Wikipedia

Luis Suárez Fernández

historiador español

Luis Suárez Fernández (25 de xunu de 1924, Xixón) ye un profesor, historiador y Real Academia de la Historia académicu español, rector de la Universidá de Valladolid, y direutor xeneral d'Universidaes ya Investigación mientres la dictadura franquista.

Luis Suárez Fernández
procurador nes Cortes fraquistes

11 payares 1971 - 20 avientu 1972 - José Ramón del Sol Fernández →
Eleiciones: X legislatura de las Cortes franquistas (es) Traducir
procurador nes Cortes fraquistes

6 payares 1967 - 12 payares 1971
Eleiciones: IX legislatura de las Cortes franquistas (es) Traducir
procurador nes Cortes fraquistes

20 avientu 1965 - 15 payares 1967
← Fidel Jorge López Aparicio
Eleiciones: VIII legislatura de las Cortes franquistas (es) Traducir
rector de la Universidá de Valladolid


caderalgu d'universidá

Vida
Nacimientu Xixón[1], 25 de xunu de 1924[1] (100 años)
Nacionalidá España
Familia
Fíos/es Fernando Suárez Bilbao
Estudios
Estudios Universidá d'Uviéu
Universidá de Valladolid
Universidá de Madrid
Direutor de tesis Joaquín Pérez Villanueva
Direutor de tesis de Luis Vicente Díaz Martín
Miguel Ángel Ladero Quesada
Llingües falaes castellanu[2]
Oficiu profesor universitariu, historiador, profesor, políticu
Llugares de trabayu Madrid
Emplegadores Universidá Autónoma de Madrid
Universidá de Valladolid
Premios
Miembru de Real Academia de la Historia
Prelatura de la Santa Cruz y Opus Dei (es) Traducir
Creencies
Relixón Ilesia Católica
Cambiar los datos en Wikidata

Biografía

editar

Nacíu na ciudá asturiana de Xixón en xunu de 1924,[10] foi caderalgu de les Universidaes de Valladolid (1955-1973) y Autónoma de Madrid (1973-1989), amás de profesor eméritu d'esta postrera. Dirixó la Escuela d'Historia y Arqueoloxía del CSIC en Roma. La so llinia d'investigación xira en redol a la Baxa Edá Media, cuantimás la dómina de los Reis Católicos, magar estudió otres temes como Roma, l'Oriente Antiguu o los xudíos.

Tres la muerte de Francisco Franco convenció a la familia del dictador por que caltuvieren los documentos nun archivu,[11] anguaño propiedá de la Fundación Francisco Franco. Suárez foi unu de los pocos historiadores que pudo investigar primeramente nesi archivu, lo cual dexó-y publicar en 1984 Francisco Franco y el so tiempu, una estensa obra n'ocho volumen.[12][13] Dellos historiadores quexar d'esta exclusividad.[14][15] La so entrada biográfica sobre Franco nel Diccionariu Biográficu Español de la Real Academia de la Historia, publicáu en 2011, amenó discutiniu pol so allugamientu favorable al biografiado.[16][15][17][18] Ye tamién presidente de la Hermandá del Valle de los Cayíos.

Casáu dende 1956 con Josefina María Bilbao, llicenciada n'Historia, son padres de trés fíos.[19]

Carrera académica

editar

Estudió Filosofía y Lletres nes Universidaes d'Uviéu y Valladolid, y doctoróse n'Historia'l 16 de xunu de 1947 pola Universidá de Madrid. En 1955 llogró la cátedra de Prehistoria y Historia Universal de les Edaes Antigua y Media y d'Historia Xeneral de la Cultura en Valladolid,[20] aportando a decanu (1963) y rector (1965[21] - 1972[22]), y como tal fundó la primer cátedra universitaria de Cine. En 1973 pasó a la cátedra d'Historia Medieval de l'acabante inaugurar Universidá Autónoma de Madrid, de la que dirixía (ente 1975 y 1978) la Escuela Española d'Historia y Arqueoloxía en Roma del CSIC (yá yera xefe de seición de la Escuela d'Estudios Medievales del CSIC dende 1956).

