Wikipedia

Organización del Tratáu del Sureste Asiáticu

La Organización del Tratáu del Sureste Asiáticu, o SEATO poles sos sigles n'inglés, foi una organización rexonal de defensa, vixente dende 1955 hasta 1977, constituyida por Australia, Francia, Nueva Zelanda, Paquistán, Filipines, Tailandia, Gran Bretaña y los Estaos Xuníos. Foi fundada como parte del Tratáu de Defensa Coleutiva del Sureste Asiáticu, col fin de protexer a la rexón del comunismu de la XRSS y China.

Organización del Tratáu del Sureste Asiáticu
organismu internacional y alianza militar
Llocalización
Sede Bangkok
Direición Tailandia
Historia
Fundación8 setiembre 1954
Disolución 30 xunu 1977
Participación empresarial
Formáu por Australia
Nueva Zelanda
Paquistán
Paquistán Oriental
Filipines
Tailandia
Francia
Reinu Xuníu
Estaos Xuníos
Cambiar los datos en Wikidata

Vietnam, Camboya y Laos, nun fueron consideraos p'almisión y otros países de la zona, prefirieron ser parte del movimientu ensin alliniar. La SEATO nun tenía poder militar permanente, pero los sos miembros participaron n'exercicios militares combinaos. Paquistán retirar en 1968 y Francia suspendió'l sofitu financieru en 1975. La organización foi eslleida oficialmente en 1977. El Cuartel Xeneral de SEATO nun tenía un mandu unificáu, nin una fuercia entamada como nel casu de la OTAN. Apenes cuntaba con un sistema de collaboración militar, con maniobres y planes de defensa conxuntos. Fundamentalmente'l so poder dependía de los Estaos Xuníos.

Historia editar

Antecedentes y evolución editar

N'acabando la Segunda Guerra Mundial, el sureste asiáticu atopábase somorguiáu nuna serie d'acontecimientos y movimientos nacionalistes, impulsaos polos comunistes. Mientres nueve años, les potencies occidentales repararen con esmolición l'afitamientu del réxime comunista en China, siguíu pola guerra de Corea y el trunfu de Vietnam n'Indochina. La situación del sureste asiáticu convirtiérase nuna auténtica esmolición. Por esa razón, en 1954 les potencies occidentales y los gobiernos de dellos países de la rexón decidieron roblar un pactu. D'esta forma, el 8 de setiembre d'esi mesmu añu, la concurrencia d'Australia, Francia, Gran Bretaña, Nueva Zelanda, Paquistán, Filipines, Tailandia y Estaos Xuníos roblaron el Pactu de Manila, que darréu pasó a ser "Southeast Asia Collective Defense Treaty" (Tratáu de Defensa Coleutiva del Sureste Asiáticu) o SEATO. El SEATO foi reforzáu cola Carta del Pacíficu por aciu la cual reafitábase'l derechu de los países de la rexón a vivir en paz y en plena collaboración p'algamar los oxetivos sociales, culturales y económicos a los que tienen derechu tolos pueblos llibres.

El pactu foi robláu en Tailandia, y la so sede establecer en Bangkok. L'área del tratáu incluyía'l territoriu de los países asiáticos miembros y l'océanu Pacíficu al sur d'una llinia asitiada a 21" 30' de llatitú norte. La definición yera bien imprecisa, pero incluyía Camboya, Laos y Vietnam del Sur en calidá d'observadores, quedando so la proteición del pactu por aciu un protocolu adicional, a pesar de que nun roblaren el tratáu.

Unu de los oxetivos principales del SEATO yera sofitar la presencia d'Estaos Xuníos en Vietnam, anque Francia y Paquistán decidieron caltenese al marxe y nun sofitar la decisión de Washington. Debíu los sos estatutos, SEATO nun podía intervenir nin en Vietnam nin en Laos pola falta d'unanimidá, anque sí controlar les sos propies poblaciones.

