La lenición ye un procesu de cambéu fonéticu que consiste nel debilitamientu (pasu de fortis (fuerte) a lenis (débil)) d'una consonante, o más xeneralmente na perda de tensión articulatorio nun soníu (de tal manera que ye substituido por otru menos obstructivo, asitiáu más arriba na escala de sonoridá), llegando inclusive a la elisión completa.[ensin referencies]

El debilitamientu puede dase en múltiples traces, por casu:

Un exemplu de lenición atópase na evolución del llatín de delicatus a la pallabra delgáu en castellán, al realizase un cambéu sustitutivu de la traza [-sonoru] a [+sonoru] de los fonemes /k/ → /g/ y /t/ → /d/.[ensin referencies]

Referencies

editar

Ver tamién

editar