Dende 1990 ye caderalgu eméritu d'Historia Medieval de la Universidá Autónoma de Madrid.[23] Investigó n'archivos españoles, italianos, británicos y franceses. Ye autor d'unos 50 llibros, numberosos artículos y collaborador nunes 70 obres coleutives.

Ente 1981 y 1992 dirixó, xunto a José Luis Comellas, Demetrio Ramos y José Andrés Gallego, la Historia xeneral d'España y América, en 19 tomos.[24] [25]

En 1994 ingresó na Real Academia de la Historia con un discursu tituláu Monarquía hispana y revolución trastámara. Foi contestáu por Juan Pérez de Tudela y Bueso.

En 2001 recibió'l Premiu Nacional d'Historia d'España pola so obra Sabela I, reina.

Foi consideráu por Julio Valdeón Baruque unu de los medievalistes más importantes del sieglu XX n'España.[26]

Carrera política

editar

Mientres la dictadura franquista, Luis Suárez foi procurador en Cortes por ser rector d'universidá.[27] En xunu de 1972 foi nomáu direutor xeneral d'Universidaes ya Investigación pol ministru d'Educación José Luis Villar Palasí.[28] Foi calteníu nel cargu pol nuevu ministru Julio Rodríguez Martínez, nomáu en xunu de 1973 por Carrero Blanco. Participó a les órdenes d'ésti na reforma del calendariu universitariu que retardó l'empiezu del cursu de primeru de carrera a xineru de 1974,[29] dexando a 100.000 estudiantes ensin clases mientres tou un trimestre.[30]

Tres l'asesinatu de Carrero Blanco n'avientu de 1973, el nuevu presidente del Gobiernu Carlos Arias Navarro reemplazó a Julio Rodríguez por Cruz Martínez Esteruelas, que darréu revocó la reforma del calendariu universitariu[31] y cesó nel so cargu a Luis Suárez.[32]

Ideoloxía y relixón

editar

Declárase monárquicu y satisfechu pola restauración de la Monarquía n'España.[33] [34] [27] Ye católicu y miembru del Opus Dei.[35][36]

Ta venceyáu a la Fundación Francisco Franco y, siquier hasta 2002, foi l'únicu historiador autorizáu a investigar los sos fondos.[37] Tamién ye presidente de la Hermandá del Valle de los Cayíos. El tamién historiador Santos Juliá llamó a Suárez "historiador d'estrema derecha"[37] y Juan José Laborda asígna-y una ideoloxía franquista.[16]

Suárez declaró'l so desalcuerdu con que les decisiones adoptar por mayoría.[38] Afirma que los españoles tendríen de ser "el defensores del catolicismu" y llamenta que se suprimiera'l serviciu militar obligatoriu n'España.[39] Per otra parte cunta que "la diferencia ente home y muyer, qu'agora non se quier almitir, ye que l'home tien más capacidá racional para tomar de decisiones, pero la muyer tien más capacidá instintiva, tien una superioridá nel sentimientu."[38]

N'Historia considera que l'orixe d'España remonta al añu 418, cola cayida del Imperiu Romanu y la formación del reinu visigodu de Toledo, y niega que'l nacionalismu vascu tenga fundamentu históricu.[38] Foi testigu na causa de beatificación de la reina Isabel "la Católica", sobre la qu'escribió dellos llibros, y afirmó que-y allegraría que se -y beatificara.[40] Tamién afirmó que "España nun llevó a América más que dos cuesas, el caballu y el Padrenuesu".[40]

