Papiru de les mines
El Papiru de les mines, o papiru Turín I, ye un mapa exipciu consideráu'l planu topográficu más antiguu que llegó hasta nós. Ta dibuxáu nun papiru descubiertu en Deir el-Medina, frente a Tebas por Bernardino Drovetti, cónsul francés n'Exiptu, que lo vendió a Carlos de Saboya en 1824, y que pasó darréu al Muséu Exipciu de Turín.
_-_Museo_Egizio_Turin_C_1879_1969_1899_p01.jpg) | |
| Tipu |
manuscritu, mapa y papiro (es)  |
|---|---|
| Llingua orixinal | Llingua exipcia media y llingua exipciana tardiega |
| Periodu | Imperiu Nuevu d'Exiptu |
| Material | papiru y tinta |
| Propietariu | Bernardino Drovetti y Muséu Exipciu de Turín |
| Dimensiones |
41 ( ) × 283 ( ) cm |
| Códigu de muséu | C. 1879 + C. 1969 + C. 1899 |
| Llocalización |
Deir el-Medina, room 6 (en) |
| Creación | década de 1150 edC |
| Llugar de descubrimientu |
Deir el-Medina (es) |
 | |
Los munchos fragmentos del mapa orixinalmente yeren consideraos como partes de tres papiro distintos que fueron marcaos como papiru Turín 1869, 1889 y 1899. El mapa reconstruyíu ta en cinco fragmento y representa la zona minera del uadi Hammamat, indicando dos caminos paralelos coneutaos por otru. Foi fechu circa 1150 e. C. pol escriba Amennjat, fíu de Iluy, que robló al envés del mesmu. Foi preparáu pa la espedición minera de Ramsés IV (1153-1147 e. C.) al uadi Hammamat, formáu por roques precambrianes de la placa etíope. El propósitu de la espedición yera llograr bloques de bejen (grauvaca) que s'utilizaba p'alzar les estatues del faraón.
Descripción
editarEl uadi non solo yera importante pola esistencia de les canteres y les mines, sinón tamién por ser una vía d'accesu al mar Roxu. El mapa amuesa una franxa de 15 quilómetros del llechu del Hammamat, y tien imáxenes de la confluencia d'esti uadi con del Atalla y el-Sid, les llombes circundantes, la mina de bejen y la mina d'oru y l'asentamientu de Bir Umm Fawakhir. Tamién inclúi numberoses anotaciones qu'identifiquen les carauterístiques amosaes nel mapa, los destinos de les rutes del uadi, la distancia ente la cantera y la mina, la llocalización de los depósitos del oru nes llombes, y los tamaños de los bloques de bejen sacaos. La parte cimera del mapa ta escontra'l sur y la fonte del Nilu. Según lo reconstruyío anguaño nel muséu de Turín, el mapa mide 2,8 m de llongura por 0,41 m d'anchu, anque esti arreglu de los fragmentos anguaño considérase incorreutu. Una nueva y más exacta reconstrucción foi propuesta por Harrell y Brown (1992a, 1992b).
Amás de ser un mapa topográficu con un aspeutu ablucantemente modernu, el papiru de Turín ye tamién un mapa xeolóxicu (el primeru conocíu) porque demuestra esautamente la distribución llocal de los diversos tipos de roca (en color negru los xacimientos de bejen y rosa los d'oru) y la litoloxía coles diverses graves del uadi (con puntos en marrón, verde y blancu), y contién la información sobre canteres y minas. L'autor indica les carauterístiques distintives clara y curioso distribuyíes acordies cola realidá d'una área particular, amestando claridá al usar lletreros y oldeando colores. A esti respectu, el papiru de Turín puede ser consideráu como'l primera Sistema d'Información Xeográfica.
Nel papiru tamién apaecen los pozos d'agua y una cercu de Seti I, posiblemente como referencia. La llocalización amosada pol mapa s'identificó y demostró la so exactitú per mediu de semeyes de satélites: ye'l uadi Allaqi en Nubia.
Bibliografía
editar- Harrell, J.A.; Brown, V.M. (1992a). «The world's oldest surviving geological map - the 1150 BC Turin papyrus from Egypt». Journal of Geology (100): páxs. 3-18.
- —; Brown, V.M. (1992b). «The oldest surviving topographical map from ancient Egypt (Turin Papyri 1879, 1899 and 1969)». Journal of the American Research Center in
Egypt (29): páxs. 81-105.
- Requena, A.; Lull, J.. «El papiru Turín 1879/1899/1969 y el mapa xeolóxicu-topográficu más antiguu conocíu». Boletín Xeolóxicu Mineru (116): páxs. 127-148.
Referencies
editarEnllaces esternos
editar- «Los exipcios fixeron el primer mapa topográficu-xeolóxicu de la historia». Solo ciencia. Consultáu'l 18, 08, 2008.
- Canto, A.M.. «Papiru de Turín I o "delle Miniere"». Archiváu dende l'orixinal, el 9 de xunetu de 2009. Consultáu'l 18, 08, 2008.
- Ruíz Morales, Mario. «La evolución de los mapes al traviés de la Historia». Universidá de Granada. Archiváu dende l'orixinal, el 26 d'abril de 2012. Consultáu'l 18, 08, 2008.
- Harrell, James A.. «Turin papyrus map from Ancient Egypt» (inglés). University of Toledo. Consultáu'l 18, 08, 2008.
Datos: Q1889662
Multimedia: Turin Papyrus (geological map)
