Paul Doumer
Paul Doumer (22 de marzu de 1857, Aurillac – 7 de mayu de 1932, París) foi un políticu francés, qu'ocupó diversos cargos políticos nel país, incluyendo'l de Presidente de Francia dende'l 13 de xunu de 1931 hasta'l so asesinatu.
Paul Doumer | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||
13 xunu 1931 - 7 mayu 1932 ← Gaston Doumergue - Albert Lebrun →
13 xunu 1931 - 7 mayu 1932
1904 - 1931 ← Henri Dequin - Édouard Régnier → Distritu: Cantón de Anizy-le-Château (es) 
| |||||||||||
| Vida | |||||||||||
| Nacimientu | Aurillac[1], 22 de marzu de 1857[2] | ||||||||||
| Nacionalidá |
 Francia | ||||||||||
| Muerte | París[3], 7 de mayu de 1932[2] (75 años) | ||||||||||
| Sepultura |
Cimetière de Vaugirard (en) | ||||||||||
| Causa de la muerte | mancada por arma de fueu | ||||||||||
| Asesín |
Paul Gorgulov (es) | ||||||||||
| Familia | |||||||||||
| Padre | Jean Doumerg | ||||||||||
| Casáu con | Blanche Doumer (1878 – 1932) | ||||||||||
| Fíos/es | |||||||||||
| Estudios | |||||||||||
| Estudios |
Facultad de Ciencias de París (es) Conservatorio Nacional de Artes y Oficios (es) | ||||||||||
| Llingües falaes | francés[4] | ||||||||||
| Oficiu | estadista, políticu | ||||||||||
| Llugares de trabayu | París | ||||||||||
| Premios | |||||||||||
| Miembru de |
Academia de Ciencias de ultramar (es) | ||||||||||
| Creencies | |||||||||||
| Partíu políticu |
Partido Radical (es) | ||||||||||
.svg) | |||||||||||
 | |||||||||||
_GC_ribbon.svg){kind=small}
Anque empecipió la so carrera política col Partíu Radical y Radical Socialista, el so ideariu políticu foise escorando progresivamente escontra la derecha. Foi igualmente miembru de la Masonería.[6]
Primeros años editar
Nacíu en Aurillac, departamentu de Cantal, el 22 de marzu de 1857,[7] yera fíu d'un ferroviariu, y viose obligáu a trabayar dende la so infancia, exerciendo a los 12 años d'edá de recaderu, y darréu como obreru grabador. Estudió sicasí nel Conservatoire National des Arts et Métiers, pa darréu llograr una llicenciatura en Matemátiques (en 1877) y otra el Derechu (en 1878).
En 1878 casóse con Blanche Richel, con quien tuvo ocho fíos, anque cuatro d'ellos morrieron nel cursu de la Primer Guerra Mundial.
Entamos de la so carrera política editar
En 1888 foi diputáu pol Partíu Radical y Radical Socialista por Laon, repitiendo en 1891, esta vegada por Auxerre.
Ente'l 1 de payares de 1895 y el 23 d'abril de 1896 foi ministru de Finances nel Gobiernu de Léon Bourgeois, mientres la Presidencia de Félix Faure.
Destín n'Indochina editar
Destináu ente 1897 y 1902 como nuevu gobernador xeneral de la Indochina Francesa, foi impulsor de la construcción del ferrocarril transindochino.[8] Tamién reforzó la estructura de control colonial de la metrópolis, estableciendo la sede del Gobiernu de la colonia en Ḥanói. Fixo construyir en dicha ciudá'l Cầo Long Biên, o puente Paul Doumer, con una estructura metálica concebida y diseñada por Gustave Eiffel similar a la de la Torre Eiffel.
Collaboró igualmente con Alexandre Yersin na fundación d'un sanatoriu en Da Lat; al igual que nos trabayos pa llograr l'aclimatación del árbol del cauchu pa llograr una producción francesa del cauchu, que yera importante nun momentu en que l'automóvil topar n'espansión.
Tamién dio entamu a les obres pa la creación del puertu de Hai Phong, al empar que convirtió a Hanoi na primer ciudá d'Asia en disponer d'enerxía llétrica (a esti respectu, hai que recordar los sos venceyos con empreses llétriques).
.jpg)
Regresu a la metrópolis editar
Tres el so regresu a Francia, foi escoyíu en 1902 nuevamente diputáu pol departamentu del Aisne, una vegada más pola circunscripción de Laon.
En 1921 foi nuevamente ministru de Finances, nel séptimu Gobiernu d'Aristide Briand, cartera qu'asumió per tercer vegada en 1925.
Ente 1912 y 1931, foi senador por Córcega. En 1927 foi escoyíu presidente del Senáu.
Presidencia de la República editar
La culminación de la so carrera política producir cola so eleición pa la Presidencia de la III República francesa, el 13 de mayu de 1931 (años dempués del so primer intentu, fracasáu, en 1906), eleición na que representaba a la candidatura conxunta de la izquierda.
El so asesinatu editar
El 6 de mayu de 1932 foi oxetu d'un atentáu en París per parte del médicu rusu anti-bolxevique Paul Gorgulov, quien declaró darréu que lo faía pa vengase de la inactividá de les democracies europees frente a la constitución de la Xunión Soviética, y a quien se venceyaba cola estrema derecha.
