radical de Mendoza liderada pol so predecesor como gobernador, Roberto Iglesias, por cuenta de la so cercanía y sofitu a la política nacional del Presidente Kirchner.

Nel añu 2005, el gobiernu de Cobos creó'l Serviciu Cívicu Voluntariu onde se capacitaba a mozos mayores de 16 años en diversos oficios. Mientres los trés años siguientes capacitáronse alredor de 4.500 mozos, en más de 60 centros d'educación, de los cualos un gran númberu atopar na sede del exércitu.

Cobos terminó'l so mandatu'l 9 d'avientu de 2007 y foi asocedíu nel cargu pol xusticialista Celso Jaque. Darréu'l gobiernu de la provincia presentó una denuncia penal contra Cobos y l'ex ministru d'Obres Públiques, Francisco Morandini, pola presunta falsificación d'un decretu. En 2007 vetó una llei que protexía'l medioambiente mendocino al prohibir la minería con ciaunuro en territoriu provincial

Gabinete

El 23 de payares de 2003 el recién electu Gobernador, Julio Cobos dio'l nome de los que lo acompañaríen nel so gabinete.Nel so gobiernu tuvo dellos cambeos nel Ministeriu de Xusticia y Seguridá.

Ministeriu	Ministru	Periodu
Ministeriu de Gobiernu	Alfredo Cornejo	10 d'avientu 2003-4 de febreru de 2005
	Gabriel Fidel	7 de febreru 2005-10 d'avientu de 2007
Ministeriu de Xusticia y Seguridá	Roberto Alluno	10 d'avientu 2003-1 de febreru 2005
	Alfredo Cornejo	4 de febreru de 2005-xunetu de 2005
	Osvaldo Tello	xunetu de 2005-payares de 2005
	Miguel Bondino	payares de 2005-abril de 2006
	Laura Abonassar	abril de 2006-10 d'avientu de 2007
Ministeriu de Salú y Desenvolvimientu Social	Ana María Gotusso	10 d'avientu 2003-10 d'avientu de 2007
Ministeriu de Turismu, Deportes y Cultura	María Juri	10 d'avientu 2003-10 d'avientu de 2007
Ministeriu de Facienda	Alejandro Gallego	10 d'avientu 2003-10 d'avientu de 2007
Ministeriu d'Economía	Laura Montero	10 d'avientu 2003-10 d'avientu de 2007
Ministeriu d'Obres Públicos	Francisco Morandini	10 d'avientu 2003-10 d'avientu de 2007

Vicepresidencia de la Nación

El 28 de xunetu de 2007, nel Club Asturianu de Vicente López, foi proclamada la so candidatura a la vicepresidencia de la Nación, como compañeru de fórmula de Cristina Fernández pol Frente pa la Victoria pa les eleiciones del 28 d'ochobre de 2007. La fórmula presidencial "Cristina Fernández - Julio Cobos" ye consagrada ganadora nes eleiciones con un porcentaxe del 45,2% del total del electoráu, asumiendo'l 10 d'avientu de 2007.

Votación al respective de les retenciones nel Senáu

El xueves 17 de xunetu de 2008, producióse una sesión de más de 18 hores na Cámara de Senadores na que se trató'l proyeutu de llei que cuntaba con media sanción de la Cámara de Diputaos y que ratificaría con dellos cambeos el resolución 125 qu'establecía la movilidá de les retenciones a les esportaciones del sector agropecuariu, de cuenta que les mesmes aumentaren cuando'l preciu internacional xubiera y menguaren, cuando'l preciu internacional baxara. La votación terminó empatada en total de 36 votos a favor y en contra, polo cual Cobos debió desempatar nel so rol de presidente de la cámara alta, qu'ocupa como vicepresidente de la Nación.

Cobos votó en contra de la sanción de dicha llei, en forma opuesta a la postura sostenida pol partíu gobernante y a pesar de manifestase enantes a favor de les retenciones móviles.

Les sos pallabres finales naquella sesión decisiva fueron les siguientes:

"Yo sé que me quepe una responsabilidá histórica nesto. Hai quien dende lo político dicen que tengo qu'acompañar pola institucionalidad, pol riesgu qu'esto implica, el mio corazón diz otra cosa y nun creo qu'esto sía'l motivu pa poner en riesgu'l país, la gobernabilidad, la paz social.
Quiero siguir siendo'l vicepresidente de tolos arxentinos, el compañeru de fórmula hasta'l 2011 cola actual presidenta de los arxentinos. Vuelvo dicir que ye unu de los momentos más difíciles de la mio vida. Nun escuerro nengún interés. Toi espresando o tratando d'espresar lo que'l mio convencimientu, los mios sentimientos, emburrien la decisión bien difícil de xuru. Yo creo que la presidenta de los arxentinos dir a entender, va entendeme, porque nun creo que sirva una llei que nun ye la solución a esti conflictu.
La hestoria va xulgame, nun sé cómo. Pero espero qu'esto s'entienda. Soi un home de familia como toos ustedes, con una responsabilidá nesti casu. Nun puedo acompañar y esto nun significa que toi traicionando a naide. Toi actuando conforme a los mios convencimientos. Yo pído-y a la presidenta de los arxentinos que tien la oportunidá d'unviar un nuevu proyeutu que contemple tou lo que se dixo, toos apurrir que se brindaron, xente de fuera o equí mesmu. Que la hestoria xúlgueme, pido perdón si equivócome. El mio votu... El mio votu nun ye positivu... el mio votu ye en contra".

