Linares de Mora
Linares de Mora ye un conceyu español de la comarca Gúdar-Javalambre na Provincia de Teruel, comunidá autónoma d'Aragón. Ta asitiáu na Sierra de Gúdar y consiste de dos nucleos de población: Linares de Mora y Castelvispal. Tien una población de 324 habitantes (INE 2008). La llocalidá de Linares de Mora atópase nel Valle Altu, marxe esquierda, del ríu Linares, en plena Sierra de Gúdar, y sobre un asentamientu pedresu arrodiáu de montes. El conxuntu urbanu foi declaráu bien d'interés cultural en 2004.
Linares de Mora | |||
---|---|---|---|
| |||
Alministración | |||
País | España | ||
Autonomía | Aragón | ||
Provincia | provincia de Teruel | ||
Tipu d'entidá | conceyu d'Aragón | ||
Alcaldesa de Linares de Mora (es) | Yolanda Sevilla Salvador | ||
Nome oficial | Linares de Mora (es)[1] | ||
Códigu postal |
44412 | ||
Xeografía | |||
Coordenaes | 40°19′18″N 0°34′30″W / 40.3217°N 0.575°O | ||
Superficie | 116.27521 km² | ||
Altitú | 1311 m | ||
Llenda con | |||
Demografía | |||
Población |
232 hab. (2023) - 137 homes (2019) - 97 muyeres (2019) | ||
Porcentaxe | 0.17% de provincia de Teruel | ||
Densidá | 2 hab/km² | ||
Más información | |||
Estaya horaria | UTC+01:00 | ||
linaresdemora.es | |||
Política llocal
editarÚltimos alcaldes de Linares de Mora
editarPeriodu | Alcalde | Partíu | |
---|---|---|---|
1979-1983 | Julián Peiró Fabregat[2] | UCD | |
1983-1987 | Juan Pedro Alegre Blasco | PAR | |
1987-1991 | Juan Pedro Alegre Blasco | PAR | |
1991-1995 | Juan Pedro Alegre Blasco | PAR | |
1995-1999 | Juan Pedro Alegre Blasco | PAR | |
1999-2003 | |||
2003-2007 | |||
2007-2011 | |||
2011-2015 | Yolanda Sevilla Salvador[3] | PP d'Aragón |
Resultaos eleutorales
editarPartíu | 2003 | 2007 | 2011 | 2015 | ||||
PP | 4 | 3 | 4 | 5 | ||||
PAR | 3 | 4 | 3 | 2 | ||||
PSOE | - | |||||||
Total | 7 | 7 | 7 | 7 |
Economía
editarEvolución de la delda viva
editarEl conceutu de delda viva contempla namái les deldes con caxes y bancos relatives a creitos financieros, valores de renta fixa y préstamos o creitos tresferíos a terceros, escluyéndose, poro, la delda comercial.
Gráfica d'evolución de la delda viva del conceyu ente 2008 y 2014 |
Delda viva del conceyu en miles d'Euros según datos del Ministeriu de Facienda y Ad. Públiques.[5] |
La delda viva municipal per habitante en 2014 xubía a 492,47 €.[6]
Demografía
editarEl conceyu, que tien una superficie de 116,28 km²,[7] cuenta según el padrón municipal pa 2017 del INE con 260 habitantes y una densidá de 2,24 hab./km².
Gráfica d'evolución demográfica de Linares de Mora ente 1842 y 2017 |
Población de derechu según los censos de población del INE.[8] Población según el padrón municipal de 2017.[9] |
Hasta 1910 denominábase Linares.
Ente 1970 y 1981, crez el términu del conceyu porque incorpora a Castelvispal.
Población por nucleu
editarDesglose de población según el Padrón Continuu por Unidá Poblacional del INE.
Nucleos | Habitantes (2014)[10] | Varones | Muyeres |
---|---|---|---|
Castelvispal | 7 | 4 | 3 |
Linares de Mora | 267 | 152 | 115 |
Urbanismu
editarLa trama urbana del conxuntu carauterízase pola so perfeuta integración del marcu natural nel que s'alluga, na parte alta d'una roca, lo que-y confier una gran maxestuosidá. Esti fechu va favorecer que la so trama urbana y el so caseríu d'arquiteutura popular afáiganse perfeutamente a la orografía tan particular na que s'asitia, amosando una gran cantidá de perspectives, perfiles y matices.
Na villa fortificada de Linares de Mora danse cita un urbanismu, escasamente modificáu, típicu d'una villa baxumedieval cercada xunto con un caseríu homoxéneu, nel que s'atopen interesantes exemplos de construcciones medievales (castiellu, muralles, portales de muralla,...) y barroques (ilesia parroquial de la Inmaculada Concepción), según viviendes notables y otres más populares, unificáu tou ello al traviés d'un trazáu urbanu regular y de los tonos cromáticos de les construcciones (encalaes y con teyaos acolorataos de texa árabe).