Obres

editar

Honores y condecoraciones

editar

Ver tamién

editar

Bibliografía

editar

Referencies

editar
  1. ↑ 1,0 1,1 URL de la referencia: http://www.congreso.es/portal/page/portal/Congreso/Congreso/Iniciativas?_piref73_2148295_73_1335437_1335437.next_page=/wc/servidorCGI&CMD=VERLST&BASE=DIPH&FMT=DIPHXD1S.fmt&DOCS=1-1&DOCORDER=FIFO&OPDEF=Y&NUM1=&DES1=&QUERY=%28111600%29.NDIP.. Data de consulta: 20 xineru 2020.
  2. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  3. ↑ URL de la referencia: http://www.ordens.presidencia.pt/?idc=154.
  4. ↑ 4,0 4,1 Identificador del Boletín Oficial del Estado: BOE-A-1967-5763.
  5. ↑ Identificador del Boletín Oficial del Estado: BOE-A-1970-37036.
  6. ↑ Identificador del Boletín Oficial del Estado: BOE-A-1970-44076.
  7. ↑ Identificador del Boletín Oficial del Estado: BOE-A-1974-33363.
  8. ↑ Identificador del Boletín Oficial del Estado: BOE-A-1974-30398.
  9. ↑ URL de la referencia: https://books.google.es/books?id=_Xfo5D7GtcIC&pg=PA363. Data de consulta: 26 xunetu 2017.
  10. ↑ Valdeón Baruque, 2000, p. 30.
  11. ↑ militares-de-la guerra civil Stanley G. Payne. Franco y los militares de la Guerra Civil, en Revista de Llibros
  12. ↑ Suárez Fernández, Luis (1984). Francisco Franco y el so tiempu editorial = Fundación Nacional Francisco Franco. ISBN 978-84-85993-03-1.
  13. ↑ Aróstegui, 1992, p. 89.
  14. ↑ [1][2]. Vease tamién memoria histórica.
  15. ↑ 15,0 15,1 Marcos, J. M.; Corroto, P.; García Xaén, B. historiadores sollértense ante-la-hagiografia-de-francu «Los historiadores sollértense ante l'haxografía de Franco», 30/05/2011
  16. ↑ 16,0 16,1 Laborda, 2014.
  17. ↑ «Historia.pdf Comunicáu de la Real Academia de la Historia. 3 de xunu de 2011». Archiváu dende l'orixinal, el 2011-07-20.
  18. ↑ Thomas, Hugh (29 d'abril de 2012). El Diccionariu Biográficu Español. ABC. http://hemeroteca.abc.es/nav/Navigate.exe/hemeroteca/madrid/abc/2012/04/29/003.html. 
  19. ↑ Ana Zabalza (1999). «Conversación en Madrid con Luis Suárez Fernández». Anuariu d'Historia de la Ilesia. Consultáu'l 1 de xunu de 2013.
  20. ↑ Orde de 8 de febreru de 1955 pola que se noma Catedráticu de la Universidá de Valladolid a don Luis Suárez Fernández.
  21. ↑ «Decreto 2745/1965». Boletín Oficial del Estáu (24 de setiembre de 1965). Consultáu'l 26 de mayu de 2013.
  22. ↑ «Decreto 2332/1972». Boletín Oficial del Estáu (18 de setiembre de 1972). Consultáu'l 26 de mayu de 2013.
  23. ↑ Resolvimientu de 12 de xineru de 1990, de la Universidá Autónoma de Madrid, pola que se noma Profesor eméritu a don Luis Suárez Fernández.
  24. ↑ (2004) José Andrés-Gallego: Historia de la historiografía española, 2ª, Atopo, páx. 180, 327. ISBN 9788474907094.
  25. ↑ Historia xeneral d'España y América. Ediciones Rialp. ISBN 978-84-321-2119-7.
  26. ↑ Valdeón Baruque, 2000, páxs. 29-30.
  27. ↑ 27,0 27,1 Suárez Fernández, Luis (9 d'ochobre de 2006). Una bien particular memoria histórica. ABC. http://hemeroteca.abc.es/nav/Navigate.exe/hemeroteca/madrid/abc/2006/10/09/003.html. 
  28. ↑ Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes nomamientu
