Llei de Lenz
Los estudios sobre inducción electromagnética, fechos por Michael Faraday indíquennos que nun conductor que se mueva cortando les llinies de fuercia d'un campu magnéticu fairíase una fuercia electromotríz (FEM) inducida y si se tratase d'un circuitu zarráu fairíase una corriente inducida. Lo mesmo asocedería si'l fluxu magnéticu qu'atraviesa al conductor ye variable. La Llei de Lenz' díznos que les fuercies electromotrices o les corrientes inducíes serán d'un sentíu tal que s'opongan a la variación del fluxu magnéticu que les produxo. Esta llei ye una consecuencia del principiu de conservación de la enerxía.
La polaridá d'una FEM inducida ye tal, que tiende a facer una corriente, cuyu campu magnéticu s'opone siempre a les variaciones del campu esistente producíu pola corriente orixinal.
El fluxu d'un campu magnéticu uniforme al traviés d'un circuitu planu vien dau por:
donde: • Φ = Fluxu magnéticu. La unidá nel SI ye'l weber (Wb). • B = Inducción electromagnética. La unidá nel SI ye'l tesla (T). • S = Superficie del conductor. • α = Ángulu que formen el conductor y la direición del campu. Si'l conductor ta en movimientu'l valor del fluxu será:
Nesti casu la Llei de Faraday apobina que la FEM inducida en cada instante tien por valor:
El signu '-' de la espresión anterior amuesa que la FEM inducida opónse a la variación del fluxu que la produz. Esti signu correspuendi a la llei de Lenz. Esta llei llámase asina n'honor del físicu xermanu-bálticu Heinrich Lenz, quien la formuló nel añu 1834.