La imaxe de la villa vien marcada por dos elementos: los restos del so castiellu (sieglu XIII), allugáu nel puntu más eleváu de la roca, y pola so ilesia parroquial (sieglu XVIII), obra maestra del barrocu turolense, dotada de campanariu exentu. Peles fasteres sur y esti del asentamientu pedresu, y adoptando forma de L, na que la parroquial ocupa'l so ángulu, desenvuélvese'l caseríu, articuláu, en cada unu de los brazos de la L, en cuatro víes paraleles y gradiaes (pola so adautación a la topografía). Nesti regular trazáu destaquen l'ausencia d'espacios abiertos y lo homoxéneo del so texíu urbano configuráu por edificaciones ente medianeríes de tres altures y doble fachada —al asitiase en cais a distintu nivel—, nes que se fai patente la presencia d'abondosos buecos y balconaes nes sos fachaes principales. La muralla que percorría la totalidá de la población presentaba los sos portales nos estremos oeste, güei sumíos, y nordés, nel que se caltuvieron tres portales a distintu altor de la mesma: el Portal de baxo, principal accesu a la cortil, el Portal de Enmedio, y el Portal Alto, que da accesu al Barriu del Hospital, zona más popular y rural de tol conxuntu, desenvuelta en redol al Antiguu Hospital y ermita de Santa Lucía.
Árboles exemplares
editarEl términu municipal atópase en gran parte cubiertu por frondosos pinares, ente los que destaca l'inmensu y centenariu Pinu del Escobón , na Sierra de Gúdar. Tamién destaquen les paraxes del ríu Linares.
Ver tamién
editarBibliografía
editar- El conteníu d'esti artículu amiesta material de la declaración de Bien d'Interés Cultural publicáu nel BOA nu 124 el 20 d'ochobre de 2004 (testu), que s'alcuentra nel dominiu públicu arriendes a lo dispuesto nel artículu 13 de la Llei de Propiedá Inteleutual española.
- El conteníu d'esti artículu amiesta material de la declaración de Bien d'Interés Cultural publicáu nel BOA nu 127 el 29 d'ochobre de 2001 (testu), que s'alcuentra nel dominiu públicu arriendes a lo dispuesto nel artículu 13 de la Llei de Propiedá Inteleutual española.
- Ibáñez González, Javier (coord.) (2009). Las Hoces del Mijares y los Caminos del Agua. Qualcina. Arqueoloxía, Cultura y Patrimoniu. ISBN 978-84-937190-0-5.
- Ibáñez González, Javier & Casabona Sebastián, José F. (2013). Castillos, murallas y torres. La arquiteutura fortificada de la Comarca de Gúdar-Javalambre.. Qualcina. Arqueología, Cultura y Patrimonio.. ISBN 978-84-937190-5-0.
Referencies
editar- ↑ Afirmao en: Llista de Conceyos y los sos Códigos por Provincies a 1 de xineru de 2019. Data d'espublización: 8 febreru 2019. Editorial: Institutu Nacional d'Estadística.
- ↑ Ministeriu de Facienda y Alministraciones Públiques (Gobiernu d'España). «Treinta aniversario de las primeras elecciones municipales de la democracia». Archiváu dende l'orixinal, el 6 de marzu de 2014. Consultáu'l 6 de marzu de 2014.
- ↑ Alcaldes d'Aragón de les eleiciones de 2011
- ↑ Gobiernu d'Aragón. «Archivu Eleutoral d'Aragón». Consultáu'l 30 de setiembre de 2012.
- ↑ Delda Viva de les Entidaes Locales
- ↑ División de la delda viva de 2014 (datu del Facienda y Alministraciones Públiques, Delda Viva de les Entidaes Locales Archiváu 2019-08-16 en Wayback Machine) ente'l númberu d'habitantes del conceyu d'esi mesmu añu (datu del Institutu Nacional d'Estadística, Nomenclátor: Población del Padrón Continuo por Unidad Poblacional).
- ↑ Institutu Nacional d'Estadística (ed.): «Población, superficie y densidá por conceyos.». Archiváu dende l'orixinal, el 21 de setiembre de 2013.
- ↑ «Cifres de población y Censos demográficos». Archiváu dende l'orixinal, el 2015-05-26.
- ↑ Institutu Nacional d'Estadística (ed.): «Nomenclátor: Población del Padrón Continuo por Unidad Poblacional».
- ↑ Nomenclátor: Población del Padrón Continuo por Unidad Poblacional