Monte Carmelo
El Monte Carmelo (hebréu: הר הכרמל [Har hai'Karmel]; árabe: جبل الكارمل [Yabal al-Karmil]) ye una cordal n'Israel sobre'l mar Mediterraneu, ye reconocíu por haber se apaecíu ahi la Virxe del Carmen. El monte Carmelo tien forma triangular, mide unos 26 km de llargu y alredor de 7 km d'anchu y el so altor máximu d'unos 550 m. La ciudá de Haifa ta parcialmente asitiada sobre'l Monte Carmelo, como tamién otres pequeñes ciudaes como Nesher, Tirat Karmel. Los sos coordenaes son: 32º 50' de llatitú Norte y 35º de llargor este. El so nome vien dicir «xardín» (Karmel n'árabe) o «viñeos de Dios» (Karem El en idioma hebréu). Na antigüedá taba cubierta por viñeos y foi siempres famosa pola so fertilidá.
Monte Carmelo | |
---|---|
cordal | |
Situación | |
País | Israel |
Distritu | distritu de Haifa |
Coordenaes | 32°40′21″N 35°01′24″E / 32.6725°N 35.02333°E |
Datos | |
Altitú | 545 m[1] |
Materiales | caliar |
Anchor | 20,000 m. |
Llargor | 50,000 m. |
Un filósofu siriu de los sieglos III-IV d.C. llamáu Jámblico, escribió que'l monte Carmelo yera «el más santu de tolos montes». Les cueves allugaes nel monte Carmelo fueron declaraes Patrimoniu de la Humanidá pola Unesco en 2012.[2]
Inspiraos nel profeta Elías, mientres el sieglu XII, un grupu d'homes (probablemente ermitaños o cruzaos) fundó nel Monte Carmelo la Orde de los Carmelites. Estos llevaríen al mundu en sieglos socesivos la güei extendidísima devoción por La nuesa Señora del Monte Carmelo, referida comúnmente como Virxe del Carmen.
Historia
editarPatrimoniu de la Humanidá — UNESCO | |
---|---|
Llugar | Israel |
Criterios | Cultural: iii, v |
Referencia | 1393 |
Inscripción | 2012 (XXXVI Sesión) |
Área | Europa y América del Norte |
Coordenaes | Non |
Mentar nel Antiguu Testamentu de la Biblia. D'alcuerdu al rellatu del capítulu 18 del Primer Llibru de los Reis, ye equí onde'l profeta Elías demuestra que Yahvéh ye'l verdaderu Dios. L'Altar fuera totalmente destruyíu, polo que Elías axuntó 12 piedres (una per cada Tribu d'Israel) coles cualos reparar. Yera un altar que fuera edificáu dende los tiempos de los xueces y llamáu "Altar de Karmel." D'alcuerdu a los historiadores, Vespasiano consultó nél (Notes de la Traducción Kadosh Israelita Mesiánica, por Diego de Ascunce [2003]) La orde relixosa católica de los Carmelites foi fundada nel Monte Carmelo nel sieglu XII por un grupu, nun se sabe si pelegrinos, ermitaños o cruciaos. La orde creció hasta convertise nuna de les mayores órdenes relixoses católiques. La tradición carmelita suxer qu'una comunidá d'ermitaños xudíos vivieron nel Monte Carmelo nos tiempos del profeta Elías anque nun hai evidencia documental de que dicha comunidá esistiera.
Mientres la Gran Guerra, el Monte Carmelo tomó un importante papel estratéxicu. La batalla de Megiddo, que tuvo llugar nes sos cercaníes, foi'l puntu d'inflexón qu'inclinó'l fiel escontra'l llau británicu.
A un pasu ente'l cume del Monte Carmelo que da entrada al Valle de Jezreel, onde va tener llugar la Batalla d'Armagedón según delles interpretaciones cristianes.
Na falda del Monte Carmelo nel corazón de Haifa atópase'l Santuariu del Báb, llugar onde se soterraron los restos mortales del profeta'l Báb en 1909 y que la so estructura esterna foi completada nos años 50. Esti mausoléu atópase arrodiáu per dieciocho terraces axardinaes, xunto al Centru Mundial Bahá'í, y formen el centru alministrativo y espiritual de la Comunidá Mundial bahá'í. La llocalización de dambos foi designada por Bahá'u'lláh, fundador de la Fe Bahá'í, na Tabla del Carmelo. El Santuariu del Báb constitúi unu de los principales curiosos turísticos de Haifa. El monte ye sagrada y un llugar de pelegrinación pa los bahá'ís de tol mundu. Amás, dende 2008 representen un Patrimoniu de la Humanidá.[3]
Los actuales grupos d'esenios señalaben que'l Monte Carmelo yera la fortaleza espiritual del templu B'nai-Amen, de los movimientos esenios del norte - los "Nazarenos" - descritos por Epifanio de Salamis, Padre de la Ilesia, na so Panarion (1:18) y de volao señaláu pol historiador Flavio Josefo nel so Guerra de los Xudíos. Escavaciones nel Monte Carmelo en 1958 afayaron lo que paez ser l'altar de Elías, la cueva onde él vivió y la fonte de Elias y los restos d'un antiguu monesteriu.
Tabun
editarDe 1930 a 1932, nel Monte Carmelo, Dorothy Garrod afayó restos neanderthales y modernos nes cueves del Carmelo el-Wad, el-Tabun y ye-Skhul.[4]
Fotógrafos y diarios documentaron en 1932 el descubrimientu nel Monte Carmelo, d'una cadarma femenina de neanderthal, Tabun 1, unu de los más importantes fósiles humanos descubiertos, hasta agora. La escavación de Tabun produció un récor estratigráficu na rexón tomando 600.000 años o más d'actividá humana."[5][6]
Otros usos del nome
editarEl Monte Carmelo ye llargamente conocíu como un monte sacru, nel so orixe, pa les relixones xudía, cristiana y baha'i, los antiguos esenios y un llugar qu'influyó nel nome d'otros llugares, movimientos relixosos y na lliteratura en tol mundu. Dellos otros montes y llugares de tol mundu fueron llamaes Carmelo, por cuenta de esti monte bíblicu.
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ URL de la referencia: http://www.peakbagger.com/peak.aspx?pid=10454.
- ↑ Unesco (2 de xunetu de 2012). «Twenty-six new sites inscribed on UNESCO World Heritage List this year» (inglés). Unesco.org. Consultáu'l 3 de xunetu de 2012.
- ↑ UNESCO World Heritage Centre (8 de xunetu de 2008). «Three new sites inscribed on UNESCO’s World Heritage List». Archiváu dende l'orixinal, el 10 de xunetu de 2008. Consultáu'l 22 de payares de 2012.
- ↑ «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2007-09-27.
- ↑ [1]
- ↑ [2]
Enllaces esternos
editar- Mount Carmel - BiblePlaces.com Archiváu 2012-07-05 en Wayback Machine, pintures y testos allumaos del llugar bíblicu del Monte Carmelo *
Ancient Essene Life, ruines arqueolóxiques nel Wadi 'ain ye-Siah del Monte Carmelo.
- From Mount Carmel to Mount EcclesiaArchiváu 2007-02-06 en Wayback Machine
- Sacred Scrolls of the Essene Church, *
Mount Carmel Area Reviews, semeyes
- Mount Carmel High School
- CALDERÓN: Descripción del Carmelo, y allabancies de Santa Teresa.
- Testu en Wikisource.