Paracaíes

El paracaíes ye, como'l so nome indica, un artefautu diseñáu pa frenar les cayíes por aciu la resistencia xenerada por él mesmu al travesar l'aire, llogrando una velocidá de cayida segura y práuticamente constante. Esiste tamién otru tipu de paracaíes destináu a crear una desaceleración al cuerpu al que tán suxetos. Utilícense mayoritariamente en delles aeronaves que tienen una velocidá d'aterrizaxe bien elevada, onde la pista nun ufierta l'abonda superficie por que'l vehículu detener de manera convencional. Tamién ye utilizáu en ciertos artefautos esperimentales o n'autos de carrera tipo dragsters.

Paracaíes
dispositivo de seguridad (es)
Información
Parte de	Asiento eyectable (es)
Carauterístiques
Materiales	Testil y Cabo (es)

Introducción

El términu «paracaíes» ta casi siempres acomuñáu a la seguridá aeronáutica y per ende el so usu casi esclusivu na actualidá ye pa los elementos de sobrevivencia que desaceleran les posibles cayíes de persones y oxetos dende aviones, globos aerostáticos o otros oxetos que puedan allugase a ciertu altor peligrosu respectu al suelu.

El paracaíes redondu ye'l más conocíu (foi'l más usáu mientres el sieglu XX) foi inventáu nel sieglu XIX como métodu salvavides pa quien xubíen n'aeróstatos d'aire calecíu; tratar d'un velame grande con forma de paragües utilizáu p'amenorgar la velocidá d'una persona o un oxetu que cai pel aire, y que se tresporta nos aviones como dispositivu d'emerxencia, primeramente fabricábase con seda. L'inventu del paracaíes suel ser atribuyíu a los antiguos chinos como una variación d'una gran cometa (barrilete o volantín o pandorga) capaz de sostener importantes pesos; los paracaíes de nylon fueron inventaos polos aliaos a mediaos de la Segunda Guerra Mundial cuando les principales zones productores de seda taben en poder del Xapón.
Los paracaíes triangulares o en forma de delta inventar a mediaos de los años 1950 como paracaíes direccionables (la so evolución dio llugar al aladeltismo), más concretamente los paracaíes triangulares o delta plantegar pa intentar un aterrizaxe (non un amerizaje) sobre pista de les cápsules espaciales del programa Gemini estauxunidense a mediaos de los años 1960. Los anguaño espublizaos paracaíes rectangulares que tienen abondo direccionabilidad y capacidá d'entamo fueron inventaos nel contestu de la Guerra Fría pa dexar operaciones sorpresives de forzar comandu.

Dellos paracaíes tienen un pequeñu cachu de tela nel centru que se caltién zarráu pero que s'espande cuando s'abrir el paracaíes, de forma qu'embrive el tirón inicial de la desaceleración.

Paracaíes

Les cuerdes del paracaíes tán cosíes a les cordures de los paneles, pasando sobre la parte cimera del mesmu.. El paracaidista ta forníu con un arnés d'estructura resistente que pasa sobre los costazos, alredor del cuerpu y ente les piernes; de la mesma, esti arnés ta xuníu al paracaíes. El paracaíes doblar de forma compacta nuna bolsa de tela que de la mesma s'agospia dientro del contenedor. El paquete ta diseñáu de forma que s'abrir rápida y ordenadamente. Les cuerdes son ordenaes y suxetaes mayormente con bandes elástiques. Los sistemes d'apertura puedes ser al traviés d'una cuerda de zarru denominada gordón d'apertura. El paracaíes ta forníu con otru de menor tamañu que sale despidíu del paquete al tirar del gordón d'apertura y qu'abasna al paracaíes principal; nos sistemes deportivos este va allugáu debaxo del contenedor y ye llanzáu direutamente pa producir l'apertura.

