Wikipedia

Madeleine Pelletier

Madeleine Pelletier (18 de mayu de 1874, II Distritu de París – 29 d'avientu de 1939, Épinay-sur-Orge) foi una siquiatra y activista francesa.

Madeleine Pelletier
Vida
Nacimientu II Distritu de París, 18 de mayu de 1874[1]
Nacionalidá Bandera de Francia Francia [2]
Muerte Épinay-sur-Orge, 29 d'avientu de 1939[1] (65 años)
Sepultura Épinay-sur-Orge
Causa de la muerte accidente vascular cerebral
Estudios
Estudios Universidá de París
Llingües falaes francés[3]
Oficiu política, antropóloga, psiquiatra, autobiógrafa, médica, ensayista, biógrafa, escritora, suffragette, activista polos derechos de les muyeres, editora
Creencies
Partíu políticu Seición Francesa de la Internacional Obrera
Partíu Comunista Francés
Cambiar los datos en Wikidata

Biografía

editar

Primeros años

editar

Pelletier orixinalmente cursó estudios d'antropoloxía, especialmente sobre la rellación ente la neurociencia ya intelixencia xunto a Charles Letourneau y Léonce Manouvrier. Cuando abandonó los estudios d'antropoloxía, atacó'l conceutu del tamañu del craniu como un determinante de la intelixencia.[4] Madeleine decidió decantase pola psiquiatría. En 1906, convertir na primer muyer francesa en presentar l'exame pal estudiu de la psiquiatría. Tamién foi la primer muyer que trabayó como interna nel un hospital psiquiátricu.[5]

Activismu

editar

Amás de la so vida profesional, Pelletier desempeñábase como una activista entamadora. Na so adolescencia, Pelletier lideró grupos anarquistes y feministes. Nel añu 1900, Pelletier taba arreyada nel feminismu y l'activismu de manera intensa.[6] En 1906, convertir en secretaria de la organización La Solidarité des femmes (Solidaridá Femenina), y llogró establecela como una de les organizaciones más radicales de la dómina. En 1908 foi la representante del grupu nes demostraciones del votu de la muyer en Hyde Park. Arriendes de esti sucesu publicó l'escritu La suffragiste ("La sufraxista").[7]

Mientres esti periodu, en 1905, ayudó a fundar el Partíu Socialista Francés, representándolo nos congresos internacionales. Trabayó pa la Cruz Bermeya mientres la Primer Guerra Mundial, atendiendo mancaos de dambos bandos.

Viaxó illegalmente a la Xunión Soviética en 1921, esperiencia que la llevó a escribir Mon voyage aventureux en Russie communiste ("El mio viaxe a la Rusia Comunista"), publicáu primeramente en La Voix de la Femme ("La voz de la muyer") a finales del añu 1921. Xunir al Partíu Comunista Francés dende la so creación, abandonándolo en 1926. Arriendes de la so rotura col comunismu, decidió acoyer l'anarquismu.

Testos

editar

Escribió gran cantidá de material alrodiu de los derechos de la muyer. Dalgunes de les sos publicaciones más famoses inclúin La femme en lutte pour ses droits ("Muyeres engarrando polos sos derechos") (1908), Idéologie d'hier: Dieu, la morale, la patrie ("Ideoloxía del ayeri: Dios, Morales, la Patria") (1910), L'émancipation sexuelle de la femme ("Emancipación sexual de la muyer") (1911), Le Droit à l'avortement ("El derechu al albuertu") (1913) y L'éducation féministe des filles ("Educación femenina nes neñes") (1914).[8]

Delles publicaciones

editar
71 testos de Madeleine Pelletier, testu integral.
  • L’admission des femmes dans la Franc-maçonnerie, 1905.
  • La femme en lutte pour ses droits, Giard & Brière, 1908
  • La question du vote des femmes, 1909.
  • Idéologie d'hier: Dieu, la morale, la patrie, 1910
  • L'émancipation sexuelle de la femme, Giard et Brière, 1911
  • Philosophie sociale, Les opinions, Les partis, Les classes, Giard et Brière, 1912.
  • Le Droit à l'avortement, Éditions du Malthusien, 1913
  • L'éducation féministe des filles, Giard & Brière, 1914
  • Dieu, la morale, la patrie, Giard, 1916.
  • In anima vili ou un crime scientifique, L’Idée llibre, 1920.
  • Mon voyage aventureux en Russie communiste, Giard, 1922.
  • Supérieur, drame des classes sociales en cinq actes, Lorulot, 1923.
  • La morale et la loi, 1926.
  • Capitalisme et communisme, Nice, 1926.
  • L’État éducateur, 1931.
  • La guerre est-elle naturelle ? Le droit au travail pour la femme, La Brochure mensuelle, 1931.
  • Une vie nouvelle, 1932.
  • La femme vierge (autobiografía) París, 1933.
  • La rationalisation sexuelle, París, 1935.

Últimos años

editar

Pelletier practicaba albuertos abiertamente, polo que se-y arrestó en 1939. Depués foi internada nun asilu, onde la so salú mental empezó a deteriorase. Morrió antes de cumplir un añu en dichu establecimientu.[9]

Referencies

editar
  1. ↑ 1,0 1,1 Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  2. ↑ «WeChangEd».
  3. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  4. ↑ Sowerwine, C. (2003). "Woman’s Brain, Man’s Brain: feminism and anthropology in late nineteenth-century France". Women’s History Review, 12:289-307.
  5. ↑ Allen, C. S. (2003). "Sisters of Another Sort: Freemason Women in Modern France, 1725–1940". Historia Moderna, 75: 783-835.
  6. ↑ Gordon, F. (1990). The Integral Feminist, Madeleine Pelletier, 1874 – 1939, Feminismu, socialismu y medicina. Polity Press
  7. ↑ Sowerwine, C. (1991). "Activism and Sexual Identity – the Life and Words of Pelletier, Madeleine (1874–1939)". Mouvement Social, 157: 9-32.
  8. ↑ Felicia Gordon, "Convergence and conflict: anthropology, psychiatry and feminism in the early writings of Madeleine Pelletier (1874—1939)," History of Psychiatry, 19,2 (2008), 141-162.
  9. ↑ (2002) Women in World History: A Biographical Encyclopedia.

Enllaces esternos

editar


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Madeleine_Pelletier&oldid=4286721»