Pi1 Pegasi
Pi1 Pegasi (π1 Pegasi / π1 Peg / 27 Pegasi) ye una estrella na constelación de Pegasu de magnitú aparente +5,60.[8] Forma una doble óptica con Pi2 Pegasi, magar les dos estrelles nun tán gravitacionalmente xuníes. La distancia real ente elles ye de 31 años lluz (47.000 UA), pero muévense al traviés del espaciu en direiciones distintes y con velocidaes distintes, lo que refuga que formen un verdaderu sistema binariu.[9]
Coordenaes: 22h 9m 13.625s, 33° 10′ 20.477″
Distante 283 años lluz del Sistema Solar, Pi1 Pegasi ye una xigante mariella de tipu espectral G6III con una temperatura efectivo de 4790 K. Relluma con una lluminosidá 51 vegaes mayor que la lluminosidá solar y el so radiu ye 10 vegaes más grande que'l del Sol. Rota amodo, siendo'l so velocidá de rotación proyeutada de 6 km/s, lo que da llugar a un llargu periodu de rotación que puede ser d'hasta 89 díes.[9] El so conteníu metálico ye claramente inferior a la solar, siendo'l so índiz de metalicidá [Fe/H] = -0,22.[10]
Con una masa casi doble de la del Sol, Pi1 Pegasi ye una de les munches xigantes visibles nel cielu nocherniegu en que'l so interior tien llugar la fusión nuclear del heliu. Tien una edá envalorada de 1300 millones d'años.[10] Cerca d'ella puédense reparar cuatro estrelles tenues que'l so rellumu ta entendíu ente magnitú 10 y 12; sicasí, nenguna d'elles ta físicamente amestada a Pi1 Pegasi.[9]
Referencies
editar- ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: SIMBAD.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Afirmao en: Gaia EDR3. Stated in source according to: SIMBAD. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 3 avientu 2020.
- ↑ Ulrich Bastian (marzu 2000). «Catálogo Tycho-2». Astronomy and Astrophysics: páxs. L27-L30.
- ↑ David Latham (7 avientu 2007). «Rotational and radial velocities for a sample of 761 Hipparcos giants and the role of binarity» (n'inglés). The Astronomical Journal (1): páxs. 209–231. doi: .
- ↑ Afirmao en: Gaia DR2. Stated in source according to: SIMBAD. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 25 abril 2018.
- ↑ «The lithium abundances of a large sample of red giants» (n'inglés). The Astrophysical Journal (2): páxs. 94. 31 marzu 2014. doi: .
- ↑ «High-resolution spectroscopic survey of 671 GK giants. I - Stellar atmosphere parameters and abundances» (n'inglés). The Astrophysical Journal Supplement Series: páxs. 1075–1128. avientu 1990. doi: .
- ↑ 27 Pegasi (SIMBAD)
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Pi Pegasi (Stars, Jim Kaler)
- ↑ 10,0 10,1 Takeda, Y.; Sato, B.; Murata, D. (2008). «Stellar Parameters and Elemental Abundances of Late-G Giants». Publications of the Astronomical Society of Japan 60 (4). páxs. 781 - 802. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2008PASJ...60..781T&db_key=AST&nosetcookie=1.