El fallecimientu de Paul Doumer de resultes de les firíes recibíes nel atentáu foi rexistráu a les 4 h 37' de la madrugada del 7 de mayu,[9] casi a los 75 años y mediu (75 años y tres meses). En recibiendo honres aciages na catedral de Notre-Dame de París foi soterráu nel panteón familiar nel campusantu de Vaugirard.
Mandatos electivos editar
Funciones ministeriales editar
Notes y referencies editar
- Madeleine Rebérioux, La République radicale? 1989-1914, Nouvelle Histoire de la France Contemporaine non 11, Points Seuil (ISBN 978-2-02-000671-2)
- Jacques Chauvin, Paul Doumer, le président assassiné, Paris, Les éditions du Panthéon, 1994, 217 p.
- Amaury Lorin, Paul Doumer, gouverneur général de l'Indochine (1897-1902), L'Harmattan, Paris, 2004, 248 p. (ISBN 2-7475-6954-3)
- Amaury Lorin, "Une ascension en République, Paul Doumer (1857-1932) d'Aurillac à l'Élysée" préface de JP Bel, avant-propos de S. Berstein, 1ᵉʳ prix de thèse du Sénat, Dalloz, 2013.
- Charles Fourniau et al, le Contact colonial francu-vietnamien: le premier demi-siècle, 1858-1911, Publications de l'Université de Provence, 1999, 219 p. (ISBN 2-85399-447-3)
- Charles Fourniau, Vietnam. Domination coloniale et résistance nationale (1858-1914), Les Indes savantes, Paris, 2002, 845 p. (ISBN 2-84654-015-2)
- Pierre Brocheux et Daniel Hémery, Indochine. La colonisation ambiguë (1858-1954). Paris: La Découverte, 2001, rééd. augmentée, 1995; 449 p. Édition ugmentée en anglais sous le titre Indochina. An Ambiguous colonization 1858-1954, Berkeley – Los Angeles – London: University of California Press, 2010
- Jean-François Klein, Un Lyonnais en Extrême-Orient. Ulysse Pila Vice-roi de l'Indo-Chine (1837-1909), Lyon, Ed. Lugd, 1994, 160 p. Voir aussi, du même auteur, « Ulysse Pila. Des routes de la soie aux coulisses du pouvoir (1837-1909)» dans Marcel Courdurie et Guy Durand (dir.), Entrepreneurs d'empires, CCIMP, coll. « Histoire du Commerce et de l'Industrie de Marseille», t. XIII, Marseille, 1998, 538 p.; p. 114-196.
- Jean-François Klein, « Lyon, l'exception coloniale: Auguste Isaac défenseur de l'industrialisation indochinoise» dans Hervé Joly (dir.) Patronat, bourgeoisie, catholicisme et libéralisme. Autour du journal d'Auguste Isaac, LARHRA, Cahiers Pierre Léon non 5), Lyon, 2004; 230 p.; p. 91-108.
- Pierre Singaravélou, L’École Française d'Extrême-Orient ou l'institution des marges (1898-1956). Essai d'histoire sociale et politique de la science coloniale, L’Harmattan, Paris, 2001, 383 p.
Referencies editar
- ↑ Afirmao en: Gran Enciclopedia Soviética (1969–1978). Sección, versículu o párrafu: Думер Поль. Data de consulta: 28 setiembre 2015. Editorial: Большая Российская энциклопедия. Llingua de la obra o nome: rusu. Data d'espublización: 1969.
- ↑ 2,0 2,1 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 9 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 30 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ URL de la referencia: https://www.legiondhonneur.fr/fr/actualites/les-insignes-de-lordre-de-lelephant-demmanuel-macron-deposes-au-musee/1774/2. Data de consulta: 15 mayu 2022.
- ↑ Índiz masónicu Archiváu el 4 de marzu de 2007 na Wayback Machine.
- ↑ Lorin, 2006, p. 42.
- ↑ Phan T. H., 2011, p. 17.
- ↑ Lorin, 2011.
Bibliografía editar
- Phan T. H., Trang (2011). «Paul Doumer: aux origines d'un grand projet, le chemin de fer transindochinois». Histoire, économie & société (3): páxs. 115-140. ISBN 9782200927035. ISSN 0752-5702. http://www.cairn.info/revue-histoire-economie-et-societe-2011-3-page-115.htm.
- Lorin, Amaury (2006). «La civilisation suit la locomotive». Revue d'histoire des chemins de fer 35: páxs. 41-54. ISSN 0996-9403. http://rhcf.revues.org/418.
- Lorin, Amaury (2011). «Un "régicide républicain": Paul Doumer, le président assassiné (6 mai 1932)». Criminocorpus. ISSN 2108-6907. http://criminocorpus.revues.org/435.
| Predecesor: Gaston Doumergue |
Presidente de Francia 1931 - 1932 |
Socesor: Albert Lebrun |
| Predecesor: Alexandre Ribot |
Ministru de Finances 1 de payares de 1895 - 23 d'abril de 1896 |
Socesor: Georges Cochery |
| Predecesor: Frédéric François-Marsal |
Ministru de Finances 16 de xineru de 1921 - 15 de xineru de 1922 |
Socesor: Charles de Lasteyrie |
| Predecesor: Louis Loucheur |
Ministru de Finances 16 d'avientu de 1925 - 9 de marzu de 1926 |
Socesor: Raoul Péret |
Datos: Q12680
Multimedia: Paul Doumer
