Majá-bhashia

El Majá-bhashia (‘gran comentariu’) —atribuyíu al gramáticu Patanyali (que nun tien de ser confundíu col fundador del yoga, del sieglu VI e. C.)— ye un comentariu sobre regles escoyíes de la gramática sánscrita del tratáu Ashtadhiai (del gramáticu Panini), según el Varttika (del matemáticu Katiaiana), que yera una ellaboración de la gramática de Panini. Ta fecháu nel sieglu II e. C. aproximao.

Treslliteración

• Mahābhāṣyá, nel AITS (alfabetu internacional de treslliteración sánscrita).

Conteníu

Patanyali ye unu de los trés gramáticos sánscritos más famosos de l'antigua India; los otros dos fueron Panini y Katiaiana, que precedieron a Patañjali (datáu escontra'l 150 e. C.). El trabayu de Katiaiana (casi 1500 vārtikas de Pāṇini) ta disponible namái al traviés de les referencies na obra de Patanyali. Con Patanyali, la ciencia llingüística de la India algamó la so forma definitiva.

El sistema establecíu ye bien detalláu tocantes a shiksha (fonoloxía, incluyendo acentuación) y viakarana (gramática y morfoloxía llingüística). La sintaxis ye apenes tocada, porque nun se consideraba importante nesti idioma altamente flexivo, pero sí s'alderica nirukta (etimoloxía), y estes etimoloxíes conducen naturalmente a esplicaciones semántiques. La xente interpreta que la so obra ye una defensa de Panini, que los sos sutras son ellaboraos de manera significativa. Patañjali tamién esamina a Katiaiana más severamente.

Katiaiana introdució'l discursu semánticu na gramática, a la cual Patañjali desenvolvió más llargamente, a tal puntu que'l Majá-bhashia puede considerase un amiestu de la gramática puramente dicha, con una filosofía de la gramática. El Kāśika-vritti de Yaia Aditia y Vamana (mentaos por Itsing) incluyíen los puntos de vista d'otros gramáticos, inclusive de los que nun s'afaíen a les opiniones de Patañjali. Escribiéronse munchos comentarios sobre'l Majá-bhashia, de los cualos el más celebráu ye'l comentariu Kaiiata pradipa (escontra'l sieglu XI d. C.).

Dempués de Kaiiata, empezó a tornar l'interés pol estudiu de la gramática sánscrita d'alcuerdu a la secuencia tradicional de los sutras paninianos, y empezó a ganar terrén un nuevu sistema simplificáu, qu'empecipió l'eruditu budista Dharmakirti traviés del so Rupa-avatara, un comentariu sobre Panini qu'escluyía los sūtres védicos de Panini.

James R. Ballantyne (1813-1864) publicó la primer parte del Majábhashia de Patanyali en 1856, abriendo per primer vegada la tradición gramatical india a una amplia audiencia con intereses académicos europeos.

Referencies

• Datos: Q383457