Laodice I
Laodice I, foi una muyer de la nobleza d'Anatolia, pariente cercana de la temprana dinastía seléucida, que foi la primer esposa (y probablemente prima) del rei seléucida griegu Antíoco II Theos.
Nel marcu d'un tratáu de paz con Ptolomeo II d'Exiptu nel 250 e. C., Antíoco obligar a refugala a ella y al so fíu pa casase cola princesa exipcia Berenice Sira. Frutu d'esa rellación nació un fíu, que foi reconocíu como herederu al tronu. Esto de xuru semó nel corazón de Laodice la grana del odiu y de la vengación, que materializó al cabu unos años.
Cuando Ptolomeo II morrió en 246 e. C., Antíoco II volvió casase con Laodice. Antíoco morrió, según establecióse, envelenáu por Laodice; la mesma suerte corrieron Berenice y el so fíu, coles mesmes de namái 4 años d'edá, xunto col restu de la corte exipcia qu'acompañaba a Berenice.
El fíu de Laodice llevantar en rebelión, na guerra Laodiceana o Tercer Guerra Siria. Dizse que Laodice llevantó tropes n'Anatolia pa esta guerra.
Ptolomeo III, hermanu de Berenice, invadió Siria y tomó Antioquía, onde Laodice y el so fíu fueron asesinaos en vengación.
El fíu de Laodice reinó como Seleuco II Calinico, tamién conocíu como Seleuco II.
Referencies
editarEnllaces esternos
editar
Datos: Q237156
