Nora Ney

cantante brasilana

Nora Ney, nome artísticu de Iracema de Sousa Ferreira, (23 de marzu de 1922Rio de Janeiro – 28 d'ochobre de 2003Rio de Janeiro) foi una cantante brasilana.[2] Foi tamién la más notable intérprete del samba-cantar, y una pionera del rock brasilanu.[3]

Nora Ney
Vida
Nacimientu Rio de Janeiro23 de marzu de 1922
Nacionalidá Bandera de Brasil Brasil
Muerte Rio de Janeiro[1]28 d'ochobre de 2003 (81 años)
Causa de la muerte enfermedá pulmonar embozante crónica
Estudios
Llingües falaes portugués
portugués brasilanu
Oficiu cantante, compositoraartista d'estudiu
Seudónimos Nora Ney
Xéneru artísticu samba-canción (es) Traducir
Mena de voz contraltu
Instrumentu musical voz
Discográfica Continental
Cambiar los datos en Wikidata

Biografía editar

Aprendió a tocar guitarra clásica sola, y p'animala, el so padre regaló-y el preséu. Y familiarizóse col mundu de la música, frecuentando asiduamente programes de radio, y d'auditoriu.

Dueña d'una voz grave, empezó la so carrera, en 1950; y para 1953 yá yera una de les grandes dives de la radio, interpretando Dorival Caymmi, Noel Rosa, Ary Barroso, ente otres. En 1952 grabó pa la Continental el so primera LP, Menino Grande.

Al llau de Maysa Matarazzo, Ângela Maria, y de Dolores Duran, consagróse como una de les mayores intérpretes del samba-cantar (xéneru surdíu na década de 1930). El samba-cantar comparar col boleru,[4] pola esaltación del amor romántico y pol sufrimuento d'un amor ensin realizar.

Vida privada editar

Tuvo casada dos veces, el primeru nun duró enforma, y tuvo dos fíos nesi matrimoniu: Hélio, y Vera Lúcia (Miss Mundo Brasil en 1963).[2] En 1992, dempués de 39 años de convivencia, casóse, en segundes nupcias, col cantor Jorge Goulart. Por cuenta de l'actuación política de Goulart, nel Partíu Comunista, tuvieron que exiliase dempués del Golpe de 1964, esto ye, vivieron n'otros países, cola fía. En 1979 pasó por graves problemes de salú por cuenta de un cáncer de vexiga, del que se recuperó. Y meses más tarde, al actuar nun conciertu nel Fluminense (Rio Clube) sufrió un derrame cerebral, que-y dexó remortines, torgando volviera a los escenarios. Siguió viviendo en Rio de Janeiro con Goulart. Y morrió por cuenta de una insuficiencia orgánica múltiple.[5]

Discografía editar

Álbumes d'estudiu editar

Compilaciones editar

  • As Eternes Cantores do Rádio (1991)
  • Nora Ney (1993)
  • Mestres da MPB - Nora Ney (1994)
  • Mancomún Especial - Nora Ney (1994)
  • A Música Brasileira Deste Século por seus Autores ya Intérpretes (2000)
  • Amor, Meu Grande Amor - Nora Ney y Jorge Goulart (2000)

Bibliografía editar

Ver tamién editar

Notes editar

Referencies editar

  1. Afirmao en: Dicionário Cravo Albin da Música Popular Brasileira. Cravo Albin artist ID: artista/nora-ney. Llingua de la obra o nome: portugués.
  2. 2,0 2,1 Mansfield, Marcelo (28 d'ochobre de 2003). «Saiba quem foi a cantora carioca Nora Ney» (portugués). Folha de S. Paulo. Consultáu'l 14 d'agostu de 2013. «Y Nora Ney é Nora Ney, ores. Asonsañada, mas nunca igualada.»
  3. «Morre non Rio, aos 82 anos, a cantora Nora Ney» (portugués). Folha de S. Paulo (28 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 14 d'agostu de 2013.
  4. Nora Ney, 80 anos
  5. «Nora Ney» (portugués). Memorial da Fama (2011). Consultáu'l 14 d'agostu de 2013. «col cantante Jorge Goulart, una unión llargo y definitivo, que, dixo, yera la so "gran amigu nos tiempos difícil y fiel compañeru de los díes de gloria."»
  • Sérgio Cabral. Elisete Cardoso - Uma vida. Lumiar, Rio de Janeiro, 1994
  • Ricardo Cravo Albim. MPB - A História de um século. Rio de Janeiro, Funarte, 1998
  • Ricardo Cravo Albim. O livro de ouro da MPB - A História de nossa música popular de sua origem arreyé hoje. Rio de Janeiro, Ediouro, 2003
  • Scott Yanow. "The Jazz Singers". Backbeat Books, pp. 125 y 126
  • Richard Cook, Brian Morton. "The Penguin Guide To Jazz Recordings". 8ª ed. Penguin Books, pp. 761
  • Ludenbergue Góes. "Mulher Brasileira em Primeiro Llugar". Ediouro
  • Ricardo Cravo Albin. "Dicionário Houaiss Ilustráu de Música Popular Brasileira". Paracatu Editora, pp. 386 y 387
  • Ruy Capo. "Rio Bossa Nova". Ed. Casa da Palavra, pp. 65, 73, 89
  • Ruy Castro. Chega de Saudade - Storia e storie della bossa nova. ERd. Angelica, 2005, ISBN 88-7896-001-2
  • Zé Pedro. "Meus Discos y Nada Mais". Ed. Jaboticaba, pp. 254 y 255

Enllaces esternos editar

  • Diccionariu Houaiss ilustráu [de la] música popular brasilana. Instituto Antonio Houaiss, Institutu Cultural Cravo Albin; Ricardo Cravo Albin. Rio de Janeiro: Paracatu, 2006