Papiru de Nash

Papiru de Nash
Tipu	manuscritu
Epónimu	Walter Llewellyn Nash (en)
Material	papiru

El Papiru de Nash ye un conxuntu de cuatro fragmento d'un manuscritu escritu en papiru, adquiríu n'Exiptu en 1898 por W. L. Nash, el secretariu de la Sociedá d'Arqueoloxía Bíblica. Él presentar a la Biblioteca de la Universidá de Cambridge en 1903.^[1]Entienden una única fueya y nun son parte d'un rollu. El papiru ye de procedencia desconocida, anque se presume que vien de Fayún. El testu foi descritu per primer vegada por Stanley A. Cook en 1903. Sicasí, foi fecháu por Cook nel sieglu II Y.C., pero evaluaciones posteriores llevaron la fecha de los fragmentos escontra tras, ente'l 150-100 a. Y.C. El papiru consideróse como'l fragmentu manuscritu n'hebréu más antiguu conocíu na fecha, antes del descubrimientu de los Rollos del Mar Muertu en 1947.

Descripción

Consiste en venticuatro llinies llargues, con unes cuantes lletres perdíes en cada marxe, que contién los Diez Mandamientos n'hebréu, siguíu del Shemá Israel. El testu de los Diez Mandamientos combina partes de la versión d'Éxodu 20:2-17 con partes de Deuteronomiu 5:6-21. Un interés ye la so omisión de la frase "casa de servidume", usada en dambes versiones, sobre Exiptu — seique sía una refección d'onde'l papiru foi compuestu.

Delles sustituciones (pero non toes) de los papiros de Deuteronomiu atopar na versión d'Éxodu en griegu antiguu de la traducción de la biblia hebrea (Septuaginta). La Septuaginta tamién interpola antes Deuteronomiu 6:4 el preámbulu al Shemá atopáu nel papiru, y adicionalmente coincide con una cópula d'otres llectures variantes onde'l papiru estremar del testu masorético hebréu estándar. L'orde de los últimos mandamientos nel papiru ye (Adulteriu-Asesinar-Robar, más bien que (Asesinar-Adulteriu-Robar), al igual que s'atopa na mayoría de testos de la Septuaginta, según tamién nel Nuevu Testamentu (Marcos 10:19, Lucas 18:20, La Carta a los Romanos Romanos 13:9, Santiago 2:11, pero non en Mateo 19:18.

Según el Talmud el costume yera lleer una vegada los Diez Mandamientos antes de dicir el Shemá. Según Burkitt establez, "poro, ye razonable conxeturar qu'esti papiru contién l'adoración diaria d'un xudíu exipciu piadosu, que vivió primero que'l costume llegara al so fin".

Por ello créese que'l papiru foi probablemente estrayíu d'un documentu llitúrxicu, que podría sintetizar deliberadamente los dos versiones de los Mandamientos, y nun ye direutamente de les Escritures. Sicasí, les semeyances col testu de la Septuaginta dan una evidencia fuerte de la coincidencia cercana a la Septuaginta como una traducción esistente del testu hebréu del Pentateucu nel Exiptu del sieglu II a. Y.C., con diferencia significativa de los testos posteriores recoyíos y calteníos polos Masoretas.

Referencies

↑ «Nash Papyrus». Cambridge Digital Library. Consultáu'l 18 d'avientu de 2012.

Bibliografía

Cook, Stanley A. "A Pre-Massoretic Biblical Papyrus." Proceedings of the Society of Biblical Archaeology 25 (1903): 34-56.
Albright, William F. "A Biblical Fragment from the Maccabean Age: The Nash Papyrus." Journal of Biblical Literature 56 (1937): 145-176.

Enllaces esternos

Nash Papyrus, Cambridge Digital Library
Burkitt, F.C., The Hebrew Papyrus of the Ten Commandments, The Jewish Quarterly Review, 15, 392-408 (1903)
Greenberg, Moshe, "Nash Papyrus" na Encyclopaedia Xudaica, Vol.14, ed. Skolnik, Fred, et al. (Keter Publishing House, 2007), 783-784.

[1] «Nash Papyrus». Cambridge Digital Library. Consultáu'l 18 d'avientu de 2012.

[1]