Lien Chan
Lien Chan (chinu tradicional: 連戰, chinu simplificáu: 连战, pinyin: Lián Zhàn) (Xi'an; 27 d'agostu de 1936, Chang'an County (en) 
) ye un políticu taiwanés d'orixe chinu continental. Foi vicepresidente de la República de China de 1996 a 2000. Presidió'l Kuomintang (KMT) dende l'añu 2000 hasta agostu de 2005.
_-_ribbon_bar.png){kind=small}
_-_ribbon_bar.gif){kind=small}
Biografía
editarNacíu na China continental, anque con antecedentes familiares en Taiwán, Chen fuxó cola so familia a Taiwán tres la victoria en 1949 de los comunistes lideraos por Mao Zedong na Guerra Civil China.
Llicenciáu en Ciencies Polítiques pola Universidá Nacional de Taiwán, Lien siguió los sos estudios nos Estaos Xuníos, doctorándose na Universidá de Chicago en 1965. En pasando peles universidaes de Wisconsin y Connecticut nos años posteriores, en 1968 volvió a Taiwán, onde desenvolvería una intensa y esitosa trayeutoria política. Foi Embaxador de la República de China n'El Salvador (1975-1976), Ministru de Comunicaciones y Tresporte (1981-1987), Vizprimer Ministru (1987-1988), Ministru d'Esteriores (1988-1990), Gobernador de la Provincia de Taiwán (1990-1993), y Primer Ministru de 1993 a 1997, añu en que dimitió. Yá en 1996 convirtiérase en Vicepresidente de la República de China, cargu que caltendría hasta les eleiciones presidenciales del añu 2000.
A pesar de los sos induldables ésitos como políticu, Lien Chan ta consideráu un líder pocu carismáticu. El so ascensu al poder nel senu del so partíu tuvo marcáu poles dixebres que se producieron n'este, que nel añu 2000 perdió'l poder en Taiwán. Esi mesmu añu Lien foi escoyíu presidente del Kuomintang.[3]
El 26 d'abril de 2005, Lien empezó un viaxe históricu a la República Popular China, el primeru d'un presidente del KMT dende ganar frente a los comunistes en 1949. Esti viaxe foi bien criticáu polos grupos taiwaneses gustantes a una declaración formal d'independencia de la isla, que nun ven con bonos güeyos los intentos d'ameyorar les rellaciones cola China Continental nun momentu en qu'esta acaba d'aprobar la Llei Antisecesión China, que prescribe l'usu de la fuercia nel casu de que se produxera una declaración d'independencia taiwanesa.[4][5]
En perdiendo les eleiciones de 2004, anunció la so intención d'abandonar el cargu de presidente del partíu. El 16 de xunetu de 2005, Ma Ying-jeou ganó la eleición como nuevu líder del Kuomintang relevando a Lien formalmente nel 17º congresu del partíu n'agostu.[6]
En 2010 foi gallardoniáu col Premiu Confucio de la Paz por contribuyir inmensamente al desenvolvimientu de les rellaciones ente los dos llaos del estrechu de Taiwán y a la paz mundial.[7]
| Predecesor: Hau Pei-tsun |
Primer ministru de la República de China 1993 – 1997 |
Socesor: Vincent Siew |
| Predecesor: Llei Yuan-tsu |
Vicepresidente de la República de China 1996-2000 |
Socesor: Annette Lu |
Referencies
editar- ↑ Afirmao en: Munzinger Personen. Identificador Munzinger: 00000020640. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Apaez como: Lien Chan. Llingua de la obra o nome: alemán.
- ↑ URL de la referencia: http://www.moe.gov.cn/s78/A22/xwb_left/moe_829/tnull_44386.html. Data de consulta: 11 abril 2019. Llingua de la obra o nome: chinu. Editorial: Ministerio de Educación de la República Popular China.
- ↑ Taiwan allega a les urnes nun clima de máxima alerta militar pola presión china. El País. 17 de marzu de 2000. https://elpais.com/diario/2000/03/17/internacional/953247602_850215.html.
- ↑ BJT (25 de febreru de 2013). Xi Jinping meets KMT honorary chairman Lien Chan. Televisión Central China. http://english.cntv.cn/program/newshour/20130225/104240.shtml.
- ↑ Reinoso, José (27 d'abril de 2005). escritu en Beixín, China. Primer visita d'un líder nacionalista de Taiwan a China en décades. El País. https://elpais.com/diario/2005/04/27/internacional/1114552804_850215.html.
- ↑ Editorial (18 de payares de 2014) (n'idioma inglés). Lien Chan reveals hatred, ignorance. Taipei Times. http://www.taipeitimes.com/News/editorials/archives/2014/11/18/2003604687.
- ↑ «China establez el Premiu Confucio de la Paz». Observatoriu de la Política China. 9 d'avientu de 2010. Archivado del original el 2015-05-18. https://web.archive.org/web/20150518081939/http://www.politica-china.org/nova.php?id=1831&clase=4&lg=gal. Consultáu'l 7 de mayu de 2015.
Bibliografía
editar- Jacobs, J. Bruce (2012). Democratizing Taiwan (n'inglés). Holanda: Editorial BRILL. ISBN 978-90-04-22154-3.
- Chao, Linda; Myers, Ramon H. (1997). Democracy's new leaders in the Republic of China on Taiwan (n'inglés). EE. XX.: Universidá de Stanford. ISBN 0-8179-3802-8.