Cobos ante'l Congresu, 17 de xunetu de 2008.

Tres dicha votación, Cobos declaró que nun arrenunciaría al cargu y que por ser un funcionariu electu la presidenta Cristina Fernández de Kirchner nun tendría autoridá llegal pa solicita-y que lo fixera.

Cobos recibió un fuerte sofitu de los políticos del arcu opositor al gobiernu con esceición d'Elisa Carrió quien lo acusó nesos díes de formar parte d'una combalechadura «golpista» contra la presidenta Fernández, xunto col ex-presidente Eduardo Duhalde. La presidenta Cristina Fernández nun se pronunció explícitamente sobre l'actuación de Cobos, pero criticar en forma indireuta.

Ver tamién: Paru agropecuario patronal n'Arxentina de 2008

Fundación CODA (Consensu pal Desenvolvimientu Arxentín)

El 19 d'avientu de 2008, Cobos llanzó la Fundación CODA, (Fundación Consenso pal Desenvolvimientu Arxentín), presidida por Laura Montero, y que constitúi un puntu central na so estratexa de discutiniu de polítiques públiques pa la República Arxentina.

Vuelta a la UCR y pre-candidatura presidencial

Depués de la votación poles retenciones móviles la rellación ente'l gobiernu y el vicepresidente terminóse. Por esti motivu Cobos abandonó la Concertación Plural y creó'l so propiu partíu baxu del nome de Consensu Federal (ConFe).

N'abril de 2009, el tribunal d'ética de la Unión Cívica Radical resolvió llevantar la sanción contra Cobos, disponiendo que la so afiliación partidaria volver# a entamar cuando rematara'l so mandatu como Vicepresidente de la Nación Arxentina. Sicasí, esto asocedió antes d'esa fecha yá que el 25 de setiembre de 2010, eslleióse'l partíu CONFE y el so padrón (qu'incluyía a Cobos) foi absorbíu pola UCR de Mendoza.

Cobos presentó un proyeutu de llei pa instaurar a nivel nacional el Serviciu Cívicu Voluntariu qu'implementara enantes como gobernador de Mendoza. Esti proyeutu foi aprobáu na Cámara Alta'l 30 de setiembre de 2010 y foi xiráu a la Cámara de Diputaos pal so tratamientu.

El 14 d'ochobre de 2010, tratar nel Senáu la llei que buscaba afitar les xubilaciones nun 82% del sueldu d'un trabayador activu. Esta votación terminó igualada en 35 votos y Cobos debió desempatar nuevamente, votando pola afirmativa en contraposición a la postura adoptada pol gobiernu nacional. El votu del vicepresidente foi criticáu por Cristina Fernández de Kirchner, quien declaró que, «tenemos un vicepresidente okupa» y pol xefe de gabinete Aníbal Fernández quien declaró «lo de Cobos ye un exemplu gráficu de traición».

Cobos manifestó'l so deséu de competir nes eleiciones primaries simultánees, abiertes y obligatories a desenvolvese n'agostu de 2011, pa ser candidatu a presidente en representación de la UCR, pero non nes preinternas que por resolución de la Mesa Directiva del Comité Nacional de la UCR diben realizase'l 30 d'abril de 2011. Neses preinternas diben participar el presidente del partíu, senador Ernesto Sanz y el diputáu nacional Ricardo Alfonsín.

El 7 d'abril de 2011, Cobos dio a conocer que finalmente nun seria candidatu a presidente, depués de que Sanz tornara participar nes preinternas y que la UCR proclamara a Ricardo Alfonsín como candidatu d'esi partíu. Tamién esclarió que nun competiría pola gobernación de la so provincia natal, Mendoza.

Candidatura y eleición como Diputáu Nacional por Mendoza en 2013

El 16 d'avientu de 2012, Cobos anunció públicamente la so intención de postulase como candidatu a diputáu nacional de la Unión Cívica Radical pola Provincia de Mendoza, nes eleiciones llexislatives d'Arxentina de 2013. Compitió n'alcuerdu cola llista del Frente Progresista, Cívicu y Social nes Primaries Abiertes, Simultánees y Obligatories del 11 d'agostu de 2013, imponiéndose col 44,28% de los votos.

Nes eleiciones llexislatives del 27 d'ochobre de 2013, Cobos llogró cerca del 48% de los votos, ratificando'l so trunfu previu nos PASU y aventayando por venti puntos de diferencia al candidatu a diputáu pol Frente pa la Victoria, Alejandro Abraham.

Obres publicaes

• Creación de 11 guíes d'estudiu de les cualos 6 correspuenden a temes de la Materies Hidráulica Xeneral y Aplicada”.^{[ensin referencies]}
• Cobos, Julio (2011). Educación: L'únicu camino. Buenos Aires: Setiembre Grupu Editor. ISBN 978-987-20919-2-7. Consultáu'l 9 de marzu de 2015.
• Cobos, Julio (2012). Otra mirada. Buenos Aires: IML (Institutu Moisés Lebensohn). ISBN 978-987-28029-1-2.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Julio Cobos.
• Wikiquote tien frases célebres suyes o que faen referencia a Julio Cobos.

• Datos: Q456351
• Multimedia: Julio Cobos
• Cites famoses: Julio Cobos