Llingua clásica

Llingua clásica ye una espresión usada pa denominar a ciertes llingües muertes que —entá dempués de la so desapaición como llingua vehicular habitual d'una comunidá de falantes— sigue siendo estudiada y emplegada con propósitos culturales particulares y d'indagación llingüística pola so traza matricial.

N'Europa les llingües clásiques por antonomasia son el llatín y el griegu antiguu, ente que'l sánscritu cumplió funciones similares nel subcontinente indiu y rexones axacentes. Tamién el chinu clásicu foi una llingua de cultura en China, Xapón, Corea y Vietnam. N'América reconoz estes carauterístiques nel maya clásicu (Ch’olti’), el náhuatl clásicu y el quechua clásicu.

Frecuentemente, les llingües clásiques son una fonte de raigaños y formantes pa neoloxismos científicos y d'otru tipu. Tanto'l griegu, como'l llatín, el sánscritu y el chinu clásicu cumplieron esta función en distintes rexones del planeta. D'antiguo el sumeriu foi una llingua clásica nel imperiu acadiu y l'imperiu babilónicu. Nel antiguu imperiu exipciu, l'exipciu clásicu siguió siendo aprendíu inda cuando la llingua falada yera l'exipciu demóticu.

Ver tamién

• Arte y cultura clásica
• Didáctica del llatín
• Estudios clásicos
• Filoloxía clásica
• Llingües orientales bíbliques

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Llingua clásica.

• Datos: Q949174

siguió siendo aprendíu inda cuando la llingua falada yera l'exipciu demóticu.