Mónica Bertolino
Mónica Bertolino (12 de xunetu de 1957, Córdoba) ye una arquiteuta arxentina, titular del Estudiu Bertolino-Barrado oficina d'arquiteutura, dedicáu a la producción d'obres de diseñu arquiteutónicu, urbanu, paisaxísticu de diverses escales dende 1981 a la fecha, desenvueltes nes provincies arxentines de Córdoba, Santa Fe, San Juan y Jujuy y n'España. L'estudiu llogró'l Diploma al Méritu – Arquiteutura 2002-2006 n'Artes Visuales nos Premios Konex 2012.[1][2] [3] [4] [5] [6] [7] [8]
Mónica Bertolino | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | Córdoba, 12 de xunetu de 1957 (67 años) |
| Nacionalidá |
 Arxentina |
| Estudios | |
| Estudios | Universidá Nacional de Córdoba |
| Oficiu | arquiteuta |
| Emplegadores |
Universidá Nacional de Córdoba Universidad Católica de Córdoba (es)  |
| Trabayos destacaos |
Jardín botánico de la municipalidad de Córdoba (es) |
 | |
Primeros años
editarMónica Bertolino nació en Córdoba. El so padre que yera arquiteutu. Ingresa na Facultá d'Arquiteutura y Urbanismu de la Universidá Nacional de Córdoba mientres l'últimu añu del Taller Total y mientres la so carrera traviesa los momentos críticos de la dictadura arxentina de 1976: asamblees, corríes na cai y compañeros sumíos. Se gradúa en 1981.[9] Reconoz como referencies a Santiago Kunzle, pola so manera integral de concebir el diseñu, a César Naselli polos sos apurras teóricos pal proyeutu y Miguel Ángel Roca pol so gran trayeutoria y les referencies lliteraries qu'emplegaba nes sos clases.
Trayeutoria
editarMiguel Ángel Roca convidar a trabayar nel so estudiu nel últimu añu de la carrera y ellí Bertolino conoz a Marina Waisman. Participa darréu nos cursos del posgráu en Preservación d'ella, onde participen personalidaes esmolecíes pola arquiteutura llatinoamericana ente quies taben Silvia Arango y Ruth Verde Zein.
Nel estudiu de Miguel Ángel Roca conoz a Carlos Barrado, el so compañeru llaboral y de vida. Dende los entamos desenvolvieron numberosos concursos, actividá que combinen cola crecedera de la familia. En sociedá con Carlos Barrado realizó viviendes unifamiliares y coleutives, locales comerciales, edificios institucionales, propuestes d'intervención urbanes y de diseñu urbanu y paisaxísticu. Participó en numberosos concursos (privaos y públicos, nacionales, provinciales, internacionales). Les obres de Bertolino y Barrado destacar por una gran sensibilidá pol paisaxe y los materiales y pola compresión de les posibilidaes constructives del mediu nel que proyeuten.
Ye relevante'l trabayu recuperación de los espacios públicos na periferia urbana de Córdoba mientres la xestión intendente Rubén Martí ente 1991-1999 que'l so Direutor d'Espacios Verdes yera Carlos Barrado. Los parques y pequeñes places resolver con gran inxeniu reutilizando elementos que taben en desusu nos galpones municipales.
Premios y reconocencies
editar
Bertolino y Barrado fueron reconocíos col Premiu Vitruvio del MNBA y la Mención d'Honor na Bienal Panamericana de Quito pol Xardín botánicu de la municipalidá de Córdoba (2002).
Llograron amás la Mención na CPAU (2008), el Premiu na Bienal Iberoamericana d'Arquiteutura y Urbanismu Panorama d'Obres pola Granxa en Capiya del Monte (BIAU, 2010) y fueron nomaos al Premiu Marcus en Milwaukee (2010). Ganaron el 3° premiu pol proyeutu urbanu Pasarela Les Banielles y Mención d'Honor poles obres Cases Múltiples y Casa en Potreru de Garay nos Premios ARQ Clarín (2011). En 2012 fueron estremaos col Diploma al Méritu – Arquiteutura 2002-2006 n'Artes Visuales nos Premios Konex. La obra del estudiu foi llargamente espublizada en medios nacionales ya internacionales (Summa+, a+o, Casabella, 30-60 cuadiernu llatinoamericanu d'arquiteutura, La Vanguardia, etc.). Bertolino destácase amás como artista plástica y espunxo les sos obres en numberoses ocasiones.[10]
En paralelu desenvuelve una intensa actividá académica. Ye profesora titular de la Universidá Nacional de Córdoba y de la Universidá Católica de Córdoba. Coordinó dende 2009, xunto a Margarita Trlin, la Redsur, proyeutu de cooperación interuniversitaria pa esplorar les potencialidaes qu'ufierten ciertos llugares de la ciudá, a la espera de la so articulación urbano y puesto en significáu.
Referencies
editar- ↑ «Estudio Bertolino - Barrado» (castellanu). Consultáu'l 23 d'ochobre de 2015.
- ↑ «Pabellones de Granxa / Bertolino Barrado Arquiteutos» (castellanu). Consultáu'l 23 d'ochobre de 2015.
- ↑ «Edificiu Central Jardin Botanico / Bertolino Barrado Arquiteutos». Consultáu'l 23 d'ochobre de 2015.
- ↑ Dancia, Marcelo (2009) Escenario Urbanos, 30-60 cuadiernu llatinoamericanu d'arquiteutura. i+p, páx. 46-55. ISBN 978-987-1385-12-6.
- ↑ «10 corrientes mediterránees. Somorguiaos, emerxentes, navegantes». Summa + (100): p. 114. 2009.
- ↑ «Xardín Botánicu. Arxentina». Naturaleza envasada, 30-60 cuadiernu llatinoamericanu d'arquiteutura (3): páxs. 52-59. 2004.
- ↑ «Edificiu Constenar I. Arxentina». Habitar coleutivu, 30-60 cuadiernu llatinoamericanu d'arquiteutura (28): páxs. 60-71. 2011.
- ↑ Adrià, Miquel (2009) 2G Dossier. Nueva arquiteutura del paisaxe llatinoamericano. Barcelona: Gustavo Gili. ISBN 978-8425223099.
- ↑ «Bertolino, Mónica». Universidá Nacional de Córdoba. Consultáu'l 23 d'ochobre de 2015.
- ↑ «Arq. Mónica BERTOLINO». Maestría n'Arquiteutura 2015. Archiváu dende l'orixinal, el 2019-12-18. Consultáu'l 23 d'ochobre de 2015.
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Mónica Bertolino.- Esti artículu o parte d'él deriva de la páxina Moisset, Inés (2015), Mónica Bertolino 1957 del portal Un día / una arquiteuta, que los sos conteníos orixinales tán publicaos so la Llicencia Creative Commons Atribución-CompartirIgual 4.0 Internacional
Datos: Q21130655- Multimedia: Mónica Bertolino