Un paracaidista llánzase o se dexa cayer dende una aeronave y puede abrir el so paracaíes tres un intervalu de 3 segundos. Esto dexa al paracaidista dixebrase lo suficientemente lloñe como p'asegurase de que l'avión nun estorbar l'apertura del paracaíes. Nel casu de los paracaíes redondos, una vegada abiertu la persona baxa a una velocidá d'unos 5,2 m/s, y llega al suelu con un impulsu menor que si saltara dende un altor de 3 metros.

Paracaíes deportivu.

El diseñu de los paracaíes foi ameyorando col pasu del tiempu; esisten diseños especiales controlen la velocidá de descensu, l'efectu del vientu y caltienen la estabilidá según el pesu y la forma del oxetu que tresporten. Otros paracaíes especiales utilizar pa desacelerar naves espaciales, cohetes esperimentales, aviones y coches deportivos.

Los paracaíes deportivos modernos tienen forma rectangular o elíptica y consten de dos capes de tela, una cimera (extrado) y otra inferior (intrado) xuníes por segmentos verticales de tela que dixebren l'ala en celdes. La mayoría de los paracaíes modernos son de 9 o 7 celdes. Una variedá d'altu rendimientu son los llamaos cross braced, onde cada celda ye subdividida. Pel llau fronteru (cantu d'ataque) esisten boques que dexen al paracaíes enllenase d'aire y ponese ríxides formando l'ala en sí. Pela so parte posterior (cantu de fuga) tán cerraes pa torgar la salida del aire y caltenese presurizaes. Son ellaboraos en dellos tipos de tela que pueden ser combinaes. Les más usaes son el tipu F-111 o porosa o tipu ZP o cero porosidad. Los conductores son les cuerdes o llinies que'l paracaidista suxeta cola mano y jala camudando l'ángulu posterior esquierdu o derechu del paracaíes; jalando los dos coles mesmes el paracaíes frena la so velocidá horizontal y vertical por curtios momentos antes d'entrar en perdida o "stall". Nos paracaíes d'altu rendimientu'l tirar los dos conductores coles mesmes cuando'l paracaíes avanza a máxima velocidá puede producir inclusive l'ascensu de l'ala y el paracaidista. Los principios de los paracaíes de saltu B.A.S.Y. y tandem son los mesmos pero coles variantes necesaries

El parapente ye una variante qu'a diferencia del paracaíes deportivu modernu ye más anchu y tien un perfil muncho más aerodinámicu, lo que-y dexa desapegar d'una fastera a cuerpu, volar y remontase nel aire por periodos enllargaos según algamar grandes distancies en determinaes condiciones climátiques. Un pilotu espertu puede movese más de 200 km ensin tocar el suelu en poques hores.

Historia

El primer intentu conocíu de llanzase en paracaíes tuvo llugar en Córdoba, España, nel añu 852, con ésitu parcial, pos Abbás Ibn Firnás (عباس بن فرناس), l'home que saltó, sufrió delles firíes al cayer. L'usu del paracaíes tamién foi suxeríu por Leonardo da Vinci y pocu dempués pol humanista ya inxenieru Fausto Verancio, autor del más antiguu precedente conocíu d'un paracaíes, representáu como «homo volans» na estampa 38 de la so obra d'inxenios «Machinae Novae», publicada escontra 1616. A lo llargo de la historia hubo otros munchos intentos fallíos. El primer paracaíes práuticu foi inventáu en 1783 por Louis-Sébastien Lenormand. El aeronauta francés Jean Pierre Blanchard dexó cayer un perru forníu con un paracaíes dende un globu en 1785, y en 1793 aseguró realizar el primer descensu humanu con ésitu utilizando un paracaíes. André Jacques Garnerin tamién francés el 22 d'ochobre de 1797, llogró indiscutiblemente ser el primer humanu que protagonizó saltos en paracaíes (atestiguaos) dende'l so globu d'hidróxenu a 350 m d'altitú en París. D'equí p'arriba, los paracaíes convertir nun elementu habitual del equipamientu de los pasaxeros de los globos aerostáticos. De primeres de la I Guerra Mundial utilizar con ciertu ésitu, pero fueron sacaos de primer llinia por resultar, según les altes autoridaes militares, poco varoniles y una opción rápida de salvación antes d'intentar salvar el mesmu aparatu. Štefan Banič donara la so patente al Exércitu de los Estaos Xuníos d'América, yera un tipu de paracaíes similar a un paragües que como exa central tenía'l cuerpu del paracaidista.