  29. ↑ Carrillo Llinares, Alberto (2008). Subversivos y malditos na Universidá de Sevilla (1965-1977). Centru d'Estudios Andaluces. ISBN 8461273524., p.377
  30. ↑ Julio Rodríguez: "Impresiones d'un ministru del almirante Carrero". 16 de marzu de 1974. http://hemeroteca.abc.es/nav/Navigate.exe/hemeroteca/madrid/blanco.y.negro/1974/03/16/059.html. Consultáu'l 26 de mayu de 2013. 
  31. ↑ «Decreto 198/1974». Boletín Oficial del Estáu (26 de xineru de 1974). Consultáu'l 26 de mayu de 2013.
  32. ↑ Toma de posesión del nuevu Direutor Xeneral d'Universidaes. 22 de xineru de 1974. http://hemeroteca.abc.es/nav/Navigate.exe/hemeroteca/sevilla/abc.sevilla/1974/01/22/026.html. Consultáu'l 26 de mayu de 2013. 
  33. ↑ Suárez Fernández, Luis (8 de xunu de 2002). Venticinco años dempués. ABC. http://hemeroteca.abc.es/nav/Navigate.exe/hemeroteca/madrid/abc/2002/06/08/003.html. 
  34. ↑ Suárez Fernández, Luis (1 de payares de 2005). Leonor na Historia d'España. ABC. http://hemeroteca.abc.es/nav/Navigate.exe/hemeroteca/madrid/abc/2005/11/01/003.html. 
  35. ↑ «Un conseyu del Fundador del Opus Dei». Archiváu dende l'orixinal, el 2007-12-13.
  36. ↑ Una ventana abierta sobre lo que ye'l Opus Dei
  37. ↑ 37,0 37,1 Mora, Miguel (20 de setiembre de 2002). Los historiadores esixen al Gobiernu qu'abra los archivos de la Fundación Francisco Franco. El País. https://elpais.com/diario/2002/09/20/cultura/1032472803_850215.html. Consultáu'l 19 d'avientu de 2012. 
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 Nieto, Rafael (10 d'ochobre de 2008). mayor%C3%ADa-tuvo--raz%C3%B3n-ye-imposible-que-les mayor%C3%ADas-tengan-raz%C3%B3n Entrevista a Luis Suárez Fernández. Diariu Yá. http://www.diarioya.es/content/nunca-la mayor%C3%ADa-tuvo--raz%C3%B3n-ye-imposible-que-les mayor%C3%ADas-tengan-raz%C3%B3n. Consultáu'l 19 d'avientu de 2012. «Nunca la mayoría tuvo razón, ye absolutamente imposible que les mayoríes tengan razón.». 
  39. ↑ Nieto, Rafael (11 d'ochobre de 2008). ilesia-que-nun ye-violenta-pero-ye-ninguneante Entrevista a Luis Suárez Fernández 2ª parte. Diariu Yá. http://www.diarioya.es/content/hai-una-persecuci%C3%B3n-bien-intelixente-contra-la ilesia-que-nun ye-violenta-pero-ye-ninguneante. Consultáu'l 19 d'avientu de 2012. 
  40. ↑ 40,0 40,1 Entrevista a Luis Suárez, historiador y testigu nel procesu de beatificación. Zenit. 3 d'abril de 2003. http://www.zenit.org/article-8551?l=spanish. Consultáu'l 19 d'avientu de 2012. 
  41. ↑ Reial Acadèmia de Bones Lletres de Barcelona.
  42. ↑ Gran Enciclopedia Aragonesa. Congresos d'Historia de la Corona d'Aragón

Enllaces esternos

editar



Predecesor:
Fidel Jorge López Aparicio
 
Rector de la Universidá de Valladolid
1965-1972 		Socesor:
José Ramón del Sol Fernández
Predecesor:
Enrique Mariña Novella[1]
 
Direutor xeneral d'Universidaes ya Investigación
1972-1974 		Socesor:
Felipe Lucena Conde[2]
Predecesor:
José Gella Iturriaga
 
Miembru de la Real Academia de la Historia
(Medaya 4)
dende 1993 		Socesor:
-
  1. ↑ «BOE 24 de xunu de 1972» (24 de xunu de 1972). Consultáu'l 21 de mayu de 2013.
  2. ↑ Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes cese
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Luis_Suárez_Fernández&oldid=4285862»