Pero'l problema fundamental de la SEATO yera que namái cuntaba con tres miembros asiáticos (Paquistán, Filipines y Tailandia), ente que dos de los grandes estaos de la rexón, India y Indochina, permanecieron al marxe. Ello debió a la política nacionalista y neutralista de los sos gobiernos, que nun coincidíen colos intereses del bloque occidental. Ante tal evidencia, nun dexaba de ser ciertu que la SEATO yera namái preséu de potencies neocolonialistes que les sos úniques pretensiones yeren les de perpetuar la so influencia económica y política na rexón.

Francia xunir a SEATO por razones de prestíu, yá que acababa de fracasar n'Indochina y pola so comprometida situación n'África nun tenía intenciones de caltener una presencia militar nesa rexón.

Australia y Nueva Zelanda teníen razones propies, pos el Sureste Asiáticu yera la so primer llinia de defensa. Filipines tenía definida la so llinia política plegada a les naciones occidentales y roblara el so propiu tratáu de defensa mutua con Estaos Xuníos. Paquistán taba más comenenciudu en saca-y partíu al SEATO nel so conflictu con India, que n'apurrir dalgún tipu d'ayuda militar nel Sureste Asiáticu. Namái Tailandia tenía un interés bien particular en SEATO, pos les sos fronteres yeren les que representaben el mayor peligru nel Sureste Asiáticu y obviamente el so poder militar yera llindáu.

Estaos Xuníos, tres la guerra en Corea, taba decidíu a construyir un sólidu bloque de países opuestos a la China comunista. El Secretariu d'Estáu d'Estaos Xuníos John Foster Dulles, d'absolutu convencimientu anticomunista, taba firmemente convencíu de qu'esistía un plan pa estender el comunismu a tol Sureste Asiáticu, y que los Alcuerdos de Xinebra de xunetu de 1954, que sellaron la retirada francesa de les sos ex colonies d'Indochina, constituyíen una capitulación ante l'agresión. De toes formes, los acontecimientos futuros demostraríen que'l compromisu d'EEXX colos sos aliaos de la rexón nun yera del tou incondicional ya ilimitáu, sinón que dependía de los sos propios vaivenes políticos y de lo que diría asocediendo nos países asiáticos.

Disolución editar

Al producise la esguilada de la guerra en Vietnam y trate envolubráu'l país vecín, Laos, la SEATO nun respondió como debiera a la situación, autorizando l'usu de les bases tailandeses pa la Fuercia Aérea d'Estaos Xuníos, y la presencia de delles tropes britániques, australianes y neozelandeses. A lo llargo de los años sesenta, Estaos Xuníos foise embarcando progresivamente na intervención militar unillateral, ente que la SEATO amosó inoperancia ya incapacidá a midida que surdíen los conflictos na rexón y por ello la so importancia llueu empezó a amenorgase.

Les diferencies ente los sos miembros y la falta de cohesión fixéronse evidentes. Los miembros asiáticos entornaron la so atención a l'amenaza d'otres potencies. Paquistán nun llogró'l sofitu de SEATO nel so conflictu con India y por ello retiró'l 7 de payares de 1973. Antes la derrota na so primer guerra con India dio como resultáu'l tresformamientu de Paquistán oriental en Bangladex. Camboya, Laos y Vietnam teníen conflictos ente sigo. Francia pela so parte, boicotió la solicitú d'EEXX por que los miembros de SEATO sofitaren al gobiernu de Vietnam del Sur, refugando amás la so participación militar na guerra. Francia suspendió'l sofitu financieru en 1975.

Gran Bretaña respondió sele al llamáu a arreyara militarmente na guerra. Tou eso foi causa de que'l congresu d'EEXX decidiera revisar el Pactu de Manila y amenaciara con denuncialo. En 1967, ante los sucesos de Suez, Gran Bretaña taba dispuesta a retirase de SEATO. Finalmente'l gobiernu de Richard Nixon realizó un inesperáu aproximamientu col gobiernu de Beixín lo que causó gran malestar ente los demás miembros de SEATO. Anque dende 1973 víase llegar, en febreru de 1974 desmantelóse la organización militar de SEATO y en xunu de 1977 la organización dexó d'esistir. Sicasí, el tratáu caltener en vixencia, porque yera l'únicu alcuerdu formal de seguridá ente Tailandia y Estaos Xuníos.

Referencies editar


 
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Organización_del_Tratáu_del_Sureste_Asiáticu&oldid=4069101»