Lucio Luceyo (en llatín, Lucius Lucceius) foi un orador ya historiador romanu, amigu y corresponsal de Cicerón. Home de considerable riqueza y gustu lliterariu, puede comparase con Áticu. Disgustáu ante'l so fracasu a la de convertise en cónsul nel añu 60 e.C., retirar de la vida pública, y dedicóse a escribir una hestoria de les guerres Social y civiles. Casi lo acabó, cuando Cicerón insistentemente pidiólu qu'escribiera una hestoria separada del so consuláu (el de Cicerón). Cicerón creyó qu'un panexíricu per parte de Luceyo, que sintiera considerable interés nos asuntos de quel periodu críticu, tendría gran pesu na so campaña pa llograr la reehabilitación dempués del exiliu partiendo del so consuláu. Cicerón ufiertó apurrir el material, y suxurió que Luceyo nun precisaba sacrificar l'allabancia a la exactitú. Luceyo casi lo prometió, pero nun lu executó. Arriendes d'ello, Cicerón tuvo qu'allabar el so propiu consuláu tantu en griegu como en llatín, pero nada queda de nenguna de tales obres de la so historia. Na guerra civil foi partidariu de Pompeyu; pero, siendo perdonáu por César, tornó a Roma, onde vivió retiráu hasta la so muerte.
Enllaces esternos
editar
