Berenice Sira
Berenice Sira (sieglu IIIedC, Alexandría – 246 de edC, Antioquía del Orontes) foi una princesa d'Exiptu y reina consorte de l'antigua Siria, esposa d'Antíoco II Teos. Yera fía de Ptolomeo II Filadelfo y de la so primer esposa, la princesa tracia Arsínoe I.[1]
Berenice Sira | |||||
---|---|---|---|---|---|
280 (Gregorianu) - 246 (Gregorianu)
249 (Gregorianu) - 246 (Gregorianu) | |||||
Vida | |||||
Nacimientu | Alexandría, sieglu IIIedC | ||||
Nacionalidá |
Antiguu Exiptu Imperiu seléucida | ||||
Muerte | Antioquía del Orontes, 246 de edC | ||||
Familia | |||||
Padre | Ptolomeo II | ||||
Madre | Arsínoe I | ||||
Casada con | Antíoco II Theos (es) | ||||
Fíos/es | Antíoco (es) | ||||
Hermanos/es |
| ||||
Pueblu | Dinastía Ptolemaica | ||||
Oficiu | política | ||||
Matrimoniu
editarComo parte d'un tratáu de paz ente ptolomeos y seléucidas robláu nel añu 249 e.C. p'acabar cola Segunda Guerra Siria, nel 261 e.C. casóse col monarca seléucida Antíoco II Teos, que, según les condiciones del alcuerdu, divorcióse de la so esposa Laodice I y tresfirió los derechos socesorios a los fíos de Berenice en cuenta de la posesión de Siria meridional. Por ello recibió'l nomatu de Portadora de la dote. Ptolomeo acompañó personalmente a la so fía a Pelusio, y Apolonio, ministru de Antioco, llevar hasta Sidón onde foi recibida pol rei de Siria.[2]
Guerra socesoria
editarCuando morrió Ptolomeo en 246 e.C. Antíoco II volvió de nuevu cola so primer esposa, Laodice. El rei siriu morrió pocu dempués n'Éfesu, abarrúntase qu'envelenáu. Laodice y los sos partidarios alegaron qu'había desheredáu al fíu de Berenice y nomáu socesor a Antioco II, según dellos testigos el testamente yera verdaderu, anque robláu n'estáu d'enfile.[3] La reina Berenice, que s'atopaba en Antioquía, decidió defender los derechos del so fíu (tamién llamáu Seleuco) y declaró la guerra contra Laodice conquistando Soloia (Cilicia) col so exércitu, pidiendo ayuda al so hermanu Ptolomeo III Evergetes,[4] sicasí, dambos fueron envelenaos polos partidarios de Laodice Gennaios y Ikadion, que s'aseguraba asina de que los derechos dinásticos volvieren a los sos descendientes. Ptolomeo III decidió vengar l'asesinatu de la so hermana invadiendo Siria, dando muerte a Laodice y ocupando el territoriu ente'l 246 y el 244 e.C. , na llamada Tercer Guerra Siria.
Bibliografía
editar- Bowder, Diana (1982). Who was who in the Greek World, 776 BC-30 BC. Cornell University Press, páx. 22. ISBN 0-8014-1538-1.
- Jacoby, Felix (1982). Estace der griechischen Historiker. Cornell University Press. ISBN 0-8014-1538-1.
- Valerio Máximu, Publio (2003). Fechos y dichos memorables. ed. Gredos, Madrid. ISBN 978-84-249-2388-4.
Referencies
editar- ↑ Teócrito: Berenice 17, 128
- ↑ Porfirio: Introductio in tetrabiblum Ptolemaei, FGrH 260 - 43
- ↑ Porfirio, FGrH 260, 43; Polieno 8, 50; Filarco, FGrH 81, 24; Atenéu 13, 593; Apiano, Syriaca 65, 344; Plinio, Naturalis Historia 7, 53; Valerio Máximu 9, 14
- ↑ Juniano Justino: Historiarum Philippicarum libri XLIV 27, 1-5
Enllaces esternos
editar- Christensen, Martin K.I. «Mujer nel poder ente'l 500 e.C. y el 1 d. C.» (inglés). Consultáu'l 30, 10, 2008.
- Llibru de Daniel 11:6
- «Genealogía de Berenice Sira, princesa d'Exiptu» (inglés). Consultáu'l 30, 10, 2008.
- Dunn, Jimmy. «Ptolomeo III Evergetes» (inglés). Consultáu'l 30, 10, 2008.