Margot Becke-Goehring

Margot Becke-Goehring (Allenstein, 10 de xunu de 1914 – Allenstein, 14 de payares de 2009) foi profesora de química inorgánica de la Universidá de Heidelberg. Un exemplu pocu habitual d'una docente de química na Alemaña de la segunda metá del sieglu XX. Amás, el 22 de febreru de 1966 convertir na primer muyer en ser rectora d'una universidá de l'Alemaña Occidental. Investigó sobre la química de los elementos representativos de la tabla periódicu, especializándose nos compuestos fósforu-nitróxenu y sulfuru-nitróxenu. El so trabayu sobre'l tetranitruro de tetraazufre (S₄N₄) dio llugar a la investigación sobre'l heterociclo inorgánicu. Amás, afayó'l heptasulfuro imida (S₇NH).

Margot Becke-Goehring
Vida
Nacimientu	Olsztyn, 10 de xunu de 1914
Nacionalidá	Alemaña
Muerte	Heidelberg, 14 de payares de 2009 (95 años)
Estudios
Estudios	Universidá de Halle-Wittenberg
Llingües falaes	alemán
Oficiu	química, profesora universitaria
Llugares de trabayu	Heidelberg y Frankfurt del Main
Emplegadores	Universidá de Heidelberg
Premios	ver doctor honoris causa pola Universidá de Stuttgart Alfred Stock Memorial Prize  (1961) Medalla Gmelin-Beilstein  (1980)
Miembru de	Academia Alemana de les Ciencies Naturales Leopoldina Academia de Ciencies y Humanidaes de Heidelberg Academia de Ciencias de Gotinga (es)

Biografía

Los sos padres fuerone Martha y Albert Goehring. Esti postreru foi un oficial de carrera que trabayara na planta de suministru tres les Primer Guerra Mundial na ciudá de Gera.

Margot graduar na escuela secundaria na ciudá d'Erfurt, en 1933, y empezó a estudiar química en Halle y Múnich en contra de los deseos del so padre, quien consideraba qu'estudiar química yera físicamente duru pa una muyer. En 1938 recibió'l so doctoráu so la direición del químicu alemán Hellmuth Stamm, y permaneció na universidá. Por cuenta de la escasez de población masculina mientres la Segunda Guerra Mundial, y gracies a les suxerencies del químicu Karl Ziegler, premiáu con un Nobel en 1963, en llogrando'l so doctoráu en 1944 pudo desenvolver rápido los resultaos de la so investigación y llegar al grau post-doctoral de habilitación de l'academia alemana.

Tres el fin de la Segunda Guerra Mundial, Becke-Goehring foi retenida de volao poles fuercies d'ocupación estauxunidenses. Ella taba utilizando óxidu de deuteriu pal so programa d'investigación y, anque nun tenía nada que ver cola física nuclear, l'armada d'Estaos Xuníos creyó equivocadamente que Margot taba arreyada nun posible programa nuclear alemán. En 1946, convertir en profesora de la Universidá de Heidelberg y en 1947 en profesora acomuñada de química inorgánica. Conoció al so futuru home en 1955, el químicu industrial Friedrich Becke.

En 1959 convertir en profesora titular y en 1961 foi decana de la Facultá de Ciencies Naturales. Nel mesmu añu recibió'l Premiu Alfred Stock Memorial. Anque foi una dómina complicada, colos disturbios estudiantiles que s'asocedieron en 1968. Yá que ella taba en contra d'una politización de la universidá y quería introducir el "numerus Clausus" por cuenta de la gran demanda nes universidaes alemanes, nun representaba la opinión de la mayoría de los estudiantes. Estos rociaron les parés con pintaes como "Llevái a la Becke al volver la esquina". Nun cumplió coles demandes de la mayoría estudiantil ya inclusive dixo qu'estes demandes rompieren la rellación d'ente profesores y estudiantes.

Cuando-y preguntaron si consideraba la so eleición como direutora d'escuela secundaria como síntoma del progresu de la igualdá, ella negar: "Cuando fuí escoyida equí, nin yo nin los mios colegues sentimos tal sensación".

Dos años dempués de la so eleición, arrenunció voluntariamente al cargu de rectora, pa convertise al añu siguiente en direutora del Institutu Gmelin de Química Inorgánica de la Sociedá Max Planck de Frankfurt, en 1969. Alrodiu de esta nueva aventura ella declaraba: "Miré al institutu y yera peor de lo qu'abarruntara, pero tamién vi qu'había un montón de xente con talentu que teníen motivación y esperanza".

Retirar en 1979, pero hasta la so muerte en 2009 siguió publicando trabayos alrodiu de la historia de la ciencia.

Trayeutoria

• 1933: Graduóse na escuela secundaria de Erfurt y empieza los sos estudios de química.
• 1944: Llogró'l doctoráu y desenvolvió los sos estudios postdoctorales hasta llegar al grau de "habilitación" de l'academia alemana.
• 1946: Convertir en profesora na Universidá de Heidelberg.
• 1947: Profesora acomuñada de qúimca orgánica.
• 1959: Profesora titular na facultá de Ciencies Naturales, coles mesmes que recibe'l premiu "Alfred Stock Memorial"
• 1966: Facer col rectoráu de la Universidá Ruprecht-Karls de Heidelberg.
• 1969: Direutora del institutu Gmelin de Química Inorgánica de la Sociedá Max Planck de Frankfurt.

Obres

Ente les sos publicaciones más destacaes nel so campu de trabayu atopen les siguientes:

• The kinetics of dithionic ("La cinética del ditionico") (Dcctorado, 1938)
• The sulfoxylic ("El sulfoxilico") (Habilitación, 1944)
• Short manual for qualitative analysis ("Curtiu manual d'analís cualitativu") (1961)
• Placement of qualitative analysis ("Llugar del analís cualitativu" (1967)
• Coordination Chemistry ("Coordinación química) (1970)
• Margot Becke-Goehring , Dorothee Mussgnug : Memories - Gone with the Wind almost ("Alcordances - Casi llevaes pol vientu). University of Heidelberg 1933-1968. Verlag Dieter Winkler, Bochum 2005

Premios y reconocencies

• Recibió'l premiu "Premiu Alfred Stock Memorial" en 1961.
• Foi la primer muyer rectora d'una universidá n'Alemaña Occidental, al asumir esi cargu en 1966 na Universidá Ruprecht-Karls de Heidelberg.
• Foi escoyida en 1969 como miembra de l'Academia Alemana de Ciencies Leopoldina (fundada'l 1 de xineru de 1652 mientres el Santu Imperiu Romanu).
• Dende 1977 foi miembra regular de l'Academia de Ciencies de Heidelberg.

Referencies

• Datos: Q1493691