Modelu de paracaíes basáu nel diseñu de Leonardo da Vinci

Mientres la II Guerra Mundial, los exércitos xeneralizaron l'usu de los paracaíes por aciu cuerpos especiales, que yeren llanzaos en zones asitiaes detrás de les llinies del enemigu dende aviones de tresporte. De cutiu l'altor de vuelu yera pequeña y los paracaíes taben diseñaos de forma que s'abrir automáticamente al saltar por aciu grandes cintes xuníes al avión de tresporte. Nes guerres posteriores, los paracaíes utilizáronse pa dexar cayer equipamientu pesáu, como tanques, camiones y cañones. La tela d'un paracaíes d'equipamientu pesáu puede llegar a midir hasta 30 m de diámetru. Na década de 1970 el paracaidismu deportivu fíxose bien popular gracies a un sistema de lliberación rápida del paracaíes principal y apertura de la reserva basáu nel "3 rings (Sistema de Triple aniellu)" diseñáu pol inxenieru Bill Booth [1] que dexaba a cualquier persona realizar el deporte fácilmente.

Componentes d'un paracaíes personal

• Contenedor: ye onde se topen el/los paracaíes.
• Arnés: ye'l conxuntu que suxeta al pilotu, dende onde surden les bandes que suxeten los contenedores a la persona.
• Campana principal: nos sistemes piggy-bag el paracaíes principal va agospiáu na parte inferior del contenedor y va xuníu al arnés pol sistema de lliberación de tres anilla, asitiáu sobre los costazos.
• Campana de reserva: nos sistemes piggy-bag el paracaíes de reserva atopar na parte cimera del contenedor y ta xuníu al arnés.
• Dispositivu d'apertura:
  • Argolla d'apertura: ye un cilíndricu plásticu o una bola, xeneralmente asitiáu na parte cimera del pilotillo estractor. Esta argolla atópase a la fin del contenedor, nun bolsu, a la derecha. La estracción de la bola, estrayi'l pilotillo estractor del paracaíes.
  • Pilotillo estractor: asitiáu nel bolsu na parte inferior del contenedor. Al llanzar l'argolla, estrayi esti pilotillo, que col aire provoca l'apertura del contenedor del paracaíes principal.
• Dispositivu de lliberación: dexa dixebrar al paracaidista de la so campana principal en casu d'emerxencia y atópase na parte frontera derecha del arnés.
• Dispositivu d'apertura de reserva: de normal asitiada na parte frontera izquierda del arnés. Dexa la salida del paracaíes de reserva cuando se tira d'ella.
• Sistema automáticu d'apertura: esti sistema opcional activar a una velocidá determinada al respective de l'altor pre-configurada y dexa l'apertura automática del paracaíes de reserva.
• RSL: ye una cinta que coneuta la campana principal col cable d'apertura de contenedor de la reserva, polo tanto dexa que al efectuar la lliberación del paracaíes principal automáticamente este estrayiga la campana de reserva.
• Los mandos: dexen el manexu del paracaíes una vegada abiertu.

Ver tamién

• Parapente
• ala delta
• Paracaíes de frenáu

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Paracaíes.

• Wikcionariu tien definiciones y otra información tocante a paracaíes.
• The European Military Parachuting Association
• Inventu del Paracaíes
• US1108484 Patente del paracaíes de Štefan Banič.

• Datos: Q482816
• Multimedia: Parachutes