Lignitu
El lignitu ye un carbón mineral que fórmase por compresión de turba, convirtiéndose nuna sustancia desmenuzable na qu'entá pueden reconocese delles estructures vexetales. Ye de color prietu o pardu y davezu presenta una testura asemeyada a la de la madera de la que remanez.
La so concentración en carbonu cimbla ente'l 60% y el 75% y tien enforma menor conteníu n'agua que la turba.
Ye un combustible de mediana calidá, bono d'amburar pol so altu conteníu en volátiles, pero con un poder calorífico relativamente baxu (ente 10 y 20 MJ/kg). Tien la carauterística de nun producir coque cuando se xamusca en vasos zarraos.
| COMPOSICIÓN TÍPICA | |
|---|---|
| Carbonu | 69 % |
| Hidróxenu | 5,2 % |
| Osíxenu | 25 % |
| Nitróxenu | 0,8 % |
| Materies volátiles | 40 % |
La variedá negra y brillante denómase acebache, que por ser dura puede apolazase y tallase. Emplegase en xoyería y oxetos decorativos.
Na Península Ibérica los xacimientos más importantes alcuéntrense n'Asturies (Oles), Andorra (Teruel), Mequinenza (provincia de Zaragoza) y Pontes de García Rodríguez (A Coruña). Formóse mientres les dómines Secundaria y Terciaria.
Ye un carbón fósil de formación más recién que la hulla. Ye un combustible calidable entemediu ente'l carbón de turba y el carbón bituminosu, del tipu húmicu ricu en humina y n'ácidos húmicos. Nél puédense reconocer macroscópicamente restos de madera, de fueyes y de frutos. Atópase nos estratos del cretácicu y del terciariu. Suel tener color pardu escuru y la so estructura ye fibrosa. La so capacidá calorífica ye inferior a la del carbón común debío al gran conteníu d'agua (45%) y baxu de carbonu (36%). La cantidá de calor qu'apurre'l lignitu ye aproximao de 25 kJ por kg. Una variedá bien compauta, que sufrió un enllargáu procesu de carbonización y que soportó grandes presiones, recibe'l nome d'acebache. Esti material ye susceptible de pulimentu, llográndose pieces d'estrema guapura y que na antigüedá foron apreciaes como adornos.
