Luz Casanova
Luz Casanova (28 d'agostu de 1873, Avilés – 8 de xineru de 1949, Madrid) foi la fundadora de la Congregación Dames Apostóliques del Sagráu Corazón de Jesús.[1][2][3]
Luz Casanova | |
|---|---|
| Vida | |
| Nacimientu | Avilés, 28 d'agostu de 1873 |
| Nacionalidá |
 España |
| Muerte | Madrid, 8 de xineru de 1949 (75 años) |
| Estudios | |
| Llingües falaes | castellanu |
| Oficiu | benefactora |
| Creencies | |
| Relixón | Ilesia Católica |
 | |
Biografía
editarLuz Casanova, nació (nel edificiu güei desapaecíu sito nel númberu 30 de la cai de La Cámara) nel senu d'una familia de l'aristocracia, el so padre (que morrió cuando Luz cuntaba con tan solu cinco años) yera Gobernador Civil d'Uviéu y fíu de José García-San Miguel y López (primer marqués de Teberga), el so padrín, el so tíu Julián García San Miguel y Zaldúa (políticu y escritor español, ministru de Gracia y Xusticia mientres la rexencia de María Cristina d'Habsburgu); y la so madre yera la Marquesa de Onteiro.[1][4]
Foi bautizada na parroquia de San Nicolás de Bari d'Avilés, el 30 d'agostu de 1873, y confirmada a los cuatro años pol Arzobispu de Manila en Madrid.[1]
Tres la muerte del so padre y del so güelu, al que taba particularmente xunida, la familia treslládase definitivamente a Madrid nel añu 1885. Poco dempués de la so llegada a la capital d'España, Luz queda impresionada polos sufrimientos que carecen los más probes ya indefensos de la sociedá, cuantimás les muyeres que malviven peles cais. Ye por ello polo que yá en 1888 decide dedicar la so vida a ayudar a los más desvalíos. Tres una pelegrinación al Santuariu de Lourdes nel añu 1897, decidió fundar el Patronatu d'Enfermos”.[1][3]
El llabor de Luz nun foi nunca un trabayu individualista, sinón que dende los sos entamos trató d'arreyar na so visión y “misión” a toos aquellos que teníen una sensibilidá especial escontra los más precisaos. Por ello utilizó tolos medios al so algame, incluyíos aquellos que na so dómina taben vedaos a les muyeres, como los de comunicación social, pa implicar a otres persones, pa crear una movilización y una concienciación social que lluchara por una redistribución de la riqueza más equitativa.[1]
Luz Casanova foi una precursora del voluntariáu social, el so llabor víase sofitada por auxiliares y collaboradores”, qu'ayudaben a desenvolver la pluralidá y a estender la obra de lo que sería más tarde la congregación relixosa de les Dames Apostóliques.[1][5]
Gracies a toa esta ayuda y collaboración nel añu 1902 abre la so primer escuela “Obra de la Preservación de la Fe” y “Educación popular” a la que van siguir munches otres nos siguientes años, que constituyíen una rede de pequeños centros educativos que s'allugaben en barrios marxinales p'ayudar a la educación de los neños y mozos más probes.[1][3][4]
Nel añu 1910 fúndase'l Patronatu d'enfermos”, proyeutu que trataba de crear una rede d'asistencia médica y espiritual a les clases obreres más probes. El trabayu ye tal qu'a partir de 1924 Luz y les sos compañeres deciden vivir en comunidá, mientres soliciten la creación de la congregación “Dames Apostóliques del Sagráu Corazón de Jesús”, que foi aprobada pol obispu de Madrid nel añu 1927.[1][3][4]
En 1929 l'arquiteutu Críspulo Moro Cabeza lleva a cabu les obres del Noviciáu de les Dames Apostóliques del Sagráu Corazón de Jesús nel paséu de la Habana 198 de Madrid.[6] Y en l'añu 1930 el grupu inicial realiza'l so oficiu relixosu.[1][4]
A partir d'esti momentu la congregación espándese xeográficamente y abre cases en Granada, Barcelona, Valencia ya inclusive en Roma.[1][2]
La guerra civil supunxo un duru golpe pa la congregación, pero una vegada terminada reiniciaron el so llabor social.[1] Nel añu 1943 el papa Pío XII aprueba temporalmente (hasta la llegada de l'aprobación definitiva nel añu 50) les Constituciones de la congregación.[1]
Luz Casanova morrió antes de l'aprobación definitiva de les Constituciones, el 8 de xineru de 1949, siendo soterrada na ilesia de la casa fundacional de Santa Engracia.[1][2]
Bibliografía
editar- Biografía de Dª Luz Casanova. Fundadora de les Dames Apostóliques del Sagráu Corazón de Jesús . María de Echarri. Editorial: Artegrafia, Madrid, 1951
- Luz R. Casanova: L'amor dixo sí. Iturbide, Y. Ediciones Marianes. 1961. 22 cm. 360 p
Referencies
editar- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 http://www.luzcasanova.es/index.php/quien-somos-apostolicas/luz-casanova/12-luz-casanova-1873-1949 Consultáu'l 20 de xineru de 2016
- ↑ 2,0 2,1 2,2 http://www.itvr.org/LUZ-CASANOVA Archiváu 2016-03-24 en Wayback Machine Consultáu'l 20 de xineru de 2016
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2020-09-22.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 http://blog.elcomercio.es/episodios-avilesinos/2012/11/04/luz-rodriguez-casanova-y-la so-titanica-llabor-humanitariu/ Consultáu'l 20 de xineru de 2016
- ↑ http://www.todosloslibros.info/index.php/ultimos-articulos/24-les-bones-amistaes/763-dona-luz-rodriguez-casanova
- ↑ Arquiteutura de Madrid: Enanches. Madrid: Fundación COAM. 2003.
Enllaces esternos
editar
Datos: Q23090708
