Miguel Echenique

Miguel Echenique (1863) foi un empresariu agrícola y políticu peruanu. Segundu Vicepresidente de la República del gobiernu de Guillermo Billinghurst (1912-1914).

Miguel Echenique
senador de Perú (es)
Vida
Nacimientu	1863 (160/161 años)
Nacionalidá	Perú
Oficiu	políticu, empresariu
Creencies
Partíu políticu	Partido Civil (es)

Biografía

Fíu de José Bonifacio Echenique y Estefanía Fonseca. Cursó'l so educación secundaria nel Colexu Nacional Nuesa Señora de Guadalupe (1874-1880). Deque termináu los sos estudios escolares y en plena Guerra del Pacíficu, apuntóse como soldáu na reserva, mientres la defensa de Lima amenazada pola meyora chilenu. Tres la derrota de Miraflores, quedó desmovilizado.

Rematada la guerra, consagrar a l'actividá agrícola, como alministrador de diverses faciendes nel valle del Rímac y como propietariu d'otres na mesma zona, que lu rindieron grandes beneficios económicos. Empobinóse tamién a l'actividá industrial, como xerente de la Compañía Azucrera Chacra Grande, empecipiando ellí la fabricación de cementu. Espandió tamién los sos intereses a actividaes de tipu financieru. Per dellos años encabezó la llista de los grandes contribuyentes del país. En 1913 presidió l'Asamblea Nacional de Contribuyentes, que daquella empobinaba la política económica del Estáu.

Afiliar al Partíu Civil, el partíu de la oligarquía, formando parte de la so xunta directiva. Ente 1907 y 1912 foi senador suplente por Lima.

En 1912 el Congresu escoyó como Presidente de la República a Guillermo Billinghurst, encargándose tamién de la eleición de los vicepresidentes. Fueron escoyíos pa estes funciones: Roberto Leguía y Miguel Echenique, como primero y segundu vicepresidente, respeutivamente. Sicasí, dambos nun llegaron a xurar los sos cargos.

Producíu'l golpe d'estáu del 4 de febreru de 1914, Echenique arrenunció a la vicepresidencia'l día 6 y declaróse el día 27 partidariu de resolver el problema políticu per mediu d'eleiciones, por que la ciudadanía escoyera a los sos gobernantes.

En 1915 foi escoyíu senador per Lima. Nel senu del so cámara confióse-y la tesorería (1916 y 1918).

Tres el golpe d'estáu del 4 de xunetu de 1919, foi prindáu, al ser sindicáu como conspirador pol réxime d'Augusto B. Leguía. En siendo lliberáu, retirar de la política y consagróse a los sos negocios privaos.

Referencies

Bibliografía

• Basadre Grohmann, Jorge: Historia de la República de Perú (1822 - 1933), Tomu 13. Editada pola Empresa Editora El Comercio S. A. Lima, 2005. ISBN 9972-205-75-4 (V.13)
• Tauro del Pino, Alberto: Enciclopedia Ilustrada de Perú. Tercer Edición. Tomu 6, D’AC/FER. Lima, PEISA, 2001. ISBN 9972-40-155-3

Enllaces esternos

• Datos: